Gisteren zou ik voor het eerst naar les met Lily - we zijn helaas niet verder gekomen dan het sportveld. Daar was heel wat aan de hand, links en rechts geparkeerde auto's, muziek, spelende kinderen, voetballers, fluitende scheidsrechter. Lily vond het wat eng, maar was bereid met me mee te lopen, erg oplettend en geinteresseerd. Toen een motorrijder ineens afboog en Lily bijna van achteren aanreed, was het gebeurd met de rust: Lily was ontzettend geschrokken en bleef briesen en ronddansen. Nadat een asociale automobilist die niet even twee secondes kon wachten dat we aan de kant gingen ons bijna tegen een geparkeerde auto geplet had en een verliefd stelletje op de fiets haar nog een keer bijna van achteren aan reed (liefde maakt blind....) was voor mij de maat vol. Lily bleef bij me, maar stond op punt van flippen, er was niet meer veel voor nodig. Ze pakte steeds mijn mouw beet met haar lippen en draafde op de plaats. Alsof ze mij mee wilde nemen, weg van die enge plaats. Ik heb haar maar laten begaan, ze moest op de een of andere manier de spanning kwijt en dat ging goed op deze manier. De weg terug naar huis bleef ze briesen en dansen, wel een prachtig gezicht, helemaal in de krul, bijna op de plaats dravend met hoge knieaktie. Een mevrouw stond me op te wachten met haar drie kinderen: Oh, wat loopt ze mooi, wat een mooi voorwaarts paard, daar mogen mijn dochters vast wel even op....
Lily werd snel weer rustig, we hebben daarna nog een flink stuk gewandeld, ook door verkeer, niets aan de hand. De motorrijder was gewoon de druppel. Over twee weken heb ik een nieuwe afspraak gemaakt; als het dan weer zo druk ik bij het sportveld neem ik een andere route. De drukte bij het sportveld gaan we oefenen als ik de hele dag tijd heb en niet de druk van een afspraak heb.
Monique
Warboel
