Merel Stoffers schreef op donderdag 22 april 2010, 22:28:



Maar daarentegen had je wel een luxe buitentoilet met uitzicht over de landerijen.

e m kraak schreef op donderdag 22 april 2010, 22:48:


Bijna goed.
De bioplee met zaagsel om over je uitscheidingssappen te strooien....

Karen Koomans schreef op donderdag 22 april 2010, 23:52:


Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Is het niet frustrerend zo'n vrij kleine mazen?
Paard moet ook van de zijkant eten, wat doet dat met zijn tanden?

Groet, Pien

Karen Koomans schreef op vrijdag 23 april 2010, 0:13:


Ik heb wel eens paarden gezien die hun hooi tussen heel kleine mazen van betonijzer moesten dooreten. Die hadden allemaal eelt op hun lippen, maar wat erger was; je hoorde de tanden steeds langs het ijzer schrapen. Kan niet goed zijn.

Groet, Pien

Aafke schreef op vrijdag 23 april 2010, 15:14:


Wij hebben hier ook alleen de basiszorg.
24/7 hooi (en/of gras uiteraard) is bij de pensionprijs inbegrepen. Bekappen ook.
Ik heb je volgens mij al eens verteld dat je maar het beste alles zoveel mogelijk zelf in huis kunt hebben dus zelf bekappen is handiger (en goedkoper) en zo hoef je je niet te ergeren aan een of andere hoefsmid met andere ideeën dan de jouwe die jouw pensionmensen aan het twijfelen brengt.

Bijvoer zit bij ons niet meer in de prijs inbegrepen, dat kopen de pensionmensen nu zelf en ze voeren het ook zelf. Ze kunnen het wel via mij inkopen aan de prijs die ikzelf ook betaal en ik ga het ook nog halen. Het verschil met peniOEnpaarden is dat de eigenaars van pensioenpaarden niet zo vaak zullen komen (en zelf kunnen voeren) dan de eigenaars van pensIOnpaarden.

Verder ging ook ik niks tuttelen, borstelen met al die paarden, is lekker ieders eigen verantwoordelijkheid. Ik ben de hele dag bij de paarden en ik heb echt geen tijd om ze allemaal te gaan poetsen. Er zijn hier zoveel werkzaamheden te doen. Ik kom daarbij vaak niet eens toe aan al mijn eigen paarden.

Ook een DA zit niet bij ons in het pakket. Ja, die DA lacht zich kapot al-ie elke maand die ouwetjes moet komen checken. Dat kun je toch allemaal zelf?????? Als je een band hebt met zo'n dier zie je het zelf toch ook wel als er een niet lekker in z'n vel zit. Dan kun je altijd nog met de eigenaar overleggen over wat te doen. Een ouder paard heeft geen specifieke andere verzorging nodig dan een jonger paard hoor, tenzij de tanden slecht zijn of hij/zij moeilijker op gewicht blijft.

Wormkuren zitten er bij ons ook niet bij in. Wel ontwormen we alle paarden tegelijk en ik geef dat op voorhand aan aan de eigenaars. Wij geven het en zij betalen de wormkuur aan ons aan de prijs waarvoor ik het zelf inkoop (wisselt nogal eens).
Inentingen is ieders eigen verantwoordelijkheid. Alle pensionmensen hier willen hun paarden tegen alles ingeënt hebben, en wijzelf enten alleen tegen Tetanus dus dat mag iedereen zelf regelen.

Wat we wel gezamelijk doen is, als de DA komt, meerdere paarden laten nakijken. Dan delen we de voorrijkosten onderling. Tandarts komt eens per jaar / twee jaar en iedereen is vrij om zijn/haar paard daar wel of niet in mee te laten gaan. Wij geven dat op voorhand aan dat hij komt en dan kan iedereen zelf kiezen. Ik vind het ook geen enkel probleem om een paard te laten nakijken als de eigenaar er zelf niet bij kan zijn. Maar liever hebben we uiteraard dat de eigenaar er zelf ook bij is.

Verder bepalen wij hoe de grepen ingedeeld worden. Iedereen heeft zijn/haar eigen wensen en je kunt nooit met iedereen rekening houden. Wij zien al die paarden dagelijks en wij zien ook welke combinatiesgoed lopen etc. Niemand die daar moeilijk over doet. En als dat wel zo is dan wordt daar over gepraat.

