Nils Vellinga schreef op donderdag 24 juni 2010, 21:46:


Wat doet jou denken dat dit zo is? Ik hoor meer over rugproblemen dan over instortende bruggen.

En verder, al ZOU je gelijk hebben. Dan nog is de rug van een paard een zeer ingenieus ontwerp, maar... voor de functies die die rug in de natuur moet vervullen.
Voor het dragen van een ruitergewicht is die rug natuurlijk nooit ontworpen.

En dat is waar deze discussie feitelijk over gaat: Heeft de rug van een nog niet volgroeid paard sterkte om hem te gebruiken voor een doel waarvoor die rug nooit ontworpen is geweest?

Ik zeg nee: want de spieren kun je trainen voor die "overbelasting", maar voor de ruggegraat moet je gewoon geduld hebben tot deze genoeg is uitgehard om de belasting aan te kunnen.

Zie verder mijn uitleg over trekkende en duwende kanten bij overspannende constructies.
Natuurkunde en sterkteberekeningen zijn universeel geldig, of het nou om beton, hout, of staal gaat, of om botten, pezen en spieren.

Frans

Anita Cats schreef op vrijdag 25 juni 2010, 16:21:


Nee, in dit geval is de boog is de duwende kant, en het wekdek de trekkende kant. Het geheel zorgt voor overbenging van het gewicht naar de pilaren. Haal de boog weg, of het wegdek, en het zaakje stort in. Beiden zijn even belangrijk.


Nee, want de ruggegraat van het paard is de boog, de buikspieren het wegdek. BEIDEN zijn noodzakelijk. Voeg meer gewicht toe en beiden krijgen met hogere krachten te maken. De spieren met een hogere trekkracht, en de ruggegraat met een hogere duwkracht.

Frans

e m kraak schreef op vrijdag 25 juni 2010, 16:52:


Ah, jij schreef dat ook al. Die boog is dus het element dat de duwkrachten moet verwerken.


Met dien verstande dat de trekkende zijde wordt gevormd door de ondergrond. Zet de steunberen op wieltjes en het geheel spat alsnog uit elkaar.
Je hebt altijd een duwende en een trekkende zijde.


Waarom?

Frans

Anita Cats schreef op vrijdag 25 juni 2010, 17:36:


Er is heel veel over bekend. Het is een uitontwikkeld onderwerp. Het is alleen niet zo bekend in de hippische wereld.

Frans

joop schreef op vrijdag 25 juni 2010, 19:49:


Natuurlijk zijn er zat aanknopingspunten voor een ieder die het wil zien.

Frans

Peter Donck schreef op vrijdag 25 juni 2010, 22:16:


Ook op druk. Als er alleen maar trek zou zijn dan zou het paard als ware het een zwart gat ineenschrompelen. Je hebt iets nodig om al die trek te compenseren, en dat is de functie van het skelet.


Jawel, de hele aarde houdt de boel bij elkaar. Zou je de pijlers van een boogbrug op wieltjes zetten dan zou de boog instorten. Zet de pijlers van de boogbrug elk op een drijvend vlot, en ze zouden uit elkaar bewegen.


Net als een ruggegraat.


Tenzij... je er een staalkabel overheen spant. Dan valt het niet uit elkaar.
Vervang die staalkabel door rugspieren, en voila, er begint een model van de paardenrug te ontstaan.
En in dit model moet je de segmenten niet van onuitgeharde klei maken, want dan worden de segmenten samengeperst.

Frans

Peter Donck schreef op zaterdag 26 juni 2010, 8:20:


Ik ben het daar niet mee eens. Ok, als je alleen naar de pijlers kijkt wel, die "duwen" tegen het zand, maar uiteindelijk is er iets dat er voor zorgt dat het zand van de linkerpijler en de rechterpijler niet uit elkaar beweegt. De aarde als geheel zorgt voor de "trek". Nogmaals, haal de aarde weg, zet het ding op wieltjes, of in de ruimte, en de pijlers bewegen UIT elkaar.


