Anja Seijn schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:30:
> Cindy Helms schreef op dinsdag 13 april 2010, 8:53:
>
>> ik moest alles in mijn eentje doen aangezien er geen lesgevers waren daar
> manier zien te vinden dat je je hoofd eventjes buiten spel kan zetten en
> je lichaam moet laten "denken". Snappen jullie het nog een beetje wat ik
> probeer te zeggen? Volgens mij is dit het probleem wat je ondervindt als
> je op latere leeftijd leert paardrijden. Of sla ik de plank volledig mis?
Schijnt ook met bewegingspatronen in je hersenen te maken te hebben. Als je op jonge leeftijd leert paardrijden wordt de beweging ervan een automatisme in je hoofd. Op oudere leeftijd ben je in het nadeel omdat het geen automatisme meer wordt. Mijn ervaring als lesgever is dat 'ouderen' (40 plus, sorry) over het algemeen nooit dat automatisme meer kweken. In praktijk komt het erop neer dat zij nooit zo goed zullen leren rijden als iemand die op 10 jarige leeftijd begon. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Sorry Anja, waarschijnlijk niet wat je wilde horen
Tuurlijk ben je ook voorzichtiger, meer bewust van de gevaren. Een jong kind heeft dat niet, die zijn spontaner maar zien risico's dan ook niet. Weer een van de redenen dat ik vind dat kinderen spelenderwijs moeten kunnen leren rijden veilige, niet te grote op ponnies en niet op paarden.
Groet, Pien
Dit klopt...
Vergeef me de leeftijd hoor, maar tot op een bepaalde leeftijd (fysiek gezien ben je op je top rond 21-23 jaar
) leggen je hersenen de verbindingen die bepaalde bewegingen tot patronen koppelen. Daarna kun je nog wel die bewegingen leren, maar worden dat minder makkelijk echte patronen. Alsof er minder zijwegen zijn, als het ware... Hoe meer zijwegen, hoe handiger...
Als je als kind die zijwegen hebt aangelegd, hoef je die alleen nog maar te 'herontdekken', en kun je dat daarna weer oproepen. Daarom verleer je dingen als fietsen en paardrijden niet zo snel.
Is fysiologisch helemaal geregeld. :)
Warboel