En als laatste hebben wij in het contract opgenomen dat ieder paard dat er bij ons woont, bitloos, zweeploos, sporenloos en ijzerloos door het leven zal gaan en in een groep gehuisvest zal worden met inloopstal. Wij hebben nooit discussie of dat zweepje er toch maar bijgepakt moet worden of het paard toch maar een bitje in moet. Lopen ze niet lekker dan is iedereen er hier van doordrongen dat hoefschoenen een betere oplossing zijn dan ijzers.

Wat dat betreft staan alle neuzen dezelfde richting uit hier.
Dat geeft wel een belangrijk stuk rust op ons eilandje

Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Hmm, grepen is natuurlijk groepen.

Arabesk schreef op zondag 25 april 2010, 19:39:


Ach, de zoveelste poging van de van Nassau's.
Ik vind het wel kwalijk voor Gerrit Smit dus ik stuur hem die pagina door. Dan kan hij zien wat hij ermee moet want het gaat om zijn merk schoenen.

Bij normaal aanmeten en -hoefschoenengebruik kan dit niet gebeuren maar er is hier ook echt wel iets fout gegaan:

-In de eerste plaats zijn de schoenen niet helemaal correct aangemeten want ze mogen nooit tot op of over de kroonrand komen. In het gipsmodel die de hoefschoenen aanmeetpersoon maakt moet de kroonrand duidelijk zichtbaar aangegeven zijn en de schoenen worden tot daaronder gegoten. Aan Gerrit Smit ligt dat niet want als de kroonrand niet zichtbaar is laat hij dat gelijk weten aan de aanmeter!

-Verder heeft de eigenaar van het paard (ofwiedanook) de schoenen véél te strak aangedaan, hoe krijg je het voor elkaar.... . Bij het correct dichtdoen van de kabel mag je lichte weerstand voelen maar deze schoen is met grof geweld dichtgedaan. Kan niet anders. Wie weet is er oook nog een tets met een hamer op gegeven om de clip te laten sluiten.

-En bovendien heeft het paard deze niet correct zittende hoefschoen waarschijnlijk ook nog eens veel te lang aan gehad.

Jammer, en dit gaat nu weer internet rond....

Groet, Pien

Ans Jondral schreef

En waarom een paard met een (pees)blessure niet gewoon lekker buiten, samen met één ander rustig paard?
Waarom moeten die beesten gelijk eenzame stalopsluiting?

Groet, Pien

joop schreef op maandag 26 april 2010, 10:18:


Mensen doen idiote dingen.
Laatst gehoord dat een paard dat wij kennen die hier vlakbij een concullega staat een tijd van de weide afmoest (weide moet rusten) en om die reden gedurende 3 maanden op stal moest, samen met zijn 'maatje' in één stal omdat er te weinig plaats is. Het maatje is echter een pestkop, bijt hem steeds in de kont waarna hij gaat lopen trappen.

Om het maatje niet te verwonden moet hij al die tijd zijn hoefschoenen dragen.
Te triest voor woorden dit....!

Groet, Pien

marjolijn schreef :
>Ik word doodziek van dat gesleep van mensen met paarden. Ik ken paarden die

Sommige paarden wennen gelijk, anderen hebben daar echt veel tijd voor nodig.
Ons nieuwste pensionpaard Rana liep binnen een week al in de kudde (van 14 paarden) en dat gaat vanaf het allereerste begin perfect. Amber en Moira daarentegen, twee van onze eigen paarden, hebben letterlijk máánden nodig gehad voor ze zich overgaven aan ons en hun nieuwe plek. In die tijd liep Quiberon die gelijk met hen gekomen was al lang en breed lol te maken in de mannnengroep.

Dus dat is voor elk paard heel persoonlijk en het komt heus wel goed al kun je dat van te voren niet zeggen.

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef :


Ik herken het helemaal en snap helemaal wat jij hiermee wilt zeggen....

Groet, Pien

Ans Jondral schreef :


Iedereen weet dat een paard dat op stal moet veel teveel energie krijgt, hetgeen juist ontploffingsgevaar oplevert met alle risico's vandien, dus dat lijkt me wel achterhaald inmiddels.

Er is ook nog zoiets als een gulden middenweg waarbij je het paard een kleinere paddock geeft en een rustig maatje erbij zodat ze wel kunnen socializen.

