zeeuwtje schreef op donderdag 29 april 2010, 15:42:


misschien omdat ze een gevoelige rug heeft met een kwaaltje.

je kunt ook een korte regenvest nemen en rainlegs (ik heb de korte versie tot aan de laarzen).

of lange chaps, die doen het ook goed.

Piet schreef op maandag 3 mei 2010, 8:56:


Enkele maanden geleden zijn ze onze 'gratis te verkrijgen auracana' haan ook komen halen. Ik denk dat die over het hek was geraakt, want daar zag ik niets. De weide echter lag vol met veren en het spoor konden we volgens tot over de gracht. Akelig voor je, dat kan ik me wel voorstellen. Binnenkort hebben wij weer kuikens, als je wil krijg je ze van me. Al is het maar een schrale troost op dit moment.

Ik denk ook dat het een bepaald verschil is tussen mensen die hun paarden in hun achtertuin hebben staan en mensen die hun paarden 'op een ander' hebben staan omdat zij niet over de mogelijkheden beschikken. Een verschil tussen paardenmensen en mensen met paarden. Een verschil tussen mensen met gevoel voor interactie met deze dieren. Met verstand werken, consequent en kordaat zijn wanneer noodzakelijk én dat met de juiste timing. Ik zie veel mensen met paarden maar echte paardenmensen zijn eerder zeldzaam. Ik verdien mijn boterham niet met mijn eigen paarden, ik werk niet elke dag met al mijn paarden. Maar no way dat er hier ene met onze voeten speelt, agressief is, voor ons uit rent, niet blijft staan voor vaccinatie, zijn voeten niet geeft, slaat, onbeleefd is, ... Dus volgens mij is het niet een kwestie van een job in de paarden (met je eigen paarden), maar een kwestie van een echt paardenmens te willen/kunnen zijn. Je paarden moeten je passie, je leven kunnen zijn, waarbij de rest in het niets valt. Dan pas zul je resultaat boeken (terwijl dat nog geneens je opzet was). Je staat op en je gaat slapen met je paarden bij wijze van spreken. Dat is het verschil dat ik merk bij de mensen die paarden wilden hebben en de paardenmensen die ik tegenkom. Het is een tweede natuur of het is dat niet.