Je bent de buikspieren vergeten...
De buikspieren, gelegen op enige afstand van de ruggegraat, daar gehouden door de ribbenkast, zorgen dat de ruggegraat niet naar beneden door kan zakken. De rugspieren zorgen dat er spanning blijft staan op de ruggewervels. Op die manier krijg je een stevig doch beweegbaar geheel.
Waarbij de spieren zorgen voor trekspanning, en de ruggegraat zorgt voor druk.

Frans

Peter Donck schreef op zaterdag 26 juni 2010, 13:35:


Ik heb het over de aarde op zich. Die neemt trek op. Die twee "duw-plekken" van jou die zitten aan elkaar vast via de aarde. Natuurlijk niet via het zand tussen de pijlers in, maar wel via de aarde als geheel.
Til het hele zwikje op van de aarde, en je hebt een TREKstang nodig om de twee pijlers bij elkaar te houden.
Natuurlijk kun je ook de pijlers tegenhouden met twee duwberen aan de buitenkant... maar die twee duwberen zul je dan weer via een TREKstang aan elkaar moeten relateren.
Het is dus een TREKbelasting, die je via een duwbelasting overbrengt. In feite hetzelfde als je twee ankers neemt en die via een trekstang aan elkaar bevestigt. Aan stenen kun je niet trekken, dus wordt het een duwbelasting op het anker, maar die twee ankers zitten dan wel via een trekstang aan elkaar verbonden. Hetzelfde geldt voor de pijlers.

Als je het nog niet gelooft: Je bent het kennelijk wel met me eens dat de pijlers naar buiten willen bewegen. Dan is mijn vraag: WAT weerhoudt die aarde waar die pijlers tegenaan duwen om uit elkaar te bewegen?

Frans

mirel schreef op dinsdag 6 juli 2010, 10:06:


Dit hele verhaal is met name van toepassing op paarden die krachtvoer krijgen. Een paard dat volledig op ruwvoer draait heeft een enorme buikvulling (blinde darm, dikke darm). Ik meen dat er gemakkelijk 80 liter aan inhoud in de darmen extra kan zitten ten opzichte van een krachtvoer-dieet. Deze "soep" zit boordenvol electrolieten en heeft een sterke bufferende werking.
Ik heb even gezocht, maar kan de link niet direct vinden, maar ik heb ergens gelezen dat endurance-paarden die VOOR de start uitsluitend ruwvoer hebben gegeten geen problemen krijgen met de electrolieten, terwijl de "sport-buikjes" dat wel al snel krijgen.


Ik vind het hele verhaal over die electrolyten nogal rammelen. Paarden zweten niet "eerst" electrolyten uit. Er is voor zover ik kan beredeneren geen verschil met mensen: bij zweten scheidt je ook zouten (electrolyten) uit, simpelweg omdat alle vocht in je lichaam "zout" is. Vocht trekt naar "zout" toe, dus om zweet te "ontzouten", en dan vervolgens tegen de natuurlijke richting in uit te zweten, zou nodeloos veel energie vergen, en bovendien de zout-concentratie in het lichaam verhogen. Dus het zweet komt er uit "as is", dus met dezelfde concentratie aan zouten als er IN je lichaam zit. Het water verdampt, het zout blijft op de huid (of in de vacht) achter. IN je lichaam verandert er eigenlijk niets.

Voor zover ik weet ontstaat er ook geen electrolyten tekort door het ZWETEN, maar door het naderhand weer drinken. Je heb namelijk water MET zout uitgezweet, de concentratie in het lichaam is dus hetzelfde gebleven. Tot nu toe niks aan de hand. Maar als je daarna water gaat drinken ZONDER zout, dan vul je wel het water aan, maar niet het zout, en dus neemt de concentratie zout in je lichaam af. Dit komt door het drinken, niet door het zweten. Daarom kun je beter water drinken waar al zout in zit, met dezelfde concentratie als in je lichaam, en dan verstoor je de zoutbalans niet tijdens het drinken. Dat is het idee van die electrolieten (in drank-vorm ook wel isotone-drankjes genoemd). Als je een infuus krijgt wordt hier ook rekening mee gehouden, en krijg je een isotone-oplossing toegediend.

Uiteraard zal, als je water plenst in een leeg maag-darmstelsel, de zoutconcentratie sneller dalen, dan wanneer je wat water toevoegt aan een soep van 80 liter. In dat laatste geval zal de zout-concentratie nauwelijks dalen, en is geforceerde toevoeging van electrolyten niet nodig. Het paard zal dan vanzelf zijn zoutbalans herstellen met behulp van een liksteen.