Na de operatie afgelopen week van Spirit zei de DA dat het eigenlijk het allerbeste zou zijn als hij helemaal niet zou bewegen ivm het openspringen van de hechtingen, maar we wisten ook met ons allen dat zoiets niet haalbaar is. De DA vertelde ook dat zulke paarden vroeger op stal vastgebonden werden en niet één stap konden verzetten. Maar hij is gelukkig realistisch genoeg om te weten dat je daar bij ons niet mee moet aankomen (was voor hem zelf ook geen optie overigens).
Dus paddockweitje klaargemaakt en inderdaad sprongen de hechtingen tot twee keer toe open met alleen al ernaartoe lopen in heel kleine stapjes. Toen hebben we het maar zo gelaten en ik ben er nu blij mee. Er zou teveel spanning op dat weefsel zijn gekomen en Spirit zou beslist korter zijn gaan lopen als we de boel kost wat kost hadden dichtgemaakt en zijn bewegingen verhinderd hadden. Nu de wonde open gelaten is geneest hij heel goed en snel ook en bovendien kan Spirit gewoon blijven bewegen. Hij staat nu met zijn moeder Holly overigens, en je merkt helemaal niks aan zijn bewegingen. Hij kan er gewoon op liggen en mee rennen nu. Als er hechtingen in zouden zitten was dat niet mogelijk geweest.

Zelfde met Puck die een paar jaar geleden een (lichte) peesblessure had. We hebben haar gewoon op de weide in een rustige groep gelaten die niet op haar jaagt en zo kon ze wat rondscharrelen. Ze liep al binnen enkele weken niet meer kreupel. Het peesprobleem is weggegaan en niet meer teruggekomen. Al met al heeft het een paar weken geduurd.

Als je als mens verdorie de enkelbanden scheurt word je ingetaped en moet je blijven bewegen. Een paard zou niet mogen bewegen? Dat vind ik dan maar ouderwets en achterhaald.

groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef :

Ik moet je absoluut gelijk geven hierin, ik zie datzelfde ook om me heen.
Mensen die hun bijna volwassen paard 'klein' houden door te tutten, hem/haar als baby blijven zien, streken te vergoeilijken, dingen toe te staan onder het mom van....
Vaak vind ik dit een vorm van dis-respect en het paard niet zien zoals-ie is want door op deze manier te kijken naar het paard en zo met hun paard om te gaan projecteren ze hun eigen gevoelens, verlangens en zien zij het werkelijke wezen van hun paard niet.

Helaas zie ik hiervan elke dag weer voorbeelden. Zelfs hier op ons terrein
Jack, Evy en ik kunnen daar enórm van balen....

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 april 2010, 21:53:


Tuurlijk niet, en dat weet je best.
Maar je kunt een paard wel de tijd geven om (terug) te wennen.
Niet door te betuttelen en hem zielig te vinden maar júíst door hem afleiding te geven, want ik ben het met Coralie eens dat paarden hun maatje echt kunnen missen..
Als jij dat niet ziet betekent het niet dat het niet bestaat Eddy.

Groet, Pien

marjolijn schreef op maandag 26 april 2010, 23:18:


Ik heb alleen al bij ons 3 paarden meegemaakt die heel erg moesten wennen.
Eén ervan is onze Amie, letterlijk samen opgegroeid met haar eigenaar, altijd bij haar geweest en plots bij ons gedropt als pensionpaard. En een eigenaar die duidelijk in een andere fase was (studente, uitgaansleven) met als gevolg een zuur paard dat echt stond te verkommeren. Ik heb de eigenaar toen gevraagd om Amie wat te mogen laten werken en nu, 3 jaar later, is Amie weer een leuk paard geworden dat haar plekje gevonden heeft bij ons. In al die tijd is de eigenaar 3 keren even op bezoek geweest bij haar paard.

De tweede was onze ijslander Eining, hetzelfde verhaal, opgegroeid met een verknocht aan haar eigenaresse, toen 24 jaar oud en letterlijk wegkwijnend. Ik heb haar teruggegeven omdat ik bang was dat ze anders dood zou gaan. Op de dag dat eigenaresse haar kwam bezoeken fleurde ze helemaal op en zagen wij een heel andere Eining. Helaas heeft de eigenaresse haar ook nu weer in de steek gelaten (ze staat nu ergens anders). Had ik dat op voorhand geweten....

En de laatsate is onze Moira (voorheen Olinda van iemand hier op PN). Dat was een superdiva die zich niks liet zeggen door ons. Een half jaar heeft het geduurd cvoordat ze ons in haar leven toeliet. Nu kunnen we lezen en schrijven met haar en weet ik heekl zeker dat ze haar draai gevonden heeft bij ons.

Heeft niks te maken met het feit of wij wel of niet aardig tegen onze paarden zijn.
Wij hebben onze eigen routine en gewoontetjes in wat wij van de ppaarden verwachten
Voor sommigen is dat een behoorlijke aanpassing, zeker als er maatjes achtergelaten werden!

Het bestaat wel, Eddy.
Maar je moet het willen zien....

Groet, Pien