Eindelijk, dat zou een keer tijd worden! Waar komt sabino vandaan???

Peter Donck schreef op donderdag 13 mei 2010, 8:36:



Bles en jarretels zie ik bij het veulen maar niet bij de merrie.

Arina Bezemer schreef op donderdag 13 mei 2010, 17:11:


Veel te dik en dan nog 24/7 in de wei zetten? Arm paard.

Magnesium!

Spirithorses schreef op donderdag 13 mei 2010, 21:26:


Aha, leuk Pien!
You go Trudy!

Trudy schreef op vrijdag 14 mei 2010, 19:32:


Jazeker kan dat:
http://www.gezondheidvanmijnpaard.nl/index.php?content=285#stress

Evy1990 schreef op vrijdag 14 mei 2010, 19:19:


Selecteren en delete.

van lennep schreef op vrijdag 14 mei 2010, 19:27:


Fijn!
Waarom dit zinnetje: " Ik had niet echt verwacht dat ze trainbaar was"?

Jolein schreef op vrijdag 14 mei 2010, 21:22:

Correct! Juist dat gras, wortelen, appels en korrels houden hem bevangen. Hartstikke zielig. Stoppen daarmee.

Waarom mag het veulen niet in de paddock?

Karen Koomans schreef op zondag 16 mei 2010, 3:28:

Knips

Kan dat hb-opvlammen niet te maken hebben met het stoppen van de magnesium? Aangezien de magneiusm aanvankelijk de hb in bedwang hield?

Aafke zei het ook al, sorry niet eerst hele draad gelezen.

Rita Klompmaker schreef op zondag 16 mei 2010, 13:00:

Beetje stijf -zo heb ik ondervonden- is wat anders dan licht spierbevangen. Beetje stijf is/was Buck ook altijd enigszins, maar hij kwam daar altijd doorheen door verplichte beweging. Bij spierbevangenheid werkt dat juist niet. Ik ben geneigd te denken dat de stijfheid die gepaard gaat met hb, een resultaat of bijverschijnsel is van het pijnlijke bewegen, hoe minimaal ook. Dus geen op zichzelf staand verschijnsel. De stijfheid lijkt ook voornamelijk in de schouders te zitten, is dat ook jouw ervaring, Rita?
Want ook al is Buck niet meer hb en klettert hij inmiddels over asfalt met een zachte manenkam, hij balanceert zó door naar de andere kant. De witte lijn is nog steeds geel en wat verbreed ondanks een jarenlang sober regime. Vorige week toen ik een baal onverwacht kuiliger hooi openmaakte, voelde ik 2 dagen later een minuscuul remmetje bij het rijden op het fietspad en zat er iets minder porrie in bij het duin op galopperen. Ook bergaf ging een fractie behoedzamer dan anders. Gestopt met dat hooi, dan maar stro erin en nul uur wei, maar hij behield een week lang een lichte stijfheid, met name weer in de schouders. Volgens mij een gevolg van het opflakkeren van de very mild laminitis die hij zijn hele leven al heeft. Het blijft een breekbaar lijntje.

Piet schreef op zondag 16 mei 2010, 15:27:


Nu achteraf, -ik heb dit paard bijna 15 jaar- zie ik ook pas het grotere geheel, ik heb er lang over gedaan om die kennis op te doen. Bucks sobere afkomt uit de Pyreneeën, de verzengende zomers en barre winters, het veelzijdige maar moeizaam verkrijgbare voedselaanbod en het vele rondzwerven dat hij daar moet hebben gedaan, hebben hem meer nog dan een shetlander ontvankelijk gemaakt voor alles wat maar enigszins riekt naar comfort. Dag en nacht in een paddock met dagelijks verplichte fikse beweging op alleen arm hooi met een halve dosis totaalsupplement en enkel één uurtje wei mits daar een zware duinrit of dressuurtraining op volgt... is voor hem veeeeel te luxe!
Door schade en schande, en te blijven studeren, geen enkele allergie, hoefzweer of koliek als losstaand feit beschouwen, ben ik erachter gekomen hoe het bij dit paard binnenin werkt.

Ik ben wel eens jaloers op paarden die probleemloos 24/7 in de wei staan, alleen op zondag een hobbelritje doen, dagelijks ook nog muesli met wortelen en appels eten, iets te mollig zijn en dan niets aan hun metabolisme mankeren. Die hebben echt mazzel.