van lennep schreef op vrijdag 7 mei 2010, 11:46:


Ik vind het dapper als je het gaat doen en als je je vantevoren mentaal wapent tegen eventuele "afbrandingen" dan scheelt dat al een hoop ;.
Wat ook kan, voor jou maar natuurlijk voor iedereen die dat een interessante optie vindt: zet je filmpje op youtube en kies voor de optie "privé". Vervolgens kun je max. 25 mensen uitnodigen per e-mail die dat specifieke filmpje wél mogen zien. Voor de rest vd wereld blijft het filmpje onzichtbaar. Handig !

Karen

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 7 mei 2010, 12:53:


Tuurlijk heb ik daar geen enkel bezwaar tegen (als ik dat zou hebben, dan had ik het niet op het forum moeten plaatsen).

Verder kom ik er echt nog op terug (Piet, Egon, Sandra), maar m'n kop staat op dit moment even op andere dingen.

Karen

Hennie van Oosten schreef op vrijdag 7 mei 2010, 23:00:



Pffff, echt zo verschrikkelijk; om op die manier je prachtige, lieve paard te verliezen.

Ik ben behoorlijk ongerust (en dat ben ik niet zo héél snel, vind ik zelf). Zou je misschien nog willen schrijven aan welke andere risicofactoren de wei en/of je paard wel voldeden, en welke niet? Als je hoofd daar nu niet naar staat, dan kan ik me dat natuurlijk voorstellen!

Je schrijft al dat er geen bomen/blaadjes waren. Ik denk dat die risciofactor bomen/blad hoort bij dat kennelijk een vochtige, zure omgeving het meest gevaarlijk is. Dus kennelijk overleeft de ziekmaker 't best in zo'n omgeving
Is de grond van je weide zuur (lage PH-waarde)? En relatief vochtige grond (grondsoort, evt. omringende sloten en dergelijke; is er bij jullie veel regen gevallen de laatste week?) Stond het gras hoog of was de wei "afgegraasd"?

Mest op de wei laten zal ook de zuurgraad van de wei verlagen (is één van de dingen die ik zelf te weinig doe; mest vh land halen).
Jouw paard kreeg wel goed beweging en was niet jonger dan drie jaar oud, dat is al duidelijk... Brrrr, ik probeer te zoeken naar wat ik kan doen om zo goed mogelijk te zorgen dat mijn paarden zo min mogelijk risico lopen. Maar het is wel duidelijk dat ook als je paarden en weiland niet aan alle risicofactoren voldoen, dat het je paard dan tóch kan treffen... Plus wat met het oog op fructaan verstandig is, kan eventueel juist onverstandig zijn mbt Atypische Myopathie.

Nogmaals heel veel sterkte.

Karen

Wil schreef op zaterdag 8 mei 2010, 0:02:


Ja, dat klopt wel met het beeld dat ik gekregen heb door de info die http://www.myopathieatypique.be geeft. Zij zeggen:
"- Adverse climatic conditions (low sunshine, strong winds, heavy rain…) favour outbreaks of atypical myopathy
- Outbreaks occur mainly with a minimum daily temperature between 0°C and 8°C (no heavy frost)"

Dat soort omstandigheden in het voorjaar, dat gaat vaak samen met een weeromslag (koude voorjaarsnachten maar geen echte vorst, dat is van dat weer dat we de afgelopen circa 1 1/2 week in NL hebben, met bakken met regen (behalve in Pekela...).
Weinig zonneschijn en harde wind hebben denk ik geen oorzakelijk verband met de ziekteverwekker; maar bij dat soort omstandigheden valt meestal veel regen. En vocht/nattigheid, in combinatie met een lage PH, dát zijn denk ik de omstandigheden waarin de ziekmaker kennelijk floreert.

Kaalgegraasde weides zijn een risico; ik denk dat dat is omdat paarden normaal gesproken vermijden om te eten op plekken die verzuurd zijn. Precies daarom ontstaan in paardenweides van die plekken waar het gras hoog blijft staan; dat zijn de vaste mestplekken vd dieren en dus vreten ze daar niet.
Maar als de wei kaalgevreten is en de paarden hebben honger / trek; dan zullen ze eerder geneigd zijn gras te eten dat eigenlijk niet zo smakelijk is. Dat kan zijn op of dichtbij mestplekken, of op plekken waar de grond verzuurd is door veel humus (bladafval). In een wei die vanwege de grondsoort (zoals veengrond) en/of door geen (kalk)bemesting tóch al zuur is, is de verzuring op mest- en humusplekken éxtra groot.

