Isabel van der Made schreef op dinsdag 22 juni 2010, 22:36:


Bij Opal bedoel je..... ? Dát zou super zijn!!
Heb jij trouwens röntgenfoto's van Opal's voeten van nog voordat jij haar had of zelf ging bekappen?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Tony schreef op woensdag 23 juni 2010, 1:04:

Precies. Een eigen paard. (meer zelfs!) Die ik volledig vertrouw en bitloos dwars door Amsterdam durf te rijden. Sterker nog.... die ik bitloos én ijzerloos door 20.000 publiek heb gereden op een festival als Truckstar Assen. Dwars door de Amerikaanse vrachtwagenstraat door. Fun hoor!

Ik kan je ook vertellen dat ALLE bitloos gereden paarden de show af hebben kunnen maken. Dat waren: 2 Tennessee walkers (waarvan 1 hengst, en nog geen jaar onder het zadel), 1 volbloed Arabier, 1 Welsh K, 1 Painthorse en 1 Quarter.
Niet bepaald type bosklospaarden dus en ook geen 'makkie-suffe-duffe-knollen'.
Voor het geval je het interesseert was b.v. de Arabier dubbel Z dressuur, de paint 1e in de Western pleasure, de Quarter vrij hoog in zowel de reining en cutting.
1 Walker dus nog geen jaar onder het zadel, de andere topshowpaard geweest in de USA en dekhengst.

Bitloos en ijzerloos.

Ik wél...... En hard ook. Tsja.,... ree uit het koren... Weet nog steeds niet wie er harder geschrokken is, de ree, m'n paard of ik. Ik schrok denk ik links.... en hij schrok rechts.
Dus ik lag ernaast. Geeft niets. Overkomt gewoon iedere ruiter 'n keer. Of meermaals.
Risico van 't vak.
Dat heb ik wél. Ik weet wat het doet. Denk je niet dat ik ook uit de tijd van de bitten kom? Natuurlijk wel. Alleen heb ik geleerd dat het ook ánders kan. Pijnloos, druk- en dwangloos. Je moet het alleen willen zien, aanvaarden en willen doen.
Je hebt hier zelf geschreven dat je jouw merrie alles kunt laten doen en dat je haar volledig kunt vertrouwen. Alleen dat laatste stapje, dat bit er definitief uit, dat doe je niet. Dus: jouw paard geeft jou wel 100% vertrouwen, alleen geef jij het niet terug aan het dier.
Nee. Want ik laat iedereen in zijn/haar waarde. Probeer alleen een andere weg te láten zien. Hoe het ook anders kan. Een bit is een dwangmiddel. Het veroorzaakt pijn. Door de angst voor de pijn doet het paard wat je vraagt. Niet vrijwillig, niet pijnloos.
Net zoals een zweep of sporen dat zijn. Hoe meer toeters en bellen op een paard, hoe slechter de ruiter.
Iedereen heeft de vrije keuze, dus ook jij. Je wilt leren... of je wilt het niet.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ik begrijp het eerlijk gezegd niet helemaal deze draad...
Kan me niet voorstellen dat hier mensen zouden zitten die berichten onterecht in stijlloos zouden gooien. Indien wél terecht.... (zoals ik ook weleens 'n bericht in stijlloos geplaatst heb) dan is dat de vrijheid die iedereen heeft om een bericht te plaatsen dáár waar het bedoeld is. De mening van een forumlid dus.

En om even exact antwoord te geven op een vraag die hier gesteld is...
als dingen echt op de persoon gespeeld worden en richting 'hatelijkheden' gaan... gooi ik idd. een bericht in stijlloos. Dat is mijn mening en mijn goed recht.
Verder ga ik echt geen moeite doen om na te gaan wie berichten in stijlloos plaatst en zo ja, waarom.... Ik vind dat het systeem goed functioneert. Als mensen een tijdelijke schorsing oplopen dan hebben ze dat gekregen door de mening van diverse forumleden. Vinden andere forumleden dat niet terecht, nou, dan worden ze er dus weer 'uitgevist. Allemaal prima.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 24 juni 2010, 16:48:

