Katrien Imbrechts schreef op dinsdag 13 juli 2010, 9:31:


Tetanus krijg je niet door een klein wondje. Tetanus krijg je bij diepe wonden, die niet blootstaan aan zuurstof, en weinig doorbloeding krijgen. Typisch zijn diepe steek- en snijwonden, wonden die je niet gemakkelijk over het hoofd ziet en die je niet onopgemerkt oploopt en die niet door paarden onderling worden toegebracht.
De tetanus-bacterie is een anearobe bacterie die doodgaat bij contact met zuurstof. Van een schaafwond of schram zul je dus nooit tetanus kunnen oplopen.

Frans

Aafke schreef op maandag 19 juli 2010, 10:23:


Wat van ver komt is lekkerder. Het gras is altijd groener aan de andere kant van de grens.

Ik word een beetje moedeloos van al dat overtollige gesleep van goederen over de aardbol. We halen zout uit de Himalaya, dat precies even oud is en dezelfde samenstelling heeft als het zout dat uit onze Nederlandse zoutkoepels komt. We halen hooi uit Duitsland in de vage hoop dat er "iets" inzit dat beter zou zijn dan het hooi uit Nederland.

Wat is het volgende? Bronwater uit Nieuw Zeeland voor paarden?

Allemaal onzin bedacht door creatieve handelsgeesten, mensen die alleen maar denken aan hun portemonnee, en het een zorg zal zijn dat de aarde hier aan ten onder gaat.

We vergiftigen we de hele aardbol met nodeloos gesleep van goederen. Vrachtwagens rijden af en aan om spullen van A naar B te slepen, terwijl die spullen op B allang verkrijgbaar waren. Van alle files vol met vrachtwagens is 90% overbodig. Uiteindelijk gaat deze onzin ten koste van het ecosysteem, en daarvan krijgen ook de paarden de rekening gepresenteerd.

Laten we er nou eens geen trend van maken om hooi over de aardbol te slepen. Als iedereen dat zou doen dan hebben we straks weer hele files vol met vrachtwagens die hooi rond staan te slepen. Hoeveel diesel moeten we daarvoor weer gaan omzetten in roet en CO2? Wij voeren onze paarden al hun hele leven lang hooi dat op korte afstand van onze domicile wordt geoogst. Gaat prima.
En als je bij voorbaat contact opneemt met een boer, en op voorhand de oogst bestelt, dan heb je ook invloed op hoe en wat. Waarom zou hij het veld besproeien met gif als jij de opbrengst wilt hebben zonder gif, en niet moeilijk gaat doen als er wat distels en ander spul inzit?


Precies. We eten nochthans aardig wat brood en andere graanproducten met zijn allen. Maar ons graan is natuurlijk weer niet goed genoeg om hier te consumeren, dus slepen we weer graan de halve aardbol over. Het verkloten van deze aarde doen we zelf.

Frans

margreet weststrate schreef op zaterdag 17 juli 2010, 22:13:


Afvalstoffen raak je niet kwijt door een middeltje, maar door flinke doorbloeding. Dus als hij zijn afvalstoffen kwijt moet zit er maar 1 ding op: bewegen.
Verder is hoefbevangenheid geen "ontsteking", in ieder geval niet in die zin dat "ontstekingsremmers" er ook maar enige invloed op hebben.

En last but not least: Hoefbevangenheid is niet iets dat je in korte tijd kunt genezen. Er is geen enkel middel dat je vandaag kunt geven en morgen effect zal laten zien. Als je al effect ziet, dan komt dat niet door het middel, maar is gewoon "ruis". De ene dag kun je nou eenmaal meer pijn verdragen dan de andere.

Er is geen enkel middel dat iets tegen eenmaal ingezette hoefbevangenheid kan doen. Een losgelaten hoefwand is los, er is geen enkel middeltje, regulier of alternatief, waarmee je die losse hoefwand weer kunt vastlijmen. Los is los.

Het enige dat je wel kunt doen is de OORZAAK wegnemen. Zorgen dat het niet opnieuw gebeurt. Zorgen dat de genezing door kan zetten.
En dus moet je je energie steken in uitzoeken hoe het heeft kunnen gebeuren, en zorgen dat je die oorzaak wegneemt, en daarna.... geduld hebben. Na het wegnemen van de oorzaak ben je wel een half jaar tot een jaar onderweg voordat de genezing een feit is. Meer kun je niet doen, en hoef je ook niet te doen.

Frans

Deaglan schreef op maandag 19 juli 2010, 1:10:


Niet bemesten zorgt niet voor lagere suikerwaarden. Niet bemesten kan tot gevolg hebben dat het gras niet meer goed kan groeien, en dus de suikers zich ophopen. Voor het maken van suiker is alleen maar water, CO2 en zonlicht nodig, en niets anders, dus dat lukt altijd wel, zelfs in de erbarmelijkste omstandigheden. Maar om te groeien heeft gras wel wat meer stoffen nodig. En zijn die er niet, dan blijft het met zonlicht gemaakte suiker over, en hoopt zich op.
Ook onkruiden maken suiker, sommigen zelfs nog meer dan gras. Anders zouden er geen suikerbieten of suikerriet bestaan.


Ontstekingsremmers hebben geen nut bij hoefbevangenheid.


Dat is geen probleem, dat is alleen maar een geluk.
Knoop dit goed in je oren: Het enige dat er in oud hooi minder zit, zijn de vitaminen. Suiker bederft niet, in oud hooi zit evenveel suiker als in vers hooi. En ik zou niet goed weten waarom je een hoefbevangen paard vitamine-arm hooi zou willen geven.

