Jan Straver-hoef schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 10:23:


Een natuurlijke bodem is een afwisselende bodem. Hoeven van paarden die permanent op beton verblijven zullen meer slijten dan normaal. Als er geen noodzaak is om veel te bewegen zullen je paarden zelf hun beweging beperken om gevoeligheid te vermijden. En ze hoeven in jouw geval weinig moeite te doen om te eten en te drinken. Het is voorhanden in hun verblijf.

Te korte hielen bij jonge paarden is niet goed net zo min als te lange hielen. "te" houdt al in dat het niet goed is.
Van sportpaarden, in mijn geval harddravers, weet ik dat extreem lage hielen in combinatie met lange tenen veel voorkomt. Men vindt dat het een efficientere drafactie en de stabiliteit van de draf op hoge snelheid bevorderd. Ik ben van mening dat de blessuregevoeligheid er sterk door toeneemt.
Groet
Hans

Frans Veldman schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 19:09:


Niet alle pezen zijn een verbinding tussen bot en spier. De tussenpees is niet verbonden aan een spier. Hij verbindt de voorknie ( het spronggewricht achter) met de ondervoet vanaf de kogel. En dient om er voor te zorgen dat de kogel niet te ver doorzakt. Te lage hielen in combinatie met spiervermoeidheid en zware belasting kunnen desastreus zijn voor deze pees. Het is deze pees die als de belasting de sterkte en rek te boven gaat meestal geblesseerd raakt.
Groet
Hans

Jan Straver-hoef schreef op zondag, 16 januari 2005, 10:06:


Mijn ervaring is nu ongeveer 1 jaar. Daarbij ga ik er van uit dat je niet geinteresseerd bent in de combinatie blootsvoets met prestaties in de wedstrijd. Dat is niet op 1 A4tje te vertellen.
Ik rijd mijn paarden gemiddeld 12 km, 5 dagen per week. Over redelijk harde zandpaden, over zachte bospaden en soms een stuk over met gemalen puin verharde wegen.
Mijn paarden hebben gezonde hoeven met goede standen. Zie de foto.

De slijtage is bij bovenvermelde training zodanig dat ik niets hoef te bekappen. Zelfs aan de steunsels hoef ik niets te doen. Die slijten door het zand af. Een mustangroll ontstaat niet. Ik heb die wel zien ontstaan bij enkele paarden van me die uitsluitend in de wei staan, maar de paarden die ik train houden scherpe randen. En zolang het niet brokkelt doe ik er niets aan. In de hiel is de hoefrand iets hoger dan de zool. Maar dit laat ik zo. Het geeft wat meer grip. En dat is mooi meegenomen bij drafsnelheden die soms de 50 km per uur overschrijden.
Strasser beweert dat de hoek van de voorhoeven ongeveer 45 graden hoort te zijn. Bij mijn paarden heeft zich een hoek ontwikkeld van 52 graden. Volgens Strasser zijn ze dus te steil. Er zijn voor mij 3 mogelijkheden: a) Strasser heeft geen gelijk, b) mijn paarden zijn uitzonderingen of c) die stand ontstaat doordat ik mijn dravers vnl train in draf voor een kar. Kar met man wegen samen 150-200 kg( beetje afhankelijk welke kar ik gebruik). Misschien heeft het te trekken gewicht er iets mee te maken.
Groet
Hans

Frans Veldman schreef op maandag, 17 januari 2005, 14:31:


Het is juist dat de tussenpees of interosseous anatomisch gezien een band is. In het engels is het een ligament, band dus. In Nederland spreken we meestal over pees. Oorspronkelijk was het een spier die naar band/pees is geevolueerd. Aan de onderkant zit deze pees samen met de strekpees vast aan het hoefbeen. Aan de bovenkant aan/in de botjes van voorknie of spronggewricht.

Te hoge hielen vergroten het risico van plotselinge trekspanningen die peesschade kunnen geven. Te lage hielen vertragen het afwikkelmoment en komen er grotere spanningen op de pezen te staan. In combinatie met vermoeidheid is het de tussenpees die vaak als eerste kapot gaat. Vaak scheurt de aanhechting aan de botten los. En dat geneest nooit meer naar de oorspronkelijke aanhechtingssterkte. De buigpezen zitten aan spieren vast en zijn daardoor wat meer beschermd.

Het is juist dat (te) hoge hielen schadelijker zijn dan te lage hielen. Veel, zo niet alles, waar te voor staat kun je beter vermijden.
In de drafpraktijk, waar extreem lage hielen geen uitzondering zijn is de blessure van de tussenpees geen onbekende.

Groet
Hans

Zojuist het boekwerk Natuurlijk Bekappen ontvangen. Nooit gedacht dat er zoveel zinnige informatie over hoeven te geven was. Een professioneel werkstuk.

Nick Altena schreef op woensdag, 2 februari 2005, 17:01:


Nooit boos worden. Niet meteen om hulp roepen van Frans en Ilona. Indachtig je motto: Met geduld, vertrouwen en liefde bereik je meer.
Groet
Hans

Isapaardje schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 13:05:


Ingrid ik zou me hierover geen zorgen maken. De hoef ziet er gezond uit. Het is dood materiaal en door de droogte zitten er wat krimpbarstjes in. Scheurtjes zou ik dit niet willen noemen.
Groet
Hans

hermien de jong schreef op donderdag, 17 februari 2005, 10:50:


Ik zou de ronde kant van een houtvijl gebruiken. In de ijzerhandel te koop met ronde en vlakke kant in een vijl.
Groet
Hans

Isapaardje schreef op maandag, 21 februari 2005, 11:25:


Welke punt Ingrid. Boven of onder. En in het geval van onder: aan de voorkant of achter links of achter rechts?
Groet
Hans

Ivanhoe schreef op donderdag, 24 februari 2005, 23:52:


Hoi Saskia,
Op deze foto afgaand vind ik het er niet fraai uitzien. Gebroken voetas, gallen achter op zijn kogel waarschijnlijk tengevolge van overbelasting door de gebroken voetas/te lange teen.
Wat kun je er aan doen. Kijk eerst eens naar de onderkant van de hoef. Is het gedeelte voor de punt van de straal tov het gedeelte erachter in de verhouding 1/3 : 2/3? Als het zo is wat ik denk dan is het deel voor de punt van de straal te lang. Je schrijft dat je dat niet korter kunt maken omdat je anders in de zool rasp. Wat je wel kunt doen is de teen korter maken door hem een flinke opzet te geven. Of de teen vierkant maken zoals we dat in drafsporttermen zeggen. Dus de hoefwand in de teen inkorten. Ik hoop dat ik het je zo duidelijk kan maken.
Door dit te doen maak je afwikkeling van de voet korter. Waardoor minder pijnlijke druk op de witte lijn aan de voorkant en minder belasting van de pezen en banden. Als je dit konsekwent volhoudt zul je na vele maanden weer een meer normale stand van de hoef zonder gebroken voetas kunnen krijgen.
Groet
Hans

Moniek schreef op maandag, 28 februari 2005, 11:14:


Mijn ervaring is niet andersom. Paarden die op de zandgrondwei lopen ontwikkelen een mustangroll. Paarden die ik train, ca 12 Km per dag, houden een scherpe rand. De slijtage is kennelijk zodanig dat zich geen mustangroll kan ontwikkelen.
Groet
Hans

Manuutje1990 schreef op vrijdag, 18 maart 2005, 15:52:


Hi Manuela,
Zoals je beschrijft lijkt het op arthrose in de kogel. Wil je dit zeker weten dan moet je een röntgenfoto laten maken. Als het arthrose is dan zul je zien dat op de voorkant van beide kogelgewrichtsbotjes botwoekering aanwezig is. In acute situaties kan een injectie met hyaluronzuur nog helpen. Bestaat de arthrose al langer zoals het geval is bij jouw paard dan is er niets anders aan te doen dan er voor te zorgen dat de botwoekeringen bij beweging niet opnieuw kneuzen. Dus het paard zoveel mogelijk op effen terrein rijden, beslist niet te hard rijden of op oneffen verharde paden zoals op de foto van Ingrid.
Groet
Hans