Sterkte Sandra.... helaas had je dan zo'n fokprodukt. Ik denk dat je er alles aan gedaan hebt om hem een normaal dierwaardig leven te kunnen geven. Het mocht niet zo zijn en dan is jouw beslissing logisch, voor het dier het allerbeste...
Oneerlijk, ja, zeker weten.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 24 juni 2010, 23:47:


Hoi Tineke, te laat... was vandaag druk met voornamelijk paardrijden!
Toch wil je ik nog heel veel fijne jaren wensen en achteraf feliciteren!
Van harte!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Vanwege de opname van het Lusitano jaarlinghengstje bij onze kennis Sue, gingen we vandaag eens zien of we de afrastering her en der nog wat veiliger konden maken.
Springerig hengstjesbestendig zeg maar...

Tijden geleden dat ik Sue al eens beloofd om naar de voeten van haar oude paarden te kijken, aangezien hoefsmeden het niet voor elkaar krijgen, het geduld niet hebben of gewoon niet op komen draven. Hoefsmeden zijn kennelijk heel moeilijk te krijgen.
Dus ja..... alle bekapspullen + de flex in de auto gedaan, oude kleren aan... en gaan.
En.... ook Isabel, die hier een paar dagen aanwezig is... vond het wel leuk om mee te gaan.

Dus we togen naar Sue en haar beide paarden, Carmen... een arabische merrie van 20 jaar oud.... en Spartan een ruin van 25 jaar oud. Tot afgelopen winter was er nog een derde merrie, de moeder van Carmen... helaas kon die op een kwade dag niet meer overeind komen en zij is er nu dus niet meer. Ik geloof dat die merrie ver over de 30 was, zo niet 35 jaar oud...

We zijn behoorlijk geschrokken van de toestand van de voeten.
En ik heb nog nooit zulke verwaarloosde voeten in m'n handen gehad, laat staan bekapt.
Spartan heeft in ernstige mate artrose en ik verdenk hem ervan dat hij ook ataxisch is.
Wat me opviel, toen we ze eenmaal op een vlak stuk gras hadden gezet was dat hij behoorlijk heen en weer stond te wiebelen. Bij een voet vragen duurde het minstens een paar minuten voordat hij zelf vond dat ie goed genoeg stond om dat te doen.
En dan nog aarzelend... de achterbenen wijdstaand.
Z'n voeten waren gewoon vele centimeters te lang.... flares, scheuren en stukken eruit gebroken. De onderzijde was in een nog slechtere staat. Steunsels die doorliepen in brede vlakken tot aan de toon.... dikke brede randen vol met vuil, stralen die na uitkrabbelen nagenoeg verdwenen waren.. en ook dikke brokkelige oude zoollagen. Ik keek ernaar en dacht écht....: waar moet ik in vredesnaam beginnen... wordt dit ooit weer een normale voet?????
Eerst maar eens zoveel mogelijk schoongekrabt met een hoevenkrabber.
Toen vlogen de stukken oude zool, vuil en weet-ik-veel al er vanaf...
En stinken..... getverdemme. Dit rook echt niet naar een gezonde paardenvoet!

Het arme dier hield het niet zolang vol.... dus iedere keer toch even die voet op de grond en naar de andere kant. Alleen de voorvoeten. Stukje bij beetje.. en toch ook door rigoreus te gaan knippen, kwam er weer een redelijke voet te voorschijn.
Tussendoor het arme beest zowat de hemel inprijzend... want het dier, ondanks z'n artrose en z'n inmiddels opgelopen hoefsmidtrauma's... deed z'n best.
Ik heb de angst in z'n ogen gezien... en mensen, dieren liegen gewoon niet.
Moet zeggen dat het (deels) vertrouwen toch weer sneller ging als ik dacht... als je maar gewoon zo'n dier de tijd gunt! Wat maakt het ook uit dat je zo'n voet een paar maal meer op de grond zet en dat hij tussendoor een paar happen gras kan nemen?
Niks toch?? Nou, dat hielp. Hij is absoluut, ondanks Sue's beweringen, niet geflipt.
Ook Sue heeft inmiddels nachtmerrie's van smeden die hun afspraken niet nakomen, of ruw tegen zo'n paard zijn en eigenlijk alleen maar zo snel mogelijk weer weg willen.
En dat is nu precies wat niet gaat werken bij zo'n oud dier.
Sue heeft het gewoon opgegeven wat hoefsmeden betreft, zélf kan ze het niet meer... en omdat beide paarden in zandpaddocks gehouden worden slijten die voeten niet.
De merrie zou nog wel naar buiten kunnen... maar de ruin absoluut niet meer!

We hebben er lang over gedaan.... zowel Jules als Sue als Isabel hebben het dier vastgehouden moed ingesproken. En ik... bij iedere minipauze.
Ik heb nog nooit de tang moeten gebruiken om centimeters dik oud zoolmateriaal weg te 'scheppen', want knippen kan ik het niet eens noemen...
Geleidelijk aan verloor ie de angst in z'n ogen en begon aan m'n handen te snuffen...
Volledig vertrouwen doet ie zo'n vreemd mens nog niet....
We hebben beide voorvoeten naar eer en geweten bekapt. Ik vond dat ie er echt weer netjes bijstond. En dit alles onder argus-ogen toeziend oog van Isabel...
Haha.... Oh ja... deels geflexed hoor.. In zo'n geval is de flex een uitkomst omdat die veel sneller werkt als de rasp....
De achtervoeten zijn een regelrechte ramp. Niet op te tillen, hij kan het gewoon niet meer. Dus ik hoop dat hij ze in de ruststand wil houden... dan ga ik wel op m'n knieën of zo.... Eens zien of we er zo wat vanaf kunnen halen want het is echt om te janken zo erg.... Dus ik hoop echt dat we hem nog verder kunnen helpen... morgen gaan we zeker terug.

Carmen was een heel ander verhaal. Ook niet de gemakkelijkste.... maar omdat zij jonger is en stabieler... is het bekappen gemakkelijker om te doen.
Hier idem dito... een toonscheur van minstens 5 centimeter... aan alle kanten flinke flares, hoefwanden die afgebroken zijn en stukken die eruit staken... volledig weggevreten stralen en heel veel dood zoolmateriaal + ellenlange steunsels.
Het gevolg van... hoelang wil ik niet eens weten, niet bekappen en niet op het harde lopen. I.p.v. de vreselijke kolenschoppen blijkt Carmen over een paar kleine voetjes te beschikken.... hier heb ik zelfs nog aardig af kunnen ronden met de S-rasp.

Vier voeten klaar..... nog vier te gaan. Morgen gaan Isabel en ik proberen of we in ieder geval de ruin achter kunnen bekappen....
We vinden beiden dat de ruin gewoon óp is.... versleten.... maar omdat ie in een zandpaddock gehouden wordt kan ie misschien nog een poosje rondscharrelen.
Rijden is echt onmogelijk.... hij wordt nu ook echt heel erg mager.
Hopelijk kan ie, als ie wat minder hoefwand heeft mee te slepen... nog een aantal maanden z'n leventje leven.
Ik ben eraan begonnen.... en ik denk dat ik moet proberen om in ieder geval dit dier ook bij te houden....

Beide paarden liepen goed over het pad (waar ook steentjes liggen) terug naar hun paddock.

Wordt weer vervolgd dus......

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 26 juni 2010, 0:03:


Haha... dank je hoor! Ik zal wel moeten Nils.... want er is gewoon niemand anders.
Ik kan wel wegblijven... en er niet aan denken... ja, daarvoor zou ik kunnen kiezen.
Het is weer eens iets wat ontstaat uit deels gemakzucht en onkunde van een eigenaar.... en het gewoon ontbreken van de kennis en een goede hoefsmid.
Het hoeft niet perse een NB'r te zijn toch? Maar gewoon iemand die langskomt en ze normaal bekapt.
Ik geef toe en zie in dat het in geval van de 25 jarige ruin geen easy job is... dus niet snel verdiend geld. Nee.... duim maar... dat we deels ook die voeten voor elkaar krijgen... bijhouden lukt dan ook nog wel.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

van lennep schreef op zaterdag 26 juni 2010, 0:26:


Oh ja, dat sowieso. Maar eerlijk gezegd, in geval van de ruin, zielig.
Hij kan al zo moeilijk lopen... z'n evenwicht is grotendeels zoek... en dan zulke voeten... pfff.... Natuurlijk geen foto's gemaakt, maar...... morgen beslist foto's van de achtervoeten! Dan heb je een vrij goed beeld.
Ik heb echt nog nooit zulke achterstallig onderhoud 'poten' in real life gezien.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Piet schreef op zaterdag 26 juni 2010, 6:29:


Dank je Piet, inmiddels zijn er weer thuis. Ik heb nu niet zo heel veel tijd, aangezien we zo Isabel naar het station gaan brengen. Zij vliegt om 19.00 uur weer naar Luton, UK.
Hehe.... wat een werk!! Wat je schreef hebben we dus al geprobeerd. Dank voor je meedenken! Mooi )
We hebben geprobeerd met H-profiel stenen.... dan krijgt ie al neiging tot panikeren... Toch is dit 2 x gelukt... maar net niet zo goed dat ik kon knippen....

Nu begrijp ik ook dat hij écht z'n benen niet kan optillen, ik vermoed dat hij ook een kramper is. Dus: oftewel het been idioot hoog.... ofwel het been op de grond.
Zodra je druk op het been zet gaat hij niet liften, maar tegendruk geven, m.a.w. z'n voet zowat IN de grond drukken. Deels angst, maar grotendeels het écht niet kunnen.
We zijn gaan trainen met voorwaarts- achterwaarts. Per pasje... en dan op de centimeter nauwkeurig stoppen... zodat je wél de voorwaartse beweging hebt... maar niet de daadwerkelijke stap. Wat gebeurd er dan? Hij rolt over z'n toon.
Nou ja... toon?????? Meer een uitgerekte flair van een paar centimeter!
Toen is Isabel positief gaan belonen, dus (op z'n Engels) sweety... good boy!
En dat werkte. In die tussentijd zat ik z'n koot te kriebelen.... we kregen het voor elkaar dat ie de voet in ruststand liet staan... extra doorgeknikte ruststand zal ik het noemen. Als je druk gaat uitoefenen ga je dit echt niet redden!
En, dwing je hem tóch.... dondert hij geheid om! Dat is wel een risico bij dit dier!
Wel zielig vind ik dat als je even bezig bent geweest en hij even mag stappen.... hij heel duidelijk kreupel loopt. Na een paar passen is dat wel weg... maar er is dus wel een duidelijk probleem met 'n achterbeen optillen. Dat kan hij echt niet meer aan.

Dus niet aan de voet zelf komen... geen druk..... en razendsnel knippen... stukje bij beetje.
En dat vind ie prima hoor.... laat ie gewoon toe. Meppen zal ie ook echt niet!
Het is geen schoolvoorbeeld van een prachtig bekapte voet geworden... en ik denk ook niet dat dit ooit nog gaat lukken. Maar: meneer is echt van die vreselijke rafels, brokkels, flares en randen af!!
Ja... je ziet de hapjes van de tang... so what??? Ook de onderzijde heb ik veel dode rommel kunnen verwijderen, in ieder geval de achterlijke bergen die vroeger ooit steunsels waren... het waren gewoon dikke bulten! Maar allemaal gruizig materiaal, dus je knipt het er zo uit.. Met dit resultaat zijn we echt al heel blij!!

Enfin... hij was heerlijk relaxed aan het eind en ik denk dat ie het de volgende keer nog wel weet. Weer met beleid beetje trainen en dan lukt dit nogmaals.
En dan z'n voorvoeten.... gisteren nog een trauma/drama he????
Nou... geen gewiebel gezien. Hij moest er weliswaar nog even over nadenken... maar we kregen zonder problemen de beide voorvoeten.
Niks meer aan gedaan.... beloond. Good boy!! En terug naar z'n paddock.
Hij zal beslist bekaf zijn nu! Isabel... haha.... 'Engelsen' onder elkaar he???
Heeft even 'voetautoriteit' gespeeld... en tegen Sue gezegd dat een gezond paard begint met gezonde voeten. En zieke dieren ziek worden door rotzooi in hun voeten.
Natuurlijk was Sue het hiermee eens... geweldig toneelspel hoor!
Sue wist dondersgoed hoe slecht die hoeven waren......
Ook nog even de nieuwkomer jaarling hengst aangekaart.....(gemeen he??)