Had ik nu maar een Paddock Paradise! Die wil ik al een tijdje, maar door allerlei omstandigheden is het daadwerkelijk realiseren daarvan nog niet van de grond gekomen .

Vanwege fructaangevaar staan onze paarden een groot deel vd tijd op een kaalgevreten weide. Het was me al opgevallen dat ze daar de plekken die ze vorig jaar nog onbegraasd lieten (mestplekken) nu wél afgrazen. Ik ben ivm fructaangevaar en gevaren van overgewicht en IR dit (voor)jaar voor het eerst strenger dan ooit qua graasbeleid, voor m'n paarden. En hoewel ik dat strenge graasbeleid terécht vind (!), is het gevolg nu dat m'n ene wei zo kort enorm begraasd is dat-ie nu niet meer fructaangevaarlijk is, maar éxtra gevaarlijk in het licht van AM.

De andere wei, daar staat het gras zo dat dat wel prima kan om Fálki en Donna 's nachts op te laten als de nachttemp. 5 graden of meer is (die kunnen beter tegen wat fructaan en tegen aardig wat kilo's bij elkaar grazen dan de rest). Maar voor de ezels en shet Joris is die wei taboe (zeker als het langer is dan een uurtje of zo); véél te veel gras voor hun..

Maar juist 's nachts is het gevaar op AM besmetting groter dan overdag; dus om die reden staan Fálki en Donna op dit moment niet in die wei te grazen, maar lopen ze nu met Joris in de paddock bij de (inloop)stallen, met hooi.

Ook in andere opzichten zijn een aantal dingen die zorgen voor fructaangevaar juist tegengesteld aan de omstandigheden die zorgen voor AM-gevaar . Bijv. nachtvorst en dan overdag stralende zon = veel fructaangevaar en weinig AM gevaar. En andersom geldt het ook: bewolkt weer met regen en 's nachts tussen de 5 en 10 graden is fructaanveilig, maar juist AM-gevaarlijk.

Onze ezels staan altijd al, zomer en winter, 's nachts in hun eigen paddock met inloopstal. Maar overdag lopen daar onze twee varkens... En de ezels en varkens samen is géén succes (zucht).

En o ja, al onze weides zijn verzuurd (hebben een te lage PH). Ik had dus beter moeten bemesten (kalk), veel efficienter mest moeten weghalen en eerder een PP moeten bouwen. Maar ja, da's een typisch geval van achteraf een koe in z'n kont kunnen kijken. Shit.

Ik moet nog even de opties en de gevaren/risico's rustig op een rijtje zetten (ik ben nu niet rustig, ik ben heel ongerust). Maar ik denk dat het er op neerkomt dat onze paarden niet meer de wei opgaan, totdat de nachttemp. 10 graden of meer is. Ondertussen bemesten (maar het duurt wel even voordat dat een goed effect heeft op de bodem), en een PP aanleggen. Nou, heb ik genoeg te doen de komende tijd . En waar de paarden en ezels en varkens dán moeten lopen zonder dat ze elkaar letterlijk de hersens in slaan; dat weet ik nog niet. Misschien kan volgende week een loonwerker de kort-afgegraasde wei volledig omploegen, bemesten met vloeibare magnesium/kalk en daarna egaliseren. Niet ideaal, maar wel de snelste manier om zsm méér ruimte te hebben om m'n paarden op zand te laten lopen. En het gras dat dan uiteindelijk weer opkomt groeit dan op minder verzuurde grond.

Hoe zit 't qua zorgen bij andere forumdeelnemers? En qua omstandigheden (risicofactoren zoals ph van de weide, en hebben jullie voldoende paddocks of, zoals ik, vooral kort afgegraasd grasland)?

Ik hoop voor álle paarden en hun eigenaren dat deze kl*te ziekte zsm bestreden kan worden.

Karen

Ik heb hetzelfde probleem; ik kan al een tijdje (een kleine week, ongeveer?) geen reacties meer toevoegen bij foto's of advertenties.

Karen

Merel Stoffers schreef op zaterdag 8 mei 2010, 0:30:


Goeie woorden, vind ik, Merel! Ik sluit me er graag bij aan (en voeg er m'n persoonlijke visie aan toe).

Voor de duidelijkheid (dat schrijft Merel eigenlijk ook al, maar toch...): ik vind Eddy de kampioen ongenuanceerd zijn en keihard afkraken, maar hij is niet de énige die dat vaak of soms doet.