Was het maar waar dat suikerwaarden teruglopen. Dan zou ik hele partijen overjarige chocolade opkopen... maar helaas wordt je daar dus even dik van als van nieuwe chocolade...


Nee. Bij hoefbevangenheid is de hoefwand losgeraakt van het hoefbeen. Dit is prima vergelijkbaar met het losraken van een vingernagel. Er is niets dat je kunt doen om dit ongedaan te maken... het enige dat je kunt doen is geduld hebben, en zorgen dat de nieuwe nagel/hoefwand die groeit, niet opnieuw in de problemen raakt. De hoefbevangenheid is over zodra er voldoende nieuwe hoefwand is afgegroeid. En geen medicijn ter wereld kan dit proces versnellen.
Het gaat minimaal een half jaar duren voordat de problemen over zijn. Sorry.

Neem de oorzaken weg en heb geduld.
Voorlopig zou ik geen gras, kruiden, of wat dan ook geven, maar een goede kwaliteit hooi. Let op dat dit hooi is geoogst in een fructaan-arme periode, dus niet al te vroeg in het voorjaar toen de temperaturen 's nachts nog rond het vriespunt lagen.
Zorg dat het paard afvalt. Bijna elk paard is te dik. Hier is direct winst te behalen.
Zorg voor een goede bekapping, waarbij de hoefwand de grond niet meer raakt, en hou dit wekenlijks bij.
En hou in gedachten dat alles wat je nu doet pas over een half jaar effect laat zien.

Succes!

Frans

Sandra van Bommel schreef op donderdag 22 juli 2010, 14:28:


Het zijn geen verschillende dingen, maar allemaal symptomen van hetzelfde probleem.

Er is inmiddels aangetoond door Pollitt dat het de insuline is die de hoefbevangenheid veroorzaakt. Insuline is het hormoon dat er voor zorgt dat een overmaat aan suiker door de cellen wordt opgenomen en wordt omgezet in vet. Insuline wordt door de alvleesklier gemaakt.

Hoe hoger de hoeveelheid insuline in het bloed, hoe hoger de kans op hoefbevangenheid.

Er zijn een paar redenen waarom de productie van insuline hoog kan oplopen:

1) Direct na de opname van een koolhydraatrijke maaltijd. Omdat het suikergehalte in het bloed oploopt, moet er meer insuline worden aangemaakt om de vetcellen het overschot te laten opnemen.

2) Bij overgewicht. Hoe meer overgewicht je hebt, hoe meer insuline er nodig is voor hetzelfde effect. Bij gelijkblijvende omstandigheden zal iemand die overgewicht heeft meer insuline in zijn bloed hebben. (Dat is ook de hoofdreden waarom iemand met diabetes als de raphazen moet afvallen).

3) Bij insulineresistentie. Hierbij zijn de vetcellen min of meer "doof" geraakt voor de boodschap van de insuline, zodat er veel meer insuline nodig is om de vetcellen het overschot aan suiker te laten omzetten. Iemand met insulineresistentie loopt daardoor rond met insulinewaarden die vele malen hoger zijn dan bij iemand die geen insulineresistentie heeft (bij een zelfde suikergehalte).

Dit zijn allemaal problemen met hetzelfde gevolg: een verhoogd insulinegehalte in het bloed.
Het interessante is dat deze drie punten, hoewel verschillend van aard, dezelfde oorsprong hebben, en eigenlijk allemaal zijn terug te voeren op de consumptie van teveel koolhydraten. Meestal verlopen ze in de volgorde waarin ik ze hierboven heb weergegeven: Iemand die teveel koolhydraten eet heeft direct al een te hoog insulinegehalte, maar zal na verloop van tijd ook een overgewicht verzamelen. Door het grotere aantal vetcellen is er (bij gelijkblijvend suikergebruik) uiteindelijk nog meer insuline nodig. Uiteindelijk leidt deze vicieuze cirkel tot defecten in de koolhydraathuishouding. Bij mensen is het meestal de alvleesklier die de insulineproductie niet meer kan bijbenen; je wordt dan diabeet, en de standaard oplossing is om dan extra insuline bij te gaan spuiten. Bij paarden is de alvleesklier veel krachtiger, en is in staat om veel meer insuline te produceren, en zijn het juist de vetcellen die min of meer verdoofd raken door de insuline en er nauwelijks meer op reageren. We noemen dat insulineresistentie.

Al deze problemen zijn simpelweg te voorkomen (en deels te genezen) door de hoeveelheid koolhydraten te minimaliseren.

Het is een vuil spelletje dat door de voederfabrikanten wordt gespeeld om al het zetmeel in hun graanproducten (= koolhydraten) te verzwijgen, en de focus te leggen op koolhydraten in het gras. Bij normale weersomstandigheden is het gehalte aan koolhydraten vele malen lager dan de hoeveelheid koolhydraten in graanproducten. Bovendien geven de vezels in gras/hooi een soort vertraging aan de opname van die koolhydraten, zodat de bloedsuikerspiegel geleidelijker stijgt, niet zo hoog oploopt, waardoor de piekwaarden van de insuline veel lager blijft. Het zijn juist de snel opneembare koolhydraten die de grootste problemen veroorzaken. Pure suiker als bekendste, maar graanproducten zijn een goede tweede.

Graanproducten zijn vergif voor paarden.

Frans

Coralie schreef op dinsdag 24 augustus 2010, 20:25:


GEEN zemelen. Zemelen zijