Afgelopen zondag , paardjes op de trailer en naar Duitsland.
De planning was een les met Tekla en een buitenrit op Namkje.
En zo geschiedde...
Is misschien niet geschikt voor gevoelige lezers
Spannende les gehad met Tekla. Die was super afgeleid omdat de andere paarden niet op de weide konden , en die waren lekker aan het donderjagen.
Ze was acuut ook weer hengstig toen ze de baas zag. Korte spanningsboog dus!
En toch deed ze super haar best!
Daarna Namkje opgezadeld , Corinne ging mee met Afra.
Twee paardjes dus.
Maar het ging echt goed! Een keer onderweg afgestapt om de hoeven te checken , en weer opgestegen. Oei mijn singel zat wel erg los [ wat ligt dat zadel goed!]
En naar het windmolenpark.
Daar aangekomen hoorden we wel dat er ergens gewerkt werd , er zit ook nog een zandafgraving bij.
Nou , en toen... een heeel breed zandpad , met een flinke heuvel erin , en de paarden waren al wat onrustiger , komt er opeens een grote zandafgravingsvrachtwagen de heuvel over denderen!
Schrik!!!
Ik met mijn domme hoofd , omdraaien en een zijweggetje inschieten , Afra er achter aan.
Namkje was helemaal door het dolle heen , en ik zette haar op een kleine volte.
Ze bokt , en staat weer even stil , en toen....ik weet niet meer wat er gebeurd is.
Ik lag op de grond , en zei nog dat ik even bleef liggen.
Corinne probeerde Namkje te vangen , en even later liepen we met de paarden aan de hand richting huis.
Huhhh??? wat is er gebeurd?Zadel van Namkje was helemaal naar achteren geschoven , meer nog dan dat de singel breed was.
Zadel er opnieuw opgelegd , maar ik snapte er helemaal niets van. Waarom liepen we naast de paarden???? en zaten we er niet op?Even mijn cap afdoen hoor , die zit zo raar....
Waarschijnlijk is het als volgt gegaan , Namkje schrok , bokte een keer , waardoor het zadel verschoof , en daardoor zat het zadel echt veel te ver naar achteren waardoor ze door ging bokken. Toen ben ik eraf gevallen , en heeft Namkje op mijn hoofd gestaan.
Cap is helemaal aan gort , binnenwerk kapot , en je kon hem zo indrukken.
Hoefafdruk was mooi te zien.
Corinne heeft ons super opgevangen!!! Ik bleef haar maar bestoken met vragen over wat er nu precies gebeurd was.
Corinne bleef rustig , heeft Namkje opgevangen want die was een beetje de kluts kwijt en draafde maar wat rond , en ondertussen mij ook nog even in de gaten houden...Ze had het er maar druk mee!
Naar mijn idee waren we met 15 minuten weer thuis , maar de windmolens zijn wel een stukkie verder weg.
Ik denk achteraf gezien dat ik op die brede weg , toen die vrachtwagen over de heuvel kwam denderen , toen hadden we samen van het paard af moeten stappen. De paarden waren al een beetje druk daar...
Wat heb ik gedaan? Ik heb Namkje bevestigt dat het echt eng was , en ben op de vlucht geslagen.
En na die eerste bok had ik ook nog de kans om af te stijgen , maar dat heb ik niet gedaan... stom is dat , dat dat niet in je systeem zit.
Maar nu wel!!!!!
Nadat we nog een stukje gelopen hebben , ben ik weer op Namkje gaan zitten.
Ik weet immers toch niet wat er gebeurd is , en was niet bang of zo.
Corinne heeft haar meegenomen aan de hand , en later ben ik zelf nog weer gaan rijden.
Maar de finesse was er wel een beetje af bij mij
Er kwam een trekker de hoek om zijlen , Corinne had het allemaal goed in de peiling; ERAF! Maar ik stond al op de grond.
Namkje is echt geschrokken van het hele gebeuren , en was drukker dan normaal.
Het laatste stukkie heb ik gelopen.
Wat een mazzel allemaal!
Heb alleen een beurse plek op mijn hoofd , alsof iemand een lijmklem elke keer aandraait , wat blauwe plekken , en spierpijn overal.
Maar dat is nu wel weer over.
Morgen les , en dan zal ik er weer even op gaan zitten met bbp met mijn nieuwe cap.
Ondertussen weer wat gewandeld met Namkje , en ze komt op mij weer als de oude over.
Ik besef wel wat er is gebeurd , en sta niet te beven op mijn benen , maar toch....
Doorgaan!!!
Gr Esther
Warboel
