Syntra Hasselt geeft er regelmatig eentje. Waarschijnlijk ook de Syntra's in de andere provincies. Het is wel België, maar ik vond het erg interessant en heb er ook al wat aan gehad. Dus als je ooit de grens wil oversteken...

Spirithorses schreef op woensdag 9 juni 2010, 0:12:


Yep, heel herkenbaar. Ik ben ook zo'n een spraak- en klikwaterval ((geweest)) voor mijn paarden. Ik probeer het volle bak af te leren, maar zwijgen...da's nie simpel...

Intussen is het zo dat dat ze meestal reageren op de woorden: "in stap", "in draf", "galop". Ik probeer dit nu systematisch en het is vaak voldoende. Ik zeg er wel telkens hun naam voor. Ik moet steeds minder mijn benen (en armen) gebruiken en ik vind dat best wel prettig. De overgangen naar een lager tempo zijn nog moeilijk bij mijn merrie en als we met beide paarden op pad zijn, maar ik vind het heerlijk als ik alleen met de ruin op pad ben een overgang van galop naar stap te maken puur op stem.
Het is allemaal wel geen officiële stijl (of beter: helemaal geen stijl), maar het werkt hier prima.

- Het heeft wel zo zijn neveneffecten:

* Ik was aan een vriend aan het uitleggen tijdens een wandeling met onze paarden, dat als ik "in draf" zeg dat hij dat effectief doet. En wat gebeurt er... Nexorke vertrok netjes in draf. Hij was dus aan het meeluisteren

* En vorige week "mocht" ik eens even op het (dure en fantastisch mooie) paard van een kennis rijden. (Een hele eer hoor voor mij )
Van stilstaan (paard moet wel altijd vastgehouden worden bij het opstappen ) naar stap was al een "probleem", want ik zei gewoon "in stap" en er gebeurde (uiteraard) niets. Mijne frank viel, dus benen gegeven... nog niets. Na 2 versterkingen was ik eindelijk vertrokken. Voor draf zo'n beetje van 't zelfde en aan een galop heb ik me niet gewaagd. Ook netjes sturen was geen sinecure, alles schots en scheef. 't Was echt geen zicht.

Het bewijs is dus geleverd hé! Ik ben maar een boscrosser en geen echte ruiter. (Ik wéét wél dat mijn houding en zit alles behalve is hoor.)
Gelukkig dat onze eigen paarden zo vriendelijk willen zijn om hiermee rekening te houden.

- Het enige wat wel netjes lukte:
Ik werd gewaarschuwd voor een half verborgen blauwe ton waar het paard bang voor was, dus... best niet te ver die richting uit.
Maar ik moest het toch eens proberen hé... Met de standaard PN principes er op af...
Na geen 2 minuten... Welke akelige ton?
't Is echt een (h)eerlijk paard!

- En ik moest het toch nog eens proberen:
De kennis zei iets van " 't is een braaf en fijn paard hé?" En toen heb ik volmondig ja geantwoord, want dat is ook zo, alleen onze communicatie was niet goed afgestemd. En ik zei terloops dat je voor dit paard helemaal geen bit nodig hebt...
Er werd eens wat gelachen en gezegd dat ik het eens mocht komen proberen. Ik heb "oké" gezegd, "Zeg maar wanneer de piste vrij is en ik kom af"...
Er is geen concrete afspraak gekomen, maar ik ga er toch nog eens op terug komen, denk ik...

- Tot slot:
Sinds ik van vorig najaar alleen op pad durf met mijn paarden, ben ik tot hiertoe slechts één keer afgestapt bij een akelige situatie: bij een slipjacht uitgekomen en de jachthoorn of de lange slippen of de honden of misschien wel alle bitten en sporen waren te veel voor mijn Nexorke...
Hij wilde enkel nog terug en ik slaagde er niet in om hem voorwaarts te krijgen. Dus afgestapt en doorgewandeld. Hij volgde direct, maar ik ben pas terug opgestapt toen hij helemaal terug ontspannen was. De rest van de rit verliep weer vlekkeloos, inclusief de in alle mogelijk fluokleuren gekleurde boomwortels die we op een bepaalde plek tegenkwamen.
Moest ik terug in zo'n situatie verzeild raken: ik zou precies hetzelfde doen, ondanks de opmerkingen die ik toen kreeg van andere ruiters: " 't is normaal wel de bedoeling dat je erop RIJDT hoor! Maar zo gaat ge d'r op den duur ook wel geraken"...

Ik ben er geraakt. Met Nexor geraak ik overal, zij het soms met wat overleg.
Lena

Heerlijk om naar te kijken! Brengt mooie herinneringen (en ook nog wel tranen) boven van onze Qadish die vandaag net 3 weken dood is en net geen 13 maanden oud werd.
We hebben beslist om terug te proberen om een veulen te kweken. En dit soort filmpjes (ook die van Nathalie Lagasse met de parelliveulens) versterken die beslissing nog eens.

't Zijn en blijven fantastische wezens...