Frans


Frans

e m kraak schreef op dinsdag 6 juli 2010, 18:50:





Hier idem. Geen enkel probleem. Niets. Twee hengsten, allebei een eigen kudde. De meeste bezoekers hier hebben niet eens in de gaten dat we hengsten hebben. Tenzij er een merrie hengstig is natuurlijk, en er een koppeltje erg "klef" aan het doen is. Khani kan gewoon meerijden in een groep ruiters terwijl er een hengstige merrie voor zijn neus loopt. Geen enkel probleem.
Het ENIGE probleem is dat Khani niets van de ruin Jack moet hebben. Maar een ruin is dan ook een afwijkend geval in paardenland, dat valt Khani niet te verwijten.

Frans

http://www.youtube.com/watch?v=jYqQ_n2vOOI

http://www.youtube.com/watch?v=BWE1tH93G9U

http://www.youtube.com/watch?v=TZiLsFaEzog

Frans

Gaelle schreef op donderdag 8 juli 2010, 14:19:


Hoevaak plas jij op een dag? En als ik daar een antwoord X op krijg mag ik daar dan de conclusie uit trekken dat ik jou 24 gedeeld door X uur op kan sluiten zonder dat je "moet"?
Onzin natuurlijk, je plast wanneer je "moet" en dat is geen constante maar afhankelijk van talloze factoren.

Gewoon de staldeur open laten, dan gaat ze vanzelf naar buiten om te plassen als ze daar behoefte aan heeft!

Frans

mieke vd berg schreef op woensdag 7 juli 2010, 18:49:


Waarom zou je er iets aan moeten doen? De pony doet namelijk al iets aan het probleem, door mest te eten...

Dit is net zoiets als vragen: Mijn pony likt aan een liksteen. Betekent dit dat ie iets te kort komt, en wat moet ik daar aan doen?
Zelfde antwoord: Ja, kennelijk had hij behoefte aan zout, en je hoeft niets te doen, want door het likken aan het zout IS het probleem al opgelost.

Ik zou stoppen met die Pavo-zooi en andere brokjes, want daar wordt de darmflora niet beter van. Leuk verkoopverhaal van de fabrikant, maar vooral bedoeld om geld te verdienen.

Frans

joop schreef op vrijdag 9 juli 2010, 15:39:


Zout IS een mineraal. Mineralen, in de verbindingen die door het paard worden geconsumeerd, worden door scheikundigen "Zouten" genoemd. Wat men in de keuken "zout" noemt is doorgaans NaCl (NatriumChloride). Voor het paard is dit zout belangrijk omdat het voor 37% uit het mineraal "Natrium" is gemaakt.

Paarden krijgen doorgaans de benodigde mineralen voldoende via hun voeding binnen, met uitzondering van Natrium. Vandaar de noodzaak van een liksteen, die in ideale situaties voornamelijk uit "keukenzout", oftewel NaCl zal bestaan. Er zit dan 100% "zout" in, oftewel 37% natrium. De overige mineralen zijn meestal een gevolg van vervuiling. Het alom geprezen Himalaya-zout bevat nagenoeg geen andere mineralen dan "keukenzout". Dit komt doordat het zout is afgezet toen heel lang geleden een zee opdroogde, en alle mineralen sloegen op een verschillend moment neer. Het zout is dus "gesorteerd" en opgebouwd uit laagjes die meters dik zijn. Verder is dit zout net zo oud als het Nederlandse zout dat uit de grond wordt gehaald. Er is geen verschil in zuiverheid en leeftijd. Vervuiling hadden we namelijk nog niet toen dit zout zich afzette.

Op de website staat een artikel over likstenen, even kijken onder het tabje "Onderzoek" links in het menu.

Frans

mieke vd berg schreef op donderdag 8 juli 2010, 18:49:


Een paard kan geen bloedwormbesmetting krijgen door bloedwormen te eten. Hiervoor moet hij de larven eten, die na het uitkomen van de eitjes in het gras wachten tot ze worden opgegeten.

Frans