Anja Seijn schreef op zondag 20 juni 2010, 15:45:


Ok, kleine correctie: zorgt ervoor dat je later harde botten krijgt.


Nou en of! Die lui die enige tijd in een ruimtestation zitten trainen zich ongans, vooral om de botten in goede conditie te houden. Als ze weer terug op aarde zijn kunnen ze niet eens meer lopen, maar die spieren heb je in een maandje of zo wel weer getrained. Maar die botten, dat is het probleem. Die verdwijnen bij gebrek aan training.


Ik bedoel eigenlijk ook met rennen meer de manier waarop kinderen dat doen. Gewoon elkaar achterna zitten enzo.


Mij ontgaat het nut sowieso een beetje. Het paard wordt er niet slechter van als je langer wacht, dus waarom toch altijd die haast, en beargumenteren dat het misschien wel geen kwaad kan?

Frans

Nils Vellinga schreef op zondag 20 juni 2010, 17:43:


Jouw stelling is dat die plant die zuurstof met voorbedachte rade voor ons maakt.
Mijn stelling is dat zuurstof een onontkoombaar afvalproduct is dat overblijft nadat de plant suiker heeft gemaakt, en dat we daar gewoon mazzel mee hebben. Hoewel... Er zijn ook anaerobe bacterieen die kunnen leven waar geen zuurstof is, dus als de planten geen O2 als afval produceerden dan hadden "we" wellicht op een andere manier in elkaar gestoken.


Van H20 naar H en O is geen slopen, maar een proces dat energie kost. Je moet er moeite voor doen. Het laten combineren van O's en H's levert juist energie op. Het is een eindstation. En daarom is er ook zoveel H2O...

Met 6 x H2O en 6 x CO2 kun je C6H12O6 maken, maar dan hou je 6 x O2 over waar je niks aan hebt. Deze omzetting is er eentje die energie kost, dus dit lukt alleen met zonlicht. Daarom hebben planten zonlicht nodig, en water en kooldioxide, en blijft er zuurstof als afvalproduct over. Geen voorbedachte rade, maar gewoon simpele scheikunde waarbij O2 overblijft als ordinair afval.


Ik begrijp niet wat je hier mee wilt zeggen. Als je bedoelt dat je je afvraagt waarom vitamine C niet gewoon weer wordt uitgescheiden? Omdat het spijsverteringskanaal niet bepaald vriendelijk is voor de meeste stoffen. Maagzuur is behoorlijk aggressief, en ook de darmflora laat weinig ongeschonden door. Vitamine C overleeft dit milieu niet, net zo min als de meeste andere stoffen. Wel eens over nagedacht waarom er zoveel stoffen zijn die je alleen via inentingen kunt toedienen?

Dat iets in het spijsverteringskanaal gesloopt wordt betekent niet dat de resulterende onderdelen ook worden opgenomen. Een blik in de WC pot is overtuigend genoeg dat er "restanten" overblijven, die vaak totaal niet meer lijken op datgene dat je hebt gegeten, maar ondanks de kennelijke slooppartij uiteindelijk toch gedumpt worden.


De dikke darm doet er niets mee. Vitamine C overleeft de tocht door het spijsverteringskanaal gewoon niet. Niet zo verwonderlijk, want vitamine C is een complex molecuul dat eigenlijk maar tegen weinig zaken bestand is. Zonlicht, verhitting, etc. is al genoeg om het om zeep te helpen.

Frans

Peet schreef op zondag 20 juni 2010, 20:11:


Geen idee. Maar aspirine is een gemeen stofje. Het lost het beschermlaagje van de maag op waarna maagzuur de maagwand kan aanvreten, en het vermindert de bloedstolling zodat de kans op bloedingen groter wordt. Katten hebben volgens mij een gevoelige maag, dus ik zou het niet riskeren. En daarbij, zo'n dier is maar 4 Kg. Hoe wil je een pil die voor humaan gebruik is bedoeld op een verantwoorde manier terugschalen naar een kat?

Frans