Nog iets: bergaf ga ik bij voorkeur ook nog eens dwars/scheef/schuin. Dan valt-ie niet zo enorm erg op de voorhand. Pak je tevens de lendenen mee.

joop schreef op zaterdag 3 april 2010, 13:53:


Zet voor de zekerheid een dollypruik op, spray parfum en stift je lippen. Dan ben je vast veilig.

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 3 april 2010, 19:49:

"Blijvende schade", "onomkeerbaar"... ik geloof het niet zo. Een hoef is dynamisch en kan eeuwig veranderen. Bedenk dat dit een kliniek is die dat zegt en die zijn simpelweg niet gespecialiseerd in hoeven. Doorgaans hebben gepassioneerde bekappers veel meer ervaring en inzicht, zo is mij regelmatig gebleken.
Ik kan je het boek Feet first van Nic Barker en Sarah Braithwaite van harte aanbevelen.
www.mediaboek.nl/zoeken?lang=nl&s=Nic+Barker+Sarah+Braithwaite
Daarin staat ook beschreven hoe zo'n hoefvorm moet worden aangepakt.

Monique Meijer schreef op zaterdag 3 april 2010, 16:15:

Ik heet geen Trudy maar ik wil er wel iets over zeggen!
Zoals Trudy zegt, hoekt een steil spronggewricht minder goed, minder graag, minder makkelijk, minder snel dan een goed gehoekte sprong. Het achterbeen eronder zetten en het naar achter verplaatsende gewicht van de voorhand soepel opvangen door de harmonicawerking van de achterhandgewrichten, is voor paarden met zo'n bouw moeilijker en zal altijd aandacht van training hebben. Maar in feite heb je het dan toch gewoon weer over de basis van de dressuur: alle accent op de achterhand, deze a) soepel en b) sterk maken.
Het ontwikkelen van draagkracht kost gewoon veel tijd. Een gewichtheffer kan ook niet in 1 jaar tijd aan zijn maximum komen.

Buck heeft extreem steile spronggewrichten en zijn standaard probleem is dan ook altijd het op de voorhand gaan inclusief het rechthouden van de achterbenen. Bij hem besteed ik vrijwel dagelijks aandacht aan het ontwikkelen van zijn achterhand op a) souplesse en b) kracht.
Dus a) Veel overstappen en zijgangen, en b) veel kleine overgangen op een laag tempo mét impuls.

Souplesse heb je eerder voor elkaar, draagkracht duurt langer. Daarbij vergt draagkracht een mentale component: het is een kwartje dat moet vallen, dat kantelen van het bekken. Dit kantelen vergemakkelijkt het dragen en het hoeken van de achterhandgewrichten. Het ene paard snapt dit eerder dan het andere, het ene paard kán dit ook beter dan het andere, want elk paard heeft zijn eigen fysiek.
Je voelt het zodra het bekken kantelt (en daarin de achterhandgewrichten meeneemt waaronder ook de steile sprong), doordat het paard gaat veren. Langeteugelend is het prachtig te zien, aangezien je naast de kont loopt. De staart komt los en de kont gaat swingen. Zodra dit gebeurt, gaat automatisch de voorhand wat omhoog, zonder dat je daar ook maar iets voor hoeft te doen.

Wanneer ik Buck een tijdje niet train/rijd, wordt het probleem van gewicht naar achteren verplaatsen, opnieuw actueel. De spieren gaan weer naar hun vertrouwde gemakkelijke stand, die gaan heus niet zichzelf automatisch trainen. Dat is wat Monique ook tegenkwam bij Indy. Maar Indy had een blessure die het haar lastig maakte en dat heeft Namkje niet. Die heeft gewoon tijd nodig.
En Namkje is een fries, vergeet niet dat voor friezen draagkracht altijd lastig zal zijn en extra aandacht behoeft. Het zijn karrentrekkers, geen gewichtdragers, dus je vraagt al een behoorlijke omschakeling.

Sandra van Bommel schreef op zondag 4 april 2010, 9:49:


Ja. Ik denk het wel.

De bekapper die hier regelmatig over de vloer komt, beweert dat zolang het nog loopt, het op te knappen is door bekappen. (Hoef is dynamisch).
Ik heb de cursus gevolgd maar daarmee heb je niet dat vanzelfsprekende inzicht en daadkracht zoals sommige mensen op dit forum. Daarvoor moet je heel wat hoeven gezien en in handen gehad hebben.
Wat ik wel zie, is dat de hoeven op de foto's veel te lang zijn en ik kan me niet voorstellen dat dat in 4 weken tijd gegroeid is. Daar zou ik ook wel een reguliere smid op los durven laten. Er moet gewoon een heel stuk af. Landt de pony op de toon?
Ook zou ik eens proberen wat magnesium doet. Ik realiseer me dat het geen wondermiddel voor vanalles & nog wat is maar bij Buck (ondergeschoven verzenen, lange tonen, iig voor, achter andersom) beëindigde dat definitief het gevoelig lopen op harde en oneffen ondergrond. Zijn dieet was toen al enkele jaren 'uitgekleed'.

van lennep schreef op zondag 4 april 2010, 10:03:


Ja, dat is heel zinvol. Maar wissel het ook af met stukken zonder stammetjes. Spierpijn en daarmee verzuring ligt altijd op de loer.


