Het begon heel plotseling met door zn achterbenen zakken. Vlak daarvoor speelde hij nog vrolijk met de andere 2.
Binnen een paar minuten lag hij op de grond en kon niet meer overeind komen.
Dierenarts meteen gebeld, en het vermoeden was meteen in de richting van AM.
Bloedmonster genomen, maar de waaarden leken niet heel raar .(moet tussen 10-300 liggen en hij had 2000)
Maar omdat zn blaas ook verlamd was durfde de dierenarts niet te spoelen en het leek hem ook niet nodig gezien de "lage"waarden.
Ook bleef Melle eten en goed drinken. De dierenarts dacht dat hij een lichte vergiftiging had en binnen een paar dagen wel weer op de been was.
We hadden de andere twee uit voorzorg meteen verhuisd, en die leken gelukkig gezond.
Maar het duurde niet heel lang toen hij opeens slechter werd en we de dierenarts er weer bij riepen. En voor we konden besluiten dat het misschien beter was hem een spuitje te geven( je zag duidelijk dat het hopeloos was) blies hij zn laatste adem al uit.
Ongelofelijk hoe snel dit een kerngezond paard kan "vernietigen"
Daarom is het ook zo moeilijk te bevatten. Zo heb je een super paard en zo is ie dood!!
Ik besef nog nauwelijks dat het gebeurt is en hoeveel ik hem ga missen.

De waarden van het bloed , genomen vlak voor hij dood ging , waren 510000 !!

Waarschijnlijk was het bij die eerste meting ook al zo hoog maar dit monster was onderzocht in de kliniek hier en die apperatuur kan hogere getallen niet aan of zoiets. Het tweede bloedmonster was naar de Gez.dienst v. dieren gestuurd.
Door die hoge waarden weten ze zeker dat het AM is.
Ze gaan het ook bij een meldpunt aangeven.
Maar volgens de DA kan het dus overal voorkomen en niet alleen op weitjes met bomen en bladeren enz.
Er lag geen blaadje in het land, ik heb er speciaal op gelet .

Ik had al vaker over AM gelezen, maar was niet zo ongerust omdat wij in een heel open landschap wonen met nauwelijks bomen. En daar leek het mee te maken te hebben.

Het schijnt dus vooral met die weeromslag te maken te hebben, die was er toen dus ook.
Het gras was idd kort. Er lag absoluut geen blad op het land en paddestoelen komen bij ons bijna nooit voor. (de bladeren waaien al weg voor ze op de grond vallen door de altijd aanwezige zeewind)
Volgens onze DA is het dus ook al voorgekomen in de gebieden achter de zeedijk. Daar staat absoluut niet 1 boom.

Het is dus wel zaak volgens de DA om ze bij die weeromstandigheden bij bepaalde temperaturen in elk geval veel hooi bij te voeren zodat ze bijna geen gras eten.
Wij vinden het hier in de buurt nu allemaal heel eng nu we het meegemaakt hebben.

Mijn drie ruinen liepen daar; Marcus, een haflingerruin van 9 ; Andi, een Ijslanderruin van 2: en Melle een haflingerruin van net 12.
Melle was altijd voor mn gevoel de sterkste van het hele stel, een beer.
Met hem heb ik vorig jaar een trektocht over de veluwe gereden en elk jaar de vierdaagse en natuurlijk de eindeloze ritten hie bij ons in de buurt.
Ook heel vreemd dat alleen hij het heeft gekregen ; zit het net op een klein plekje waar hij nou net gegraasd heeft of was hij er gevoeliger voor?
Heel vreemd.
De andere twee zijn natuurlijk meteen weggehaald en mankeren niks.
Ik ga hier ook zeker veel over lezen en informeren want ik durf ze nu nauwelijks met dit weer in het land te laten. Gelukkig heb ik ook een (klein) "paddock paradise."

Ik gaf ze in de winter Muesli zonder (geen melasse ed) bij omdat ze vooral graszaad hooi kregen en daar zit haast niks in.
Als ze helemaal in het gras lopen geef ik ze er niks bij.
De dierenarts heeft het daar niet over gehad verder.

De DA adviseert in tijdens perioden van grote weersveranderingen en lage temp. in voor en najaar ze hooi te voeren of in een paddock te zetten.

Ik weet nog dat ik er laatst over gelezen heb en dacht: gelukkig komt dat bij ons niet voor!

Alle omstandigheden wezen op bos/bomen/bladeren/paddestoelen enz.

kortom, het advies : tijdens voor en najaar als er grote temp verschillen zijn, nat en koud weer, paarden beter uit het gras halen en hooi voeren.

Of veel hooi geven zodat ze minimaal gras eten.

Wij ,hier in de buurt, vinden het nu ook best heel zorgwekkend. Wij hebben allemaal de paarden altijd buiten en hadden nooit met deze ziekte hier in onze omgeving rekening gehouden. En iedereen kent Melle en weet hoe gezond en sterk hij was en hoeveel moeite ik doe om ze altijd op een zo paardnatuurlijk mogelijke manier te houden.
Dus in dit geval ook geen oud/jong/of zwak paard. Daarom is iedereen vooral geschrokken, en ze hebben het voor hun ogen zien gebeuren.
Juist omdat er nog te weinig over bekend is weet je het niet. Tot ik meer weet ga ik ze met zulk weer toch maar uit het gras halen.

Ze liepen al jaren in dat stukje land. Ik heb 3 stukjes, en dat wissel ik dus regelmatig af.
Het enige is waaarschijnlijk de weeromslag en toevallig vroeg in het voorjaar in dat stuk.

Verder is daar niks waar iets verdachtrs aan is.

Allemaal heel erg bedankt voor het medeleven!!
Die hiernaast op de foto is idd Melle (ik kijk wat boos omdat ie maar niet stil wilde staan voor de foto)
Het zal nog wel heel onwerkelijk zijn de komende tijd dat hij er zo plotseling niet meer is.
De snelheid van het gebeuren maakt dat je het gewoon niet kan geloven.
Toen het hopenloos leek te zijn wilde ik hem gelijk in laten slapen, zelfs dat hoefde niet meer, want hij was binnen 10 min. na dat besluit al dood.
Ik ga zo mn andere paarden naar huis halen, voorlopig maar even op mn padd.paradise.
Even geen narigheid meer.

Mijn paard is er op onderzocht.
Ze kunnen het zien aan de extreme waarden (door spierafbraak) in het bloed.
Ik heb bijv ooit een heel erg spierbevangen papaard gehad, die had een waarde van 20.000 in het bloed. En die was heel erg ziek.

Melle had een waarde van 510.000 !! Die extreme waarde zou betekenen dat het om AM gaat.
( ik ben even de naam kwijt van hoe het heet, waar die waarden over gaan)

Een normaal paard heeft trouwens tussen de 10-300.

Mijn weide is niet bemest.
Al jaren niet.