Phew!

O Wil, wat een prachtig resultaat! Behalve goede hoeven geef je hem ook zijn zelfvertrouwen terug!

Niet blind afgaan op een star computermodel. Kijken naar je paard en hem niet te vet laten worden. Zo'n dikke haflinger kan met veel minder toe dan een nerveus arabiertje dat evenveel weegt.

Spirithorses schreef op vrijdag 9 juli 2010, 8:51:
>Slimme beesten, kleine
Wat is Aphra voor ras, Pien? Hoe oud is ze? Bij jullie geboren?

Misschien vind je hier nog info over gewrichten en supplementen daarvoor:
www.pardoes-aurora.nl/pardoesbestellen/contents/nl/d56.html

Ach ja, nu weet ik het weer. Ik wist dat er een valkveulen was geboren, maar mijn hoofd had daar een hengstje van gemaakt. De kleur lijkt identiek aan die van mijn Buck (van wie we het ras niet weten, Peter D is overtuigd van quarter-aandeel), maar ook die van Wil's Catcher, iig Amerikaans bloed. Is Aphra d'r wintervacht ook een stuk lichter van kleur?
(Sorry voor de plas-topicvervuiling, ik ben zo klaar).

Als hij zo gemakkelijk de trailerreis staand doorstaat en zo gemakkelijk achteruit bergaf de klep afstapt, lijkt het alsof het met zijn neurologische verschijnselen wel meevalt. Fijn dat hij niet meer alleen staat, en hopen dat hij opknapt.

Misschien heeft het paard gewoon moeite met buigen in de bochten. Die kom je in een dressuurbaan nogal eens tegen. Als je dan gaat dwingen, ontstaat er spierpijn.
Als het onvermogen om te buigen het probleem is, is het handig om op de grond aan de hand te werken aan buigingsoefeningen. Op www.paardenbegrijpen.nl is daar een hele hoop info en oefeningen over te vinden.

Tineke Nolet-Verdel schreef op zaterdag 10 juli 2010, 17:51:

Ik heb het ook gezien. Het is werkelijk tenenkrommend. De mest is te dik voor de hollandse injectoren, om je te bescheuren. Ziek!

Misschien kun je je da bellen hoe erg het is om die kuur niet af te maken?

Is het een 100% quarter?

Super! Heb hem opgeslagen, nu lezen.

Ik denk dat het heel veel uitmaakt om wat voor ras het gaat. Juist die zelfstandig denkende, niet op de baas gerichte -want daar niet voor gefokte- honden zoals vechthonden, maar ook zweethonden -de volksnaam is bloedhonden, ze volgen het bloedspoor van aangeschoten wild-, maar ook erfhonden, brakken, terriers en teckels, juist die ondernemen veel meer op eigen houtje omdat men ze gefokt heeft op het zelfstandig nemen van beslissingen. Die eigenschappen zijn geaccentueerd.
Een ruwhaarteckel in een vossenburcht moet zichzelf in deze penibele situatie zelf weten te redden en een zweethond die het aangeschoten zwijn heeft opgespeurd en 'vastgezet', gaat daar ook niet zitten wachten op het volgende commando van zijn baas. Zulke honden, daar weet je van dat ze erg ondernemend zijn en die zou je niet moeten willen hebben in Wil's omstandigheden.

Dan maakt het ook nog eens uit of het om een reu of teef gaat, reuen zijn van nature veel wegloperiger. Is allemaal uiteraard te trainen, maar wind mee is gemakkelijker.
Ik heb nu 10 jaar een teef en zou niet anders meer willen.

Ik denk echter dat die grote vechtachtige honden waar Wil nu toevallig gek op is, sowieso niet geschikt zijn voor haar leef- en woonomstandigheden. Ze zijn te onafhankelijk. Als ze gaan, gaan ze. Het lijntje met de baas is een knipperlicht.
Een ketting, hoe lang ook, of een ren... ik vind dat geen plek voor een hond. Dus: heel verstandig dat je niet overstag gaat Wil.

Peter Donck schreef op maandag 12 juli 2010, 10:44:


Nee, een dikke 4WD.
Wat is het verschil?

Het leek allemaal niet zo dramatisch:
clickertraining/38-iggy" target=_blank>http://www.pietloof.nl/index.php/clickertraining/38-iggy