Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 13 januari 2005, 10:49:


... niets is ooit voor niets... en de aanhouder wint! Er zal allicht iets van je woorden zijn blijven hangen en wellicht komt er een moment dat iemand er toch aan terugdenkt en zijn/haar conclusies trekt.
Wie zwijgt verandert niks.. en alles komt terecht op het juiste moment.

Zoals je zegt: er is een kloof tussen de natuurlijke en de traditionele paardenhouder. Ik denk dan terug aan een van de laatste berichten die Bandida hier schreef: het is zaak om de kloof tussen verschillende meningen ( het ging toen over homeopathie) te overbruggen, in plaats van de tegenstellingen door allerlei meningen te vergroten. Meningen worden meestal gevormd door ervaringen, en als jij niet ervaren zou hebben dat een paard beter zonder ijzers kan .... stel nu: Isabella had prima hoefjes, werd traditioneel beslagen en er is geen vuiltje aan de lucht, ze loopt als een zonnetje.... zou jij je meteen door iemand laten overtuigen die tegen je zou zeggen dat die ijzers eraf moeten? Want jouw ervaring ( in het hypothetische voorbeeld) is toch dat ze prima loopt mét die ijzers?

Soms malen de molenstenen langzaam en heb je tijd, én argumenten nodig om mensen van andere zaken te overtuigen.

Marianne

Spirithorses schreef op donderdag, 13 januari 2005, 11:43:

.............en ik ben het volledig eens met wat Nick zegt, ook al ken

Tja... dat laatste deel van jouw zinnetje, vind ik dus niet okay.. nmm
kun je geen oordeel uitspreken over iets waar je geen kennis van wilt nemen! Dat is dus net zoiets als dat ik tegen jou zou zeggen: Pien, je moet de ijzers onder de hoeven uithalen en jij zou daarop zondermeer reageren: daar wil ik niks over horen, ik doe het gewoon zó.


Wat is dan het 'oorspronkelijk' bedoelde??? Nick, of jij, of ik, zullen daar allemaal een eigen opvatting over hebben.
Voor mij is de wereld, de natuur of het leven niet zwart-wit. Er bestaat geen vier-sterren systeem. We hebben, zoals je zelf omschrijft, allemaal te maken met de kaders waarin we leven: jij moet uiteindelijk ook bepaalde concessies doen om je bestaan te garanderen. En talloze anderen hebben niet de mogelijkheid om paarden te houden op de manier waarop dat geacht wordt ideaal te zijn.
Maar... de mevrouw van het boek wat jij niet wil lezen schrijft: als je je paard niet kunt houden op de manier waarop dat goed is voor je paard, zoek dan een andere stal.. en dat Pien is wat ik voor waar hou:
compromissen zijn een onderdeel van het leven en zolang we die maar niet uit volstrekt eigenbelang sluiten, maar het welzijn van het dier zoveel mogelijk voor ogen houden en ons verdiepen in wat beter is voor hén, in plaats van onszelf, dan is dat de weg die je kunt of moet gaan.

Zoals jij allerlei mensen tegenkomt die nog 'van niks' weten, zo kom ik ze in mijn werk ook tegen. Ik probeer met vasthoudendheid en geduld mensen van mijn gedachten op de hoogte te brengen. Soms moet je 100 keer hetzelfde zeggen, soms valt meteen het kwartje.

Marianne