Eddy op het fórum bedoel ik, vanzelfsprekend. Want op basis van de vele getuigen geloof ik dat "Eddy in 't wild" veel sympathieker is dan dat ik op basis van alleen de forumberichten zou denken. En dat Eddy rete-goed is met paarden, qua trainen, daar twijfelt volgens mij niemand over, op dit forum.

Nu, laat ik voor mezelf spreken: IK twijfel daar niet over. En ik twijfel er ook niet over dat Eddy een héél groot hart heeft voor paarden. Als het gaat over voeding en gezondheid, dan heb ik wel wat twijfels t.a.v. Eddy's kennis/kunde. Dat is best hard om te zeggen, aan de andere kant wél eerlijk . Ik heb die twijfels toch al eens laten doorschemeren, en dan is er eerlijk/duidelijk over zijn eigenlijk beter - hoop ik.
Ik hoop Eddy dat je dit niet meteen opvat als een zware belediging. Ik kan er ook náást zitten. Ik zeg daarom niet dat ik zéker weet dat je op dat punt soms tekortschiet, maar op basis van verschillende forumdraden heb ik twijfels daarover. Als je daar *prijs op stelt* wil ik dat natuurlijk best toelichten, hoe ik daarbij kom.

Maar goed, zo heeft iedereen zijn minder sterke punt, denk ik. Mijn minder sterke punten zijn rijden en léf hebben met rijden. Vroeger heb ik tot in de Z-dressuur gereden, maar op een manier die ik nu nooit meer zou willen (kopsjorren met bit, sporen). En vroeger had ik zoveel lef dat ik - terugkijkend - niet snap dat ik nooit een vreselijk ongeval heb gehad. Ik klom met veel bravour op zo'n beetje élk paard.
Maar ja, dat was vroeger. NU is lef óp een paard m'n sterke punt niet meer; integendeel. En rijden ook niet; vooral omdat het lastig rijden is als je (door ziekte van Lyme) vaak zere spieren en gewrichten hebt, soms een gestoorde motoriek, en als het tegen zit van je paard afdondert met een epilepsie aanval. De ervaringen met epilepsie in combinatie met paardrijden is één van de belangrijkste oorzaken dat ik weinig lef meer heb, met paardrijden. En ach, ik zal ook wel gewoon een "oud wijf' worden hoor, dat zal ook best meespelen ! De mate van "bravoure" die ik had als tiener/begin twintiger, die zou waarschijnlijk ook grotendeels weg zijn, lós van mijn ziekte.
Of ik met de methodes die ik nú voorsta, nog steeds een paard tot Z-dressuur zou kunnen rijden, als ik niet ziek was, dat weet ik niet. Ik zou het graag proberen - hoewel dressuur niet meer in dezelfde mate als vroeger mijn belangstelling heeft - maar dat proberen behoort domweg niet meer tot m'n mogelijkheden.

Ik zeg de dingen over mijn ziek zijn niet om zielig te doen; ik voel mij op veruit de meeste dagen een werkelijk gelukkig mens en beschouw mezelf dus niet als zielig. Ik zeg het om open te zijn (en ja, natuurlijk hoop ik dat door open te zijn mensen meer begripvol worden, voor zover ze dat nog niet waren). Dus ik vraag niet om medelijden, maar wel om wat meer begrip; met name van Eddy en van Anja.

Naast de Kampioen zijn er dus ook een aantal andere forumdeelnemers die in meer of mindere mate in mijn ogen soms te ongenuanceerd zijn. Het niet (altijd) respecteren dat er mensen zijn die dingen net even anders doen uit volle overtuiging, of die dingen nu nog anders doen omdat ze nog lerende/zoekende zijn.
Qua hoeven, of voeding, of gebruikte tuigage, of gymnastiseren, of trainingsmethode, castreren, houding/zit; eigenlijk bij álle onderwerpen die hier regelmatig langskomen wordt er nog al eens scherp veroordeeld; m.i. té scherp. Niet alleen door Eddy.

Natuurlijk zijn er ook mensen die zich aan míjn schrijfsels ergeren. Ik vind dat jammer/vervelend, maar in 't echte leven kan ook niet iedereen met iedereen opschieten, dat is nu eenmaal zo.
Ik doe serieus mijn best om geen mensen persoonlijk te kwetsen of te scherp te veroordelen; hoewel ik soms behoorlijk kritisch en eigenwijs kan zijn. Als ik dat tóch eens doe, te scherp, wijs me er dan op alsjeblieft (maar wel heel concreet graag ).

Karen