Lena

Het hoofdstel van ons Pavke was stuk. We hebben geen reserve en haar met een touwhalster rijden gaat ons nog niet goed af dus daar stond ik. De volgende dag stelde manlief voor om haar oude hoofdstel (met bit) van onder het stof te halen en eens te kijken wat dat gaf... In zijn achterhoofd zat nog steeds een beetje de idee dat er erger dingen zijn dan bitgebruik.

Het resultaat? Een vervelend, ambetant, protesterend, gespannen paard... waar ik doodongelukkig vanaf ben gestapt. Manlief durfde nog denken dat ze misschien een slechte dag had.
Eergisteren wilden we gaan wandelen (hoofdstel nog steeds niet hersteld ).
Ik lekker met touwhalster op ons Nexorke en hij met bit op Pavke.
En tiens: had Pavke alweer een slechte dag???? Mijn man ondervond nu zelf dat er een wereld van verschil was. Toppunt was dat ze er zelfs even vandoor ging zonder aanleiding. Dit was echt al eeuwen geleden. En als je dacht dat ze met dat bit wél onmiddellijk gestopt kon worden... Mijn man zei achteraf niet veel maar heeft het hoofdstel terug mee naar huis genomen en ik denk niet dat het ooit nog van de zolder afkomt. Ik denk dat de discussie nu definitief gesloten is.

Hopelijk is het hoofdstel vandaag gerepareerd, en morgen kunnen we ons nieuw bestelde bitloze hoofdstel gaan afhalen.

En hier moet nu eigenlijk een leuke antibit quote...
Lena

Prachtige beelden om naar te kijken! Al dan niet met tranen in de ogen! Over spelend leren gesproken...

En de opsomming van alle andere filmpjes heb ik ook in een bookmark gestoken. Onze Qadish kende en kon op zijn 1 jaar ook al wel wat dingen, maar kon in de verste verte niet tippen aan de kennis en kunde van Huppel... Hij zou het wel gekund hebben hoor (hij was nu eenmaal het beste veulen van de hele wereld), maar zijn baasjes zijn zelf zo ver nog niet.
Lena

Wil schreef op woensdag 16 juni 2010, 23:37:





Dat is 'm...

Lena,
Wij rijden grandioos bitloos...

Nils Vellinga schreef op woensdag 16 juni 2010, 21:24:


We hadden al eens zitten kijken of we het niet omgebouwd kregen, maar we zagen niet direct hoe. Je blijft met die losse bakstukken zitten, en waar maak je dan de teugels aan vast?
Wat is er zo specifiek aan zo'n men-neusriem?

Lena,
Wij rijden grandioos bitloos. (schaamteloos gepikt )

Een kennis van mij heeft Lyme, en heeft nooit geweten dat er een teek op hem heeft gezeten. Dus geen rode kring of iets dergelijks.

Het heeft een half jaar geduurd voor ze wisten wat hij had. Echt een akelige ziekte: griepsymptomen, verlammingen, pijnlijke gewrichten en vooral zeer moe. Hij is bijna een jaar werkonbekwaam geweest.
Nu is hij iets meer dan 2 jaar verder en heeft hij alweer symptomen... vooral vermoeidheid en ook weer pijnlijke gewrichten... Hij is halfweg de 30 en kan geen 5 km meer wandelen.

Echt akelig

Lena,
Wij rijden grandioos bitloos

Binnenkort is 't verlof en dan gaan we eens kijken wat we van de oude hoofdstellen kunnen maken. Bedankt voor alle tips!

Gisteren hebben we het gloednieuwe hoofdstel uitgeprobeerd, identiek aan dat wat nu binnen is voor herstelling (hopelijk nu voor maandag).
En tiens tiens tiens: ons Pavke was gewoon de perfectie zelve (alles wat ze eventueel niet perfect deed ligt aan mij), 't Was alweer een heerlijke rit met een heerlijk lange gecontroleerde galop! Manlief vindt nog steeds maar raar om ons Nexorke enkel met touwhalster te rijden (normaal zit ik op hem en hij op de merrie als we met ons 2 zijn), maar hij deed het nu toch maar ...

En Nexor: die vindt 't prima. Zeker als we stoppen om een ijsje te eten of om iets te drinken. Dan kan hij ongegeneerd een hoorntje binnenspelen dat ergens onbewaakt ligt of in een onbewaakt moment zijn neus in de borrelnootjes steken . En hij lustte ze nog ook! Of proberen een plakkerige kauwgum van de grond te trekken. En dan verontwaardigd zijn dat 'm dat niet mag.
Pavke, die moet daar allemaal niet van weten, die is alleen maar voor gezonde voeding en staat gewoon rustig de tekst op de grote gele parasol van 2 tafels verder te lezen. En als ze alles gelezen heeft, gaat ze een dutje doen.

