Tony schreef op dinsdag 22 juni 2010, 2:10:


Onee? Neem eens een kijkje wereldwijd in diverse musea waar bitten bewaard worden. Er zijn er zelfs met spikes (oud-grieks, maar ook indonesia en noord-afrika), in kettingmodellen (modern), met messen op de lagen (barok), etc.
Bitten zijn wel degelijk uitgevonden om pijn te doen.
Je kunt er, wetenschappelijk bezien, zelfs niets anders mee dan p+ stimuli genereren.
Lijkt mij einde verhaal.

Frans Veldman schreef op dinsdag 22 juni 2010, 16:48:


Kan... is mogelijk... uiteraard. Theoretisch.

Of het praktisch bekeken ook gebeurt is een tweede. Hoedenrand ontstaat onder langdurige, behoorlijk grote druk onder een fysiek "verkeerde" hoek uitgeoefend.
Wanneer die invaliditeit gerepareerd is, de oorzaak van hoedenrand dus uitgeschakeld, mag je denk ik verwachten dat het hoedenrand effect niet groter wordt maar of het verdwijnt? Er is toch geen nieuwe, tegengestelde druk geïnstalleerd die de hoedenrand weer "normaal" duwt? Zelfherstellend vermogen bestaat uiteraard ook maar werkt zover mij bekend vooral daar waar het voordeel oplevert. Wat is het natuurlijk voordeel van "geen hoedenrand meer"?

van lennep schreef op dinsdag 22 juni 2010, 17:30:


Exact wat ik al schreef


Dat is dus wat ik me afvraag. Botten herstellen, maar niet noodzakelijk in de beste vorm anders zou je gebroken ledematen ook niet hoeven behandelen (komt vanzelf weer goed... niet dus).
Het is zelfs de vraag of hoedenrand erg is. Zover ik weet is het vooral diagnostisch voor mensen een handig kenmerk om te zien hoe hopeloos slecht het gesteld is.
Nu meer en meer bekend wordt naar ik hoop hoe makkelijk bevangen hoeven te behandelen zijn met een adequate bekapping wordt alles wellicht een ander verhaal.

Frans Veldman schreef op dinsdag 22 juni 2010, 18:20:


Mijn moeder loopt haar hele leven al mank vanwege een beenbreuk die ze als baby opgelopen heeft. Daarnaast is ze zo ongelukkig geweest beide polsen te breken op ongeveer 50 jarige leeftijd; ook dat ik ondanks meerdere pogingen tot reparatie nooit meer goed gekomen. Piano spelen doet ze dus ook niet meer.


Laten we dan maar vol spanning afwachten op echte onderzoeksresultaten waaruit blijkt dat dit zo is....

Maar ook als het niet zo is, als hoedenrand blijft, vraag ik me af of dat erg is.

Christel Provaas schreef op woensdag 23 juni 2010, 17:06:


Ik vind nog steeds een slijptol daar bepaald niet het geijkte gereedschap voor en daarbij onnodig risicovol.
Het schuurbandje-op-lucht van F&I is een heel ander verhaal uiteraard.
Toch snap ik niet goed hoe het efficiënter zou moeten zijn dan kniptang/renetten/rasp.
Die kniptang heb ik indertijd trouwens ook heel wat over te horen gekregen, waar ik in zoverre meer eens was/ben dat je mensen met het driedimensionaal inzicht van een amoebe dat niet moet laten hanteren.