Ik vond de smitjes ook waardeloos: logge klotsdingen die moeilijk aan en uitgingen. Ook zie ik niet graag zo'n lang staalkabeltje om de benen fladderen. Paard terug op ijzers gezet, na 3 jaar ijzer een goede bekapper gevonden en nu is blootsvoets probleemloos en zijn hoefschoenen niet meer nodig.
Ooit heb ik voor mijn andere paard Cavallo's gekocht (hij heeft ook wat breder dan lange hoeven) maar slechts 2x gedragen. Paard liep inmiddels dankzij de zelfde goede bekapper en toediening van magnesium niet meer gevoelig. Die hoefschoenen zijn dus ook niet meer nodig.
Waarvoor heeft jouw paard het specifiek nodig?

Anja Seijn schreef op maandag 17 mei 2010, 11:48:


En je had ook nog Ingenioso, met wie je volgens Piet clicker-ezine een aanvang had gemaakt?

Niet hele draad gelezen, sorry, niks gezegd.

MarjanS schreef op maandag 17 mei 2010, 10:37:


Weet je heel zeker dat er geen lichte bevangenheid in het spel is? Het eerste symptoom daarvan is gevoelige zolen, volgens het boek "Feet first".

Hoefbevangenheid hoeft helemaal niet chronisch te zijn, mits je de oorzaak hebt weggenomen. Als hij bevangen is geraakt door teveel gras, kan hij nooit meer (zo lang) terug op gras, want de gevoeligheid ervoor zal blijven bestaan.

Natascha, misschien kun je een apart topic aanmaken voor je eigen beslommeringen? want nu fiets je wel heel hinderlijk door Carolines freestyle filmpje heen.

Piet schreef op maandag 17 mei 2010, 16:54:


Klopt hoor. Ik noemde "Als hij bevangen is geraakt door teveel gras" als voorbeeld voor hoe daarna te handelen en had geen zin alle andere opties ook op te sommen omdat je dan weer nieuwe discussies uitlokt die van het onderwerp afleiden.

Heb ook het geluid uitgezet. Paard treedt onder zoals een net beleerd paard (en friezen sowieso) nu eenmaal doet: wat duwerig. De oefeningen op de kleine volte die je daarvoor doet, zullen haar sterker maken achter, waardoor ze op den duur beter gaat ondertreden.
Ik zou geen lijn achterlangs laten lopen, dat geeft door het bewegen van het achterbeen steeds een behoorlijke ruk aan het hoofd. Bovendien went een paard snel aan zo'n lijn en zal de aanvankelijke "schrik" voor het naar voren drijvende lijntje wegebben. Beter is om korte tempowisselingen te vragen: enkele passen wat vlotter, dan weer enkele passen wat dragender.
Ik vind de scheefheid erg meevallen, gezien ze op beide handen best goed buigt en takt behoudt.
Ik heb zelf wat moeite met dat kunstmatig hoofd laag vragen -dat is al eens voorbij gekomen- dus ik zou dat niet nonstop vragem, het kan irritant worden voor het paard om steeds 'met handicap' te moeten lopen.
Samengevat vind ik dat het er hartstikke goed uitziet en dat je logisch en consequent bezig bent. Ze lijkt mij nu wel toe aan wat ubertreet-oefeningen (i.e. schouderbuitenwaarts volgens PB) voor de zijwaartse buiging.

van lennep schreef op dinsdag 18 mei 2010, 17:07:

Op de rechterhand zie je een slight huppeltje, omdat het zwakkere rechterachterbeen nog niet zo goed kan dragen. Linksachter neemt op de r.hand dan meer dan de helft voor zijn rekening, dat been staat iets langer aan de grond om ra te ontzien. Komt vanzelf goed als je zo doordoet, moet allemaal rekken en sterker worden.

Ik zou dat hoofd laag vragen alleen doen bij het simpeler werk zoals langzaam draven op een kleine volte. Bij tempowisselingen en ubertreten zou ik het hoofd gewoon laten waar het wil; tis al moeilijk genoeg om balans te vinden in deze voor haar 'spastische' bewegingen.

En jij.
Zie boven. Althans... zo zou IK het aanpakken.

En terecht!

Zitten die schimmels op het blad aan de boom, of komen ze pas zodra het blad gevallen is?

Misschien moet je het belang van de ORS niet zo hoog inschatten. Het is geen verzekering, geen diploma om veilig te kunnen rijden. Ik rijd al mijn hele leven (buiten) zonder die ORS te kennen.