Nu, ik begrijp mijn man ook wel hoor.
vb. Eergisteren waren we op bezoek bij kennissen die tradi paarden houden en wekelijks dressuurwedstrijden doen (en niet in de lage proeven). Dat we een bitloos hoofdstel gebruiken: nou ja, dat daar nog aan toe. Tja en in Nederland zijn nu blijkbaar bitloze dressuurproeven, dat weten ze. En er is ergens ook een ruiter die bitloos spingt over 1,50m en dat ook nog goed doet, dus ja... er moeten toch paarden zijn die daar geschikt voor zijn hé? En die hebben wij nou toevallig
Maar gaan wandelen met een gewoon touwhalster?!? Ben ik levensmoe of zo? Ze zijn écht bezorgd over ons hoor!

Lena
Grandioos bitloos

Yes you can!!!

Ik heb die slijmtest geprobeerd. Ik had een vermoeden dat ze hengstig was, maar twijfelde sterk. Geen slijm te bespeuren, laat staan draderig slijm.
De volgende dag de DA laten komen om een echo te nemen en helaas, we waren net 1 dag te laat.
Dus misschien gaat dit niet voor alle paarden op. 't Zou wel handig zijn.

Lena
grandioos bitloos

Wil schreef op vrijdag 18 juni 2010, 14:49:


Tja Wil, laat onze merrie nu toch wel zo'n springefokte weet-ik-veel zijn, die ook netjes kon (kan) dressuren... (Allé, niet met ons hoor, maar zet er 'n echte ruiter op... )
Maar om de één of andere duistere reden kan zij het dus 'toevallig' ook. Zij is zelfs zo goed dat zij soms 'aan het bit' loopt zonder dat ze er ééntje in heeft...
We hebben gewoon geluk gehad zeker dat we er zo eentje getroffen hebben?

Lena,
Grandioos bitloos

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 18 juni 2010, 12:57:


Ja, dat was 'm...
't Was het beste veulen dat je je kon indenken...
Bedankt,
Lena

Hallo,
We willen na onze tegenslag opnieuw een veulentje kweken en we hebben een geschikte hengst gevonden, een schimmel (wat ik eigenlijk nooit wilde, maar hij spreekt ons beiden echt heel erg aan).

Nu zou ik graag willen weten hoe het zit met het overerven van de kleuren. Uit mijn vroegere biologielessen ken ik de begrippen dominant en recessief (het gen voor bruine ogen is dominant tov het gen voor de blauwe). Veel verder reikt mijn kennis niet.

Is er ergens (begrijpelijke) info te vinden over de "regels" hierrond?

Zelf heb ik zo'n vermoeden dat de kans 50/50 is dat het veulen wit of bruin gaat worden want:

Mamma = bruin
--> grootvader= wit,
.....--> overgrootvader = wit --> en dan wit + bruin
.....--> overgrootmoeder = bruin --> en dan wit + wit

--> grootmoeder = bruin
.....--> overgrootvader = donkerbruin --> en dan bruin +?
.....--> overgrootmoeder = ???

Pappa = wit
--> grootvader = wit
.....--> overgrootvader = wit --> en dan wit + bruin
.....--> overgrootmoeder = bruin --> en dan ??

--> grootmoeder = ?
.....--> overgrootvader = bruin
.....--> overgrootmoeder = ? en dan verder bruin + wit

- Mag ik er op basis hiervan van uitgaan dat het bruin of schimmel gaat worden?
- Hoe verhouden die kleuren zich (wat is dominant en wat niet)?
- Spelen er nog andere factoren mee?
- En kan je ook een gevlekt paard krijgen of zo (zou ik echt het einde vinden)?
- Kan je een kansberekening doen op basis van de info die ik heb?

Ik heb altijd gehoord dat de voskleur dominant is boven alles, maar aangezien in de familie nergens sprake is van vos (van wat gekend is, lijkt mij die kans klein (en ook de hengsthouder zegt dat het waarschijnlijk wit of bruin zal worden).

Lena,
Grandioos bitloos

Peter, ik ga mijn best doen om in 't vervolg het woord schimmel correct te gebruiken!
En ja, ik weet echt nihil hoor van kleuren. Ik moet van 0 beginnen. Hier op het forum is het al wel eens gegaan over apaloosa's en andere rassen ivm kleur e.d., maar dat ging toen mijn petje te boven.

Vorig jaar wilde ik me al in die kleuren verdiepen, maar dat is toen naar de achtergrond verschoven (kennis over dracht en veulens kwam toen op de voorgrond).

Via paardenfokken.nl ben ik bezig om al de voorouders te zoeken (wat je allemaal niet vindt op internet!), maar als het daar niet opstaat, dan weet ik ook niet waar info te vinden.

Intussen ben ik er wel achter dat de moeder van de hengst ook een schimmel zou zijn (zei de hengsteigenaar).

Hoe ver moet ik eigenlijk teruggaan in de voorouders? Ik had een A4 genomen om een stamboom te maken, maar ik heb een groot vel behangpapier nodig geloof ik, 't is één warboel aan het worden.

Ik ga ook deze link
http://users.skynet.be/fc117756/haarkleur_en_vererving.htm
eens grondig bestuderen om wat meer inzicht te krijgen.

Lena