Ans Jondral schreef op zondag 25 april 2010, 10:10:
> Langs de andere kant, had ze zich in de stal waarschijnlijk wel op een
> andere manier stuk gemaakt? Het was echt kiezen uit 2 kwaden.
Pecies. Ik denk dat de beste keus is gemaakt (zeker voor DIT paard), ondanks dat die keuze leidde tot een foute afloop.
> Maar dat was eigenlijk ook gezegd van in het begin, dat het zou kunnen dat
> ze de rest van haar leven een zwelling zou kunnen krijgen daar. Zolang ze
> daar niet kreupel op loopt, is dat niet erg.
Het paard heeft er waarschijnlijk geen last van (weet ik niet zeker). Maar omdat het toch een teken is dat er iets niet 100% gezond is, zou ik bij m'n eigen paard in zo'n geval wel proberen om het alsnog beter te maken. Zonder daar krampachtig over te doen, da's niet nodig (en kramp is ook niet gezond
).
> Had ik haar
> toen buiten gelaten, had die blessure waarschijnlijk ook nooit genezen. Ze
> was een jong, actief en explosief paard toen. Braaf op een paddockje
> staan, was er toen echt niet bij.
Maar is is toch nog een heel scala van mogelijkheden tot bewegen, tussen stalrust en af en toe kort de paddock op? Hele dag op de paddock, en/of dagelijks wandelen / fietsen / steppen met het paard en verder op de paddock, etc.
Waarmee ik niet wil zeggen dat DIT paard het zeker gered zou hebben zonder stalrust. Dat zou ik voor andermans paard, mét een ernstige blessure, nooit durven beweren of sterk suggereren. Want het kán mis gaan (maar dat zou ook op stal kunnen gebeuren, of de eerste keer dat 't paard weer van stal mag).
Karen
Warboel