Dus we gaan ervoor zorgen dat die inloopstal schoongemaakt wordt. Er ligt van 1/2 jaar mest! Sue gaat met beide paarden stukken lopen, over het verharde.
Dat heeft ze beloofd. Al is het maar een 15 min. per keer... lopen moet.
Enfin... je snapt het al.... met een beetje aandacht en een beetje diplomatie (alhoewel Isabel???? hihi.... ) moeten we het voor elkaar kunnen krijgen dat Sue weer moed krijgt en haar dieren oppakt. Het is gewoon een beetje in het slop geraakt toen vorig winter haar oude merrie is overleden. Sue en de paarden hebben hierdoor gewoon een klap opgelopen. Begrijpelijk, kan gebeuren. Maar nu wordt het tijd om zaken weer op te pakken. Dieren zijn van haar afhankelijk. Enfin, Sue in tranen... beterschap beloofd.... en wij zullen de sociale controlefunctie wel uitoefenen.

Jules gaat toch die hele omheining repareren, deels vervangen.... en mij lijkt het een goed plan als daar een megagrote ruwe betonplaat komt... waar die paarden hun hooi krijgen. Moet ik Sue nog even vertellen.... )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Anja Seijn schreef op zaterdag 26 juni 2010, 8:19:


Voor elkaar is het... heb ik net geschreven. 3 paarden??? Haha... het zijn er nog veel meer. Er zijn ook nog 3 Haflingers.... en dan die zielepoot Hafmerrie nog...
Ik kom nu op 10 stuks. Ja, ik reken het hengstje ook mee....

Ze zal het zelf moeten trainen, voeten geven. Helpen wil ik... maar zij zal het moeten doen. Het is wel heel erg gemakkelijk als iemand anders zich druk maakt over paardenvoeten he??? Sue moet getraind worden... een schop onder d'r kont.
Zou zij dagelijks voeten liften en alleen schoonkrabbelen... zijn we alweer een heel eind.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Marlies Sanders schreef op zaterdag 26 juni 2010, 9:37:


Haha... voor mij hoef je niet te duimen hoor.... Wél voor het ruintje.
Nou Marlies, zoals je kunt lezen is het grotendeels gelukt.
Ja, zal wel een blijvende actie zijn... maar dat wist ik al van te voren hoor...
Er is gewoon niemand anders die het zou willen doen... en een smid gaat dit echt niet redden met die ruin. Tenzij zo iemand ook de tijd neemt, positief belonen gaat... en net zoals wij nu weer gedaan hebben... na 2 uur trainen blij zijn met een afgehaalde rand....
Een smid doet het voor z'n brood.... dus die tijd gaat ie niet investeren.
Wij doen het voor de lol, te leren en voor het dier zelf..... en nemen die tijd wél.

Ik merkte trouwens ook nog dat ik 'm aan z'n staart zo om kon trekken... hij heeft gewoon nagenoeg geen kracht meer. Ik weet niet hoe lang dit dier nog zal leven.... maar hij gaat niet met zulke voeten naar de paardenhemel!!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 26 juni 2010, 15:23:


Hihi... dankjewel! Lijf voelt prima!
Nee, vervelen zeker niet.... stel je voor...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

charlot van r schreef op zaterdag 26 juni 2010, 17:50:

Allemachtig..... sterkte Charlot, en beterschap!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ja Egon... tuurlijk!
Het is allemaal een kwestie van

Die wij gisteren en vandaag bekapt hebben... die 25-jarige ruin.... is over de hindernissen heen geslagen! (oh mensen, niet door Sue hoor!!)
Littekens op alle vier de benen.... een rug als een HANGbrug..... een kruis wat 1 grote bobbel/bult geworden is... Op alle vier de benen finaal kapot.
Nog eerlijker: als het mijn paard zou zijn.... denk ik toch echt dat dit nagenoeg geen paardwaardig leven meer is. En nóg heeft ie zoveel vertrouwen dat wij aan z'n benen mogen zitten!! Stel je voor..... wat zal dit dier allemaal al geleden hebben?????



Hier wordt weer een drie-jarige Painthorse te koop aangeboden.... fijn al aangereden....
Zoooooooo braaf paard......


Juist.

Beetje sarcastische Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Tineke Nolet-Verdel schreef op zaterdag 26 juni 2010, 19:26:




Ben ook eigenlijk wel in een jubelstemming )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.