joop schreef op maandag 12 juli 2010, 18:06:
> Het blijft moeilijk deze dingen goed over te laten komen in geschreven
> woord, immers de lezer bepaalt.
Precies.... als je er niet dagelijks mee optrekt, alles meemaakt en een dier goed kent... kun je er moeilijk over oordelen.
Met de poes waar ik het over had stond ik op het punt van in laten slapen... de
DA was er toch al.... en toch moest ik weer zo nodig twijfelen, omdat ze toen nét een goede dag had. Zat heerlijk in 't zonnetje te poetsen, was dus uit de stal, haar eigen gevangenis.
Niet gedaan.... en 1 dag later wist ik dat ik een grote fout gemaakt had.
Toen ze niet van het stro naar beneden kwam... en wij ontdekten van hoeveel weken poep en pies daar lag..... En daar lag ze in te tukken.
Ook gevangen in haar eigen angsten... opgedaan in een huisgezin met 2 andere, vrij agressieve, katten. Toen was haar zelf opgelegde gevangenis een keukenstoel waar ze niet meer vanaf kwam.... en nu was het onze stal. Ook wij dachten dat de poes het veel beter zou hebben in onze stal, samen met jongere soortgenootjes.
Ook wij hebben het 1 jaar geprobeerd. Het is gewoon mislukt.
Trauma's zijn ontzettend moeilijk te doorbreken, en ik erken dat er dingen zijn met dieren die gewoon niet op te lossen zijn. Een dier wat continu in angst moet leven.... flipt door z'n eigen angsten..... dat kán gewoon geen dierwaardig bestaan zijn.
Ik zou het er net zo goed vreselijk moeilijk mee hebben, weet hoe moeilijk ik het heb gehad met slechts 1 poes..... die overigens voor mij ook nog 'n hele lieve poes was.
Laat staan als je zo'n paard hebt staan, zoals Ingenioso was.
Anja heeft ooit de verantwoording over dat dier genomen.... en ze wist, ondanks haar goede moed in het begin, dat het ook weleens verkeerd uit zou kunnen pakken.
Dat ze het niet zou redden met dit paard.....
M.i. heeft ze dan de enige juiste beslissing genomen.
En dat is in het belang van het dier.
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.
Warboel