Erg mooi om te zien. Is het breedbeeld? Of is dit paard echt zo extreem lang? In elk geval heeft hij de bouw om volledig op de voorhand te gaan. Juist zo'n paard heeft achterhandtraining nodig, nog meer dan een paard in horizontale balans. Wat een klus om die te leren piafferen!
Prachtig dat de trainster deze balansvoorkeur omturnt met zeer weinig druk en hoofdbeinvloeding. Er is duidelijk te zien dat dit paard ontieglijk veel moeite heeft met het aanspannen/korter maken van de rug, want na een paar mooie passen rukt hij zijn hoofd naar voren, ook een keer naar boven, om even het tegenovergestelde te doen van de aanspanning en de spieren te lossen. Hij staat zich nl immens in te spannen. En gelukkig wordt hij niet afgestraft wanneer hij zijn hoofd de lengte in gooit, het mag. Naar mijn mening wordt dit paard met veel verstand en inleving getraind.
Het filmpje toont ook mooi aan wat bedoeld wordt met relatieve oprichting. De voorhand rijst zodra de achterhand krachtig zakt, zonder via teugels de kop omhoog te trekken (zulks heet overigens 'absolute oprichting').
Wanneer wordt er trouwens geclickerd? Door het onnozele muziekje is er geen click te horen, maar er is ook geen voermoment te zien.

Bedankt Wil. Ik heb een grote esdoorn in de voortuin, die alles bij zuidwestenwind laat waaien... naar de paardenpaddock. Ik ga de bladeren kritisch in de gaten houden.

van lennep schreef op woensdag 19 mei 2010, 11:04:


Klopt, om het goed te zien moet je afstand nemen. Zo vlak ernaast teugelend zie je het moeilijk.

Dat vind ik ook een valkuil van het belangrijk maken van hoofdhalshouding. Ik snap dat het BB systeem van Florien dit nu eenmaal in zich heeft, maar ik vind het zelf 'ruis'. Je gaat focussen op dat hoofd en hoe hou ik het beneden want anders doet ze achter niet genoeg. Mijn visie is: focus op de achterhand. Ervaar de hoofdhouding als een monitor die aangeeft hoe het met de balans gesteld is (vgl het piaffe-filmpje van Piet met de vosquarter).


Tis een kwestie van voorkeur denk ik. Ik ben juist om die reden (hoofdbeinvloeding) afgestapt van het BB-systeem, heb een tijdje les gehad van een 'ridder'. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat het omlaag vragen van het hoofd -door hoe'n lichte druk dan ook- het voor het paard moeilijker maakt. En natuurlijk, door het moeilijk te maken vergroot je het 'rendement' van je oefening, maar ik maak het dan liever alleen áchter moeilijk. BB gaat ervan uit dat bij correcte hoofdhouding de binnenheup maximaal aanspant (rechtuit in buiging, dat verhaal). Dat zal ook wel zo zijn, maar IK wil niet aldoor aan die kop zitten!
De portugese klassieke methode, waar ik me het meest bij thuisvoel, betrekt het hoofd niet op die manier in de training, hoogstens voor stelling en om te voorkomen dat het paard de rug wegdrukt, maar verder is er slechts een contactteugel op de plek die het paardenhoofd zelf kiest. Dan heb je bv ook de zuiverste monitor voor het moment dat het paard gaat dragen achter en zich opricht voor.


Ja hoor! Ik kijk niet alleen naar het achterbeen. Maar ik zie de hoofd+halspositie als monitor. Veel paarden vinden het bv gemakkelijk om bij het ubertreten hun hoofd laag te houden, zo kunnen ze hun kracht beter inzetten. Voor mij is zoiets dan een signaal: aha, dit paard is nog niet zo ver dat hij de gehele bovenlijn kan aanspannen in de zijgang. Zou je het paard getraind hebben op 'hoofd laag' in die oefening, dan maak je het lastiger voor hem, maar het rendement is per saldo meer. Dat wel. Alleen is je monitorfunctie dan iets minder. Want elk paard, zeker een brave, doet gewoon wat jij vraagt, desnoods in de houding die jij vraagt.

Klopt, dat is het 'rendement' dat ik beschreef. Maar de keerzijde is dus een stukje balans afpakken.

Ja hoor, zolang je daarop fucust wel. Achter moet het gebeuren!

Je hoeft dit niet ook zo te vinden hoor. Het is puur wat ik zelf door de jaren heen ervaren heb en wat mij door schade en schande het meest is bevallen.
We hebben het over een nuanceverschil hoor.