marianne laenen schreef op donderdag 15 april 2010, 10:53:


Oeps, da's helemaal erg dat...gaat het in orde komen?
Tja, als mensen ertussen komen en paarden bij elkaar zetten die mekaar niet zelf gekozen hebben dan zie je inderdaad wel extreme agressie, is heel anders dan in de natuur...
Mijn Haflinger zou een nieuw paard verscheurd hebben, althans als die dat paard met z'n logge lichaam te pakken kreeg, want hij was daar veel te log en te lomp voor .
Mijn dames kunnen ook wel eens tekeer gaan tegen elkaar voor eten, maar al bij al blijft het beschaafd. Vooral de twee laagste in rang zouden wel eens met elkaar durven kibbelen, dan jaagt de pre de andere weg als ik met hooi afkom, maar eens ze eten wordt alles weer rustig. (toch spelen die het vaakst met elkaar, op mijn homepage staat een filpmje, vind het fantastisch om dat te zien)
Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit al eens paarden gehad heb die samen in een stal kruipen en alle 4 op de grond bij elkaar liggen als ik 's nachts ga kijken.Ik heb toch wel veel geluk met m'n groepje dan...

marianne laenen schreef op zaterdag 17 april 2010, 21:19:


Maar da's toch heel erg verklaarbaar? Jij bent de verzorgster, altijd bezig met hen, leiding nemen...dan zullen ze ook liefst bij je zijn.
Mijn Haflinger heeft nog eens een hond aangevallen omdat hij naar mij kwam...steigeren en kappen als een hengst naar die hond, vond ik eerst wel flatterend maar waarom deed hij dat? Ik was er ook altijd voor hem, zorgde voor hem, maar als puntje bij paaltje kwam, zag hij me als zijn bezit. Ooi zette ik hem in een andere weide bij Haflingermerrie's. Toen ik naar hem wou gaan, was hij blij dat ik er was, sprong bijna in m'n armen, maar toen ik weg wou gaan, sperde hij me de weg, alsof hij zei, hier jij, jij hoort in mijn kudde (alsof hij me wou weerhouden om terug naar de mensenkudde te gaan die aan de poort stonden).
Het is verleidelijk, maar ik wil zo geen band meer met een paard. Gezond respect voor elkaar, meer niet.

Ik kreeg de brief van Cindy, ben al serieus aan't doorslaan geweest, omdat m'n veulens bloedarmoede hadden en wel degelijk een virus hebben.
Veearts stelde me gerust, maar toch nog even bloed op virussen controleren...
Soms is ontspanning veraf bij paarden houden...

De index staat nochtans op laag nu...

Ik heb nu een mooie, droge paddock met een lange gang (ideaal dacht ik) en veel lekker hooi...laat ze ook niet 100% in de weide gezien de spierbevangenheid van september. Weide is niet bemest en hoorde dat dit toch wel nodig was, met natuurlijke bemesting zoals paardemest of koeiemest. Gras zou minder fructaan ontwikkelen door correct te bemesten. Klopt dit?
Toch hoorde ik dat een droge, zanderige paddock gevaarlijk kan zijn voor veulens, ivm Rhodococcus virus die hierin gedijt. Ik ben laatste tijd wat panisch geworden voor virussen nu twee veulens een virus hebben ondanks de zorgen. Voor veulens raadde men me een gezonde, begroeide weide aan en zanderige paddocks vermijden. Moeilijk om goed te doen

van lennep schreef op vrijdag 16 april 2010, 13:15:


Ocharme...ik heb hier vandaag nog ene gered. Hij kroop half verdroogd over de betonne grond. Heb hem ehbo toegediend, een glas water over gegoten zodat hij weer kom bewegen en hem op een schaduwrijk plekje gezet...zonder mij zat hij nu al in pierenland

Karen Koomans schreef op donderdag 22 april 2010, 1:51:


