Nu ben ik benieuwd hoe jij er uitziet.

Toch denk ik dat het 'modebeeld' wel al iets veranderd, ik denk dat komende generatie bejaarden (sorry) geen grijs kort permanentje meer heeft (en ook geen regenkapje)...
Maar da's niet helemaal hetzelfde...

Ik wilde net schrijven, wel alleen als je je kinderen 's ochtend met een grote glimlach Nutella op hun boterham smeert of als je een blue safety zone in je onderbroek plakt... Of hun dag staat alleen maar in het teken van wassen, de hele dag door, met bloemetjesgeur of met wasverzachter die het strijken sneller maakt... (Ok strijken is wel pokkewerk)

Nils Vellinga schreef op dinsdag 13 april 2010, 0:48:


Ok, ik schrijf het niet goed op.
In de winkel is het 'nee mevrouw, we verkopen alleen Pavo.'

Ik weet niet waarom, maar de quote-knop doet het niet...

Reactie op Cindy...

Ik denk zelf dat je eigenlijk oppikt wanneer je paard klaar is voor meer werk, als het ware. Denk niet dat zij zich aanpassen, jij bent het die feilloos aanvoelt wanneer de tijd rijp is. Als je 'verbonden' bent met je paard dan voelt dat zo aan. (Weet jij ook wel) Denk ik echt.

Anja Seijn schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:30:



Schijnt ook met bewegingspatronen in je hersenen te maken te hebben. Als je op jonge leeftijd leert paardrijden wordt de beweging ervan een automatisme in je hoofd. Op oudere leeftijd ben je in het nadeel omdat het geen automatisme meer wordt. Mijn ervaring als lesgever is dat 'ouderen' (40 plus, sorry) over het algemeen nooit dat automatisme meer kweken. In praktijk komt het erop neer dat zij nooit zo goed zullen leren rijden als iemand die op 10 jarige leeftijd begon. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Sorry Anja, waarschijnlijk niet wat je wilde horen

Tuurlijk ben je ook voorzichtiger, meer bewust van de gevaren. Een jong kind heeft dat niet, die zijn spontaner maar zien risico's dan ook niet. Weer een van de redenen dat ik vind dat kinderen spelenderwijs moeten kunnen leren rijden veilige, niet te grote op ponnies en niet op paarden.

Groet, Pien

Dit klopt...

Vergeef me de leeftijd hoor, maar tot op een bepaalde leeftijd (fysiek gezien ben je op je top rond 21-23 jaar ) leggen je hersenen de verbindingen die bepaalde bewegingen tot patronen koppelen. Daarna kun je nog wel die bewegingen leren, maar worden dat minder makkelijk echte patronen. Alsof er minder zijwegen zijn, als het ware... Hoe meer zijwegen, hoe handiger...
Als je als kind die zijwegen hebt aangelegd, hoef je die alleen nog maar te 'herontdekken', en kun je dat daarna weer oproepen. Daarom verleer je dingen als fietsen en paardrijden niet zo snel.

Is fysiologisch helemaal geregeld. :)

Cindy Helms schreef op dinsdag 13 april 2010, 8:53:


Toen was jij, denk ik, nog heel erg jong hé?
Wat vinden jullie van het volgende? Jonge kinderen doen gewoon hun ding. Denken niet na, worden niet beperkt met allerlei kennis, zijn niet overal mee bezig, maar doen voornamelijk. Als je ouder wordt, wordt je lastig gevallen door je hoofd. Je doet minder met je lichaam, ziet overal gevaren. Gevolg: je gebruikt je lichaam niet. Volgens mij moet je een manier zien te vinden dat je je hoofd eventjes buiten spel kan zetten en je lichaam moet laten "denken". Snappen jullie het nog een beetje wat ik probeer te zeggen? Volgens mij is dit het probleem wat je ondervindt als je op latere leeftijd leert paardrijden. Of sla ik de plank volledig mis?

Weet ik ook wel zeker...

Is idd de combi fysiologisch gezien + meer verantwoordelijkheden hebben, maar vooral: die ook zien; bewuster zijn van risico's...

De uitdaging zo 'zen' mogelijk je paard op te stappen...

Koen Theys schreef op dinsdag 13 april 2010, 10:15:


He get Koen...

Beterschap, ik hoop dat je een voorspoedig herstel hebt, want gebroken ribben zijn écht niet tof...
Ik hoop dat je je snel weer iets prettiger voelt en de boel weer een beetje groeit, zodat je misschien nog iets gerichter aan je herstel kunt werken...