Ik ben toch ook meer voor het ¨eerst ontspannen stappen en dan pas draven¨ idee.
Wij hadden een span zeer voorwaartse fjorden en die moesten toch écht eerst ontspannen stappen, voor ze aan mochten draven voor de wagen. Anders kan je nauwelijks nog de strengen vast maken en zijn ze al weg. Ze leren het vanzelf als je maar volhoudt! Eerst stap, dan draf. In het begin hield dat in dat je vaak een hele rit stapte, maar dat ging allengs beter.
Een kennis heeft ze verscheidene malen geleend voor mensen die af moesten rijden voor hun koetsiersbewijs, ze waren altijd zo braaf

Ik zou niet zo snel gaan draven met een opgewonden paard achter een ander, dan kan je nog beter voorop gaan. Froukje (fjord) was ook vaak zo´n opgewonden standje, maar als die de ruimte niet had en je ging in draf, kon ze altijd nog omhoog. Met vier benen! om de energie af te voeren. Is echt geen aanrader.

Els.

Ik heb hetzelfde probleem gehad, toen ik mijn zoon aan het bitloze hoofdstel wilde begeleiden.
Longeerbitding werkte niet, dat was te kort (ik heb er een stuk of wat liggen). En wat Christel al schreef, dat geeft de druk aan de verkeerde kant, ook als je het aan een bit gebruikt.
Gemakkelijkste is een touwhalster onder het hoofdstel omdoen. Dan houdt de begeleider het paard bij het touwhalster vast en kan de ruiter gewoon sturen.

Els.

Dat klinkt niet heel mooi, maar het is wel prettig dat je nu weet wat er aan de hand is, al is het moeilijk de oorzaak te achterhalen.
Naar wat ik hier op het forum las, raakten ook in nl best wel veel paarden/pony´s aan het eind van de winter bevangen, ook voor nl was de winter best wel extreem.

Er is dus sprake van een sinker, zoiets als hier staat beschreven (zie animatie)?
http://www.cabcalor.be/cgi-bin/index.pl?lang=nl&nav=laminitis

Nu dacht ik begrepen te hebben dat je shets alleen hooi kregen, maar nog wel op een kale wei liepen? Dat kan ook link zijn, met het fructaan in het gras. Vooral als het gras straks net weer gaat groeien en de nachten nog te koud zijn. Het zou het beste voor de shetten zijn als ze echt helemaal van het gras afgehaald worden, dus in een paddock met deels verharding bijvoorbeeld!
Ik heb Willem (fjord van 9) sinds september/oktober vorig jaar helemaal van het gras af. Hoewel hij er maar heel beperkt op stond (3x een uur per dag), raakte hij daar toch telkens weer gevoelig door. Hij krijgt nu hooi met een liksteen en staat op een stuk beton, een stuk klei (vaak modder, nu keihard) en een zandbak van ruim 20x40 m.
Zijn hoeven werden heel snel beter met dit strenge regime, ze zijn mooi hol en ook de witte lijn wordt steviger. En het belangrijkste; hij dendert weer overal over heen! Ook toen de grond bevroren en hobbelig was.

(En zo slecht heeft je bekapster het dus toch nog niet gedaan. Maar goed dat ze niet aan de zool bij de toon is gaan raspen of snijden!)

Els.