Michiel schreef op vrijdag, 7 januari 2005, 23:15:


Ik deel dat principe helemaal..
Zo neem ik, tijdens een buitenrit, een aantal paarden vaak los mee.(Gekeken naar de combinatie natuurlijk wie er samen los kunnen.)
Het is zo mooi om te zien dat ze uit zichzelf volgen, maar wel nadat ze eerst een rondje zelf hebben gerend, de bosjes hebben verkend en bergje op/bergje af hebben gespeeld. Uit energie rennen ze vaak eerst heel hard voorbij, draaien dan weer om en rennen weer heel hard terug.
Ze blijven altijd in de buurt en niet omdat ik dat wil, maar omdat ze daar zelf voor kiezen.

Onze paarden zijn vrolijk, speels, avontuurlijk, onafhankelijk ( tot aan een zeker opzicht) wat zich vooral uit in oplettendheid, in balans, vol vertrouwen in zichzelf én in ons!

Amethyst schreef op zaterdag, 8 januari 2005, 20:36:


Het is de aap niet aangeleerd om speeksel aan te maken, dit is een neveneffect buiten het bewustzijn om. Er is direct contact tussen de hersenen en de vezels die de rode knop omerken.
Op been geven reageert een paard bewust. Hij moet er bij nadenken wat je precies van hem verwacht. Zijgangen? In welke gang wil je dat hij gaat? En dan de basisgang of een andere variant?
Er is indirect contact en dat contact kan door andere vezels worden geinhibeerd en geactiveerd. Zo niet, dan zou jouw paard dus, wanneer je aan een afgrond staat en been geeft, de afgrond in springen.

Karin schreef op zaterdag, 8 januari 2005, 21:08:


Nee, dat lijkt me ook niet zo'n geslaagd plan nee.
Gelukkig staan wij dicht bij een 'bos', waar maar vanuit 2 kanten in en uit te komen is en waar vrij weinig fout kan gaan.
Als ik alleen maar langs wegen kon rijden dan zou ik verhuizen!!

Amethyst schreef op zaterdag, 8 januari 2005, 21:09:


Door de manier van aanleren.
Wanneer het paard gelijk de link legt tussen de handen die over het touw glijden en het buigen van de hals, ontstaat er uiteindelijk een aangeleerd reflex. Het glijden van de hand is het rode knopje en het buigen van de hals is de speeksel-aanmaak.
Nadenken komt tijdens een reflex niet voor.

Ik denk dat het ook zit in de herhaling. Dit zorgt ervoor dat er altijd een centrumpje in de hersenen wacht totdat het wordt aangesproken. Wanneer het eenmaal wordt aangesproken, gaan er direct vezels naar de halsspieren om af te buigen.

Het feit dat die vezels nooit zijn geinhibeerd door andere vezels heeft er ook mee te maken.
Het lichaam weet dus niet dat het eronder uit kan komen.

Als iemand anders een betere verklaring heeft hoor ik het graag!

Wat een tekst zeg...even kijken waar ik moet beginnen.
De 'reflex' dat hierbij ter sprake komt is denk ik dat een paard niet vooruit loopt wanneer zijn hoofd gebogen is.
Dat is volgens mij alleen geen reflex. Wel bij katten, maar ik weet niet of dat bij paarden ook zo is, dat zou ik moeten opzoeken.
Ook is er volgens mij geen sprake van een beloon-straf proces, of dat zou moeten zijn dat de druk wordt losgelaten wanneer de hals gebogen is.

Ik heb even mijn literatuurboek erbij gepakt (Fysiologie,Burgerhout e.a van Elsevier).
Letterlijk: "Voorwaardelijke reflexen kunnen op verschillende manieren worden aangeleerd. De eerste is de klassieke conditionering, waaraan de naam van de Russische fysioloog Pavlov verbonden is.".."Klassieke conditionering komt het meest voor in relatie tot vegetatieve reacties, maar ook animale reflexpatronen".."Een voorwaardelijke reflex kan ook worden aangeleerd door het belonen van bestaand niet reflex-matig gedrag of door het geven van straf wanneer dat gedrag achterwege blijft (operante conditionering). Wanneer men een hond beloont als hij een weggeworpen stok terugbrengt, zal hij op den duur achter elke stok aanrennen. Zo kan men een hond ook leren mensen met rust te laten door hem te straffen wanneer hij iemand dreigt aan te vallen. Ook bij deze vorm zal extinctie optreden wanneer beloning of straf te vaak uitblijven."

Ik heb nooit gezegd dat vezels informatie opslaan. Ik heb het over efferente en afferente zenuwen, die vanuit een zintuig of gevoelige zenuw-uiteinde, direct informatie overbrengen.
Een kniepeesreflex is te onderdrukken, maar alleen als je daar hard je best voor doet. Dit komt omdat de zenuwen die vanuit de hersenen naar de kniepees lopen niet door veel systemen kunnen worden geinhibeerd.

Ik heb mijn paarden nooit de one rein stop geleerd, misschien dat iemand anders je wat meer praktische info kan geven.

Michiel schreef op zaterdag, 8 januari 2005, 22:54:


Ik snap hem helemaal, dan is het feit dat ik op een paardje zit dat gezellig met de loslopende paarden stoeit, racet en speelt, meer wat je bedoelt.
Ik zie de charme en de gezelligheid er van in. Daarbij heb ik het gevoel dat het iets dieper gaat dan het paard laten doen wat hij/zij wil.

Kijk naar het voorbeeld van Karen, zij heeft waarschijnlijk die akker ook gezien en daar in haar hoofd ook haar fantasien op los gelaten.
Ik denk dus dat het het gemengde gevoel is van wat jij als ruiter wil en wat het paard wil. Jij wil ook die bergen beklimmen! Ik vraag me af of, wanneer jij er compleet geen interesse in hebt, het paard dat wel heeft.

Kun je me daar antwoord op geven?

Nick Altena schreef op dinsdag, 11 januari 2005, 18:06:


Tsja, wat moet je hiermee.
Ik ga er vanuit dat je met je paard op een pensionstal of manege staat?
Dan weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen, ik ga niet zeggen laat je paard los staan, want dan krijg je bonje met de mensen daar....en om opeens een boomloos te kopen...
(Wat ik tegen anderen in 'dit wereldje' wel zou zeggen.)

Ik weet niet echt of dit te combineren is, zo ja dan zou dat heel mooi zijn. Zo niet, dan denk ik dat je beter je vraag ergens anders kan stellen.

Groetjes, Maaike