Dag Karen, ook nog op ? Ik ben heel laat thuis van les en lees nog wat op PC...
Tja, inderdaad frustrerend en beangstigend soms, maar dan denk ik, zoveel dat ik bijleer via de paarden...ik probeer (al is dat soms moeilijk) zen te blijven en het positieve ervan in te zien dat ik er ook uit leer. De eerste drie jaren zijn ze het vatbaarst (had ik met vroeger veulen ook, dacht toen, die komt er nooit meer door, maar na vierde jaar nooit iets meer gehad, kerngezond...) omdat immuunsysteem nog moet versterken, alhoewel er eentje nooit iets heeft vreemd genoeg (gelukkig). Heb geleerd dat grootste sukkelaartjes als veulen soms het sterkst uitgroeien, daar hou ik me aan vast. Gelukkig is de oudste ook op en top gezond, maar wat ik opmerkelijk vind is dat ze nu nog meer op weide zit (na 15 uur) en dat ze nu niet meer schuurt (alhoewel hier al veel vliegjes zitten). Deze winter kon ze erg schuren als ze ook maar eventjes in weide had gezeten. Misschien nu dus iets minder fructaan?

Veel succes Anja, heel leuk om te lezen. Jullie beleven wellicht the time of your life nu
Ik begin ook terug met m'n dikke ton binnen twee weken.
Filmpje lijkt me wel leuk en ook zou het enorm interessant zijn om te vertellen wat maakt dat jij meer controle over Jeen krijgt of wat je nu anders doet dan voorheen (alhoewel het wss een proces is van verschillende handelingen...)

Ik wou even vragen of iemand ervaring heeft met het e-book online rechtrichten van Marijke de Jong. Is dit de moeite waard?

Mijn plan was om eerst schriktraining en grondwerk te doen (oa dubbele longe) met mijn merrie en als ze zadelmak is, veel wandelingen te maken en pas daarna te gaan rechtrichten. Blijkt dat het rechtrichten dus voor de wandelingen moet komen.
Ook zei iemand me dat het rechtrichten best door een professionel wordt geleerd (mijn trainer heeft hier minder ervaring mee, dus zou ik het samen met hem doen adh van het e-book), klopt dit? Iemand ervaring mee?

Karen Koomans schreef op maandag 26 april 2010, 22:34:


Mijn zus heeft dit vorig jaar al verteld, ze is veearts in Gent. Zij doet een eindwerk ivm beenproblemen bij paarden. Het is niet alleen een kopertekort, maar inderdaad vooral een suiker-teveel.
In 1994 heb ik een veulen gefokt, uit mijn warmbloed moeder en een SF hengst. Het was een kanjer van een hengst. Op 1,5 jaar vlak in de winter had hij plots een heel erg dik, opgezwollen spronggewricht. Bleek na twee adviezen en nog meer foto's, ocd te zijn. Hij werd erg mager in de winter en ik had hem pavo veulenbrok ter preventie van ocd bij gegeven. Tijdje daarop stond hij met die dikke knie en was heel erg mank.
Ik weet niet of het door het brok kwam, maar vond het schrijnend dat juist nadat ik dit brok bijgaf, het veulen zo'n dik spronggewricht kreeg. Wellicht zal het ook erfelijke aanleg geweest zijn en het feit dat hij zo'n kanjer was.
De veeartsen zeiden me toen dat het kon zijn dat hij door de brok harder is beginnen groeien...
Hij is verkocht geweest toen ik ging studeren aan oudere mensen 'om in de hof te lopen', maar hun zoon was een bekende springruiter (wist ik niet ) Enkele jaren daarna sprong hij de grote proeven in Moorslede en was er van die knie niets meer te zien...

Artikel is razend interessant

Nataschadevreede schreef op dinsdag 27 april 2010, 9:33:

Thx natascha
Net gebeld. Oef, hij kent dat wel! Hij woont hier vlakbij en is een goeie vriend, hij wil dat ik het kan. Hij heeft vooral ervaring met dubbele longewerk en is erg goed met jonge paarden. Ik zie het ook niet zittten dat iemand anders de knopjes erop zet en ik er niet aan te pas kom. Wat leer je dan bij? Niets!
Had nog een andere optie, maar die trainster woont weer verder en kan pas in september. Ik wil nu voortdoen. Zij wou het mij niet aanleren omdat het rechtrichten een jaar duurt vooraleer je het onder de knie hebt zegt ze. Ik denk dat het niet veel zin heeft als iemand ander er alle knopjes erop zet zonder dat ik eraan te pas kom. Is natuurlijk wel veel lastiger een paard en een leerling trainen.
Daarom, eerst alle theorie uitspitten, trainer die het kan, maar vooral die het wil leren aan mij, die het voor toont en ik die het dan onder wakend oog uitvoer en bijgestuurd word waar nodig.
Met wandelen bedoel ik erop zitten. Dus eerst het grondwerk en dubbele teugelwerk. Ik denk dat Natascha gelijk heeft en vooral kijken naar paardje.
Mijn idee is dat als ik het perfect afgewerkt wil en ze helemaal rechtgericht is vooraleer ik erop kruip dat ze dat poepsaai zal vinden...altijd stappen of draven aan de dubbele longe... Daarom een ontspannend wandelingetje om eens de passen te verlengen en wat variatie in te brengen, denk niet dat dit kwaad zal kunnen...integendeel. Het is al een tafelmodel met vier stevige poten onder en veel balans, we gaan dat combineren met elkaar...

Mariss schreef op dinsdag 27 april 2010, 10:40:


Ik denk dat de kennismaking gratis is die je toegestuurd krijgt, maar er is nog een zeer uitgebreide versie met enkele video's. Dat is te betalen, maar ze biedt het via internet aan omdat het dan papier uitgespaard is.

Ik wou nog iets vragen...
Hempfling zegt dat een picadero van 11,5 m beter is dan een kraal om in te werken (omdat paarden een vierkant leuker vinden dan een circel, een circel is gekmakend volgens hem). Heeft iemand een idee of dit klopt?
Ik train nu in een vierkant van 15 op 15 (Voest), maar eerlijk gezegd vind ik 11,5 cm beter (10 meter met hoefslag) omdat 15 op 15 me net iets te groot is... of is dat omdat het beter is voor de gewrichten voor jonge paarden?

Oei oei, wat erg dat ze depri is...ik kan goed geloven dat een zoogdier (wij ook dus) te lijden heeft onder verandering...ik heb het enkele jaren geleden aan de levende lijve mogen ondervinden.
Het ene paard is ook anders dan het andere paard. Sommige zijn echt ongelofelijk gevoelig en de andere lijken bijna niet uit het lood te slaan en passen zich heel snel aan (vriendjes, omgeving...)

De mijne gaan allemaal samen naar de eifel. Zolang ze samen zijn denk ik dat ze er geen probleem van maken. Het is even wennen aan de nieuwe omgeving, maar het groepje samen roept toch een veiligheidsgevoel op denk ik...
Ik ben ook akkoord dat je er geen doetjes van moet maken en ze af en toe wel alleen op wandel moeten, alleen naar de les en dat je hierop zeker moet trainen, maar dat ze standvastig altijd terug naar dezelfde kudde terug kunnen gaan.
In de natuur trekken ze toch ook rond? Waarom zou je ze dan niet van weide mogen verhuizen?
Van dat uitleggen...tja...het komt van mij, dus wellicht zal niemand dat serieus nemen en gaan jullie me nog vreemder vinden , maar ik heb ooit een quarter terug naar haar vertrouwde thuis gebracht. Toen ik haar wou laden om haar terug te brengen, was er geen onderhandelen aan. Geloof het of niet, maar ik fluisterde in haar oor dat ze terug mocht naar haar oude vriendinnen, haar vertrouwde thuis. Toen stapte ze er wel op, ze stapte erop zonder trekken of sleuren. Ik weet dat dit vaag en zweverig klinkt en wellicht is het toeval, maar ik vond het wel frappant. Had ik gelezen in het boek van Linda Kohanov...kon het maar proberen, maar nooit durven denken dat het ook zou werken...Waarom dus niet? Het is beter toch dan een longe achter het gat of een zweep tegen de billetjes?

Ik heb het gevonden. Het E-book kost 49.5 euro per maand. Lijkt me heel interessant en ga me lid maken!
http://www.paardenbegrijpenpremium.com/