Dan zou ik terughouden dzijn met overstappen en zijgangen. In ieder geval deze op een langzaam tempo te doen, zodat de spieren het kunnen opvangen en niet het gewricht.

Clickeren voor een laag tempo dus! Een paard dat zich graag voorover stort heeft natúúrlijk moeite met een langzaam tempo. Want op een laag tempo kan-ie niet voorover, of het oplossen door harder te gaan.
Je voelt je soms een debiel dat je je paard staat te prijzen voor iets wat er sukkelig en sloom uitziet, maar vergeet niet wat er allemaal in dat lijf gebeurt. Bewustworden van een ander gebruik van je achterbenen hakt erin hoor!

Gaat ze goed achterwaarts? Dat is nl een super oefening voor bekkenkanteling. Niet ook nog bergop, maar gewoon aan de hand op straat of in de bak, schaukeln noemen de duitsers dat: enkele passen voorwaarts, enkele passen achterwaarts, weer naar voren etc. Niet halthouden op het omslagpunt, maar meteen dóór, als een schommel. Daar krijg je lambada-heupen van. Maar ook hier telt: elke dag een paar keer en niet eindeloos doorgaan vanwege spierpijngevaar.

Sandra van Bommel schreef op zondag 4 april 2010, 10:19:

Als de zool er bij de teen er "al beetje bovenuit komt", zou ik me afvragen waardoor dat komt. Volgens mij alleen door een gekanteld hoefbeen. Dan zou de pony dus behoorlijk bevangen zijn.

van lennep schreef op zondag 4 april 2010, 11:10:

Ehm... iets bevalt me niet in je antwoord. Dat wegzakken moet toch heus eerder wegblijven. Als ze wegzakt, ben je al haast te ver gegaan. Maar het klopt dat zolang ze niet wegzakt en het tempo laag is, dat haar spieren het dan opvangen.
Zakt ze niet weg, maar ligt het tempo hoog, dan is ze haar gewrichten aan het belasten. Vandaar het belang van een laag tempo.


Dan zou ik rechtsom wat meer oefenen en het accent leggen op het tempo. De mate van overstappen is dan minder relevant. Een paard dat sneller-sneller wil, probeert zich te onttrekken aan buiging, aan achterhandaanspreking, aan wattie moeilijk vindt. Niet toestaan omdat je denkt wat is ze lekker fanatiek! Eerst dat tempo controleren, daarna pas de mate van buiging en schuinte, of net wat je aan het oefenen bent. Ze moet het rechtsom net zo langzaam leren te doen als linksom. Probeer in je hand te voelen wat er van achteren gebeurt. Vaak genoeg voel je niks, of je voelt verzet, beide gevallen betekenen dat er geen doorvloeing is en dan heeft de oefening niet zoveel zin. Realiseer je dat alles wat er achteraan gebeurt, terug wordt gevoeld in de hand (en ook nog eens diagonaal). Een goed 'doorgetreden' rechterachterbeen voelt prettig aan in je linkerhand/linkerteugel. De energie wordt goed naar voren doorgezet. Jouw hand doet er verder niks mee, niks 'opvangen', 'begrenzen' etc, maar je moet het ervaren als een monitor. Wat je in je handen voelt (maakt niet uit erop, of ernaast, of erachter) is de weerslag van wat er in de achterhand gebeurt.
Stapt ze bv achterwaarts met een weggedrukte rug (wat fout is), dan voel je stugheid in je hand. Laat je haar overstappen met de achterbenen en lost ze dat op door het te snel te doen en zich daarin half om te laten vallen, voel je ook stugheid in je hand. Het werkt ook andersom: Hou je onbedoeld te veel druk op de (binnen)teugel, dan is de kwaliteit van de zij- of overgang minder en wordt er niet gebogen daar waar je het wilde.
In al deze gevallen heeft de oefening geen zin.

Je raadt het vast wel al: als een trein achterwaarts is niet goed. LANGZAAM! Maar wel tactmatig. Klak er desnoods bij. Hoe kleiner de passen achterwaarts, des te eerder/gemakkelijker kantelt ze haar bekken. Dat was immers je doel! Want grote stappen vér naar achteren impliceren het risico van rug wegdrukken en zelfs bekken de andere kant op kantelen.

Blijkbaar is er een markt voor, anders hadden deze lieden geen bestaansrecht.

Wat vinden we precies 'fout' aan deze man? Dat hij door anderen 'goeroe' wordt genoemd?