joop schreef op vrijdag 9 april 2010, 19:14:


Vermeerderen gaat altijd tot op zekere hoogte "fout". Inteelt laat dat sneller zien omdat meer genen per vermeerder-ronde homozygoot worden. M.a.w. alle "fouten" zijn er al, maar verborgen.
Daarnaast heeft inteelt, maar dat staat er los van, een paar eigenschappen die bekend staan als o.a. inteeltdepressie; als ik me goed herinner vooral rond de 7e en 20e generatie.
Het is dus niet het vermeerderen op zich maar echt specifiek de selectie achteraf die een soort stoelendans veroorzaakt waarbij de "fouten" afvallen.

Cindy Helms schreef op maandag 12 april 2010, 7:46:


Niemand beweert toch dat je niet je best doet?


Dat weet ik nog vrij precies.
Voordat er van teugels en beugels sprake was (alle gerei zat sowieso achter slot en grendel in de zadelkamers) kreeg ik zitles. Niks dure zadels, gewoon opgevouwen deken met een singel erom toe, als al want stiekem gingen we zonder iets. Stiekem omdat dat buiten de lessen en het weten om was, maar jonge mensjes mogen best een beetje stout zijn, toch?
Als je er echt helemaal niets van bakte werd voltigeles als extra aangeraden.
Ik refereer aan ongeveer een jaar of 35 terug. Na gemiddeld een jaartje aldus doorbijten konden de meesten voldoende zelfstandig operationeel op een paard vertoeven.

Meer in detail hielden die zitlessen natuurlijk meer in dan alleen maar passagieren en daarbij volkomen vrij van zweverig gezemel.
Essentieel voor het overkomen van dit beginners stadium was o.a. dat je, uiteraard zonder kijken, moest voelen en benoemen hoe je paard onder je beweegt, in alle gangen (ik deed toen nog niet aan ingewikkelde gangenpaarden, dus simpel en alleen in stap, draf, galop). Kunnen zeggen wanneer je paard RA verzet (NU!), en van daaruit wéten (uit het boekje, paraat uit je hoofd leren dus!) wat er dus, in die gang, gaat volgen. Later kwam daar uiteraard bij wat je wanneer dan precies doen moest om daar iets aan te veranderen, bijv. galopwissel. Op focus, zit, gewichts, beencontact. Nog altijd op een kaal paard.

Toch redelijk in lijn met wat in de eerdere "kritiek" werd aangeraden? Dit patroon van degelijk onderwijs zie ik vandaag de dag nergens meer aangeboden, helaas voor de luitjes van nu die dat wel graag zouden willen. Ik zie het strijdpunt technisch gesproken niet...
35 jaar verder, al 23 jaar mijn eigen plek en eigen ponies en behoorlijk vervreemd van al het hippische gedoe, staat dit beginners onderwijs, het leren ontspannen op een paard (waar ik toevallig nooit veel moeite mee heb gehad) zitten tesamen met herkennen en weten wat je paard onder je aan het doen is (wat ik nog altijd lastig vind), nmm nog als een bunker! Dat zou overal heringevoerd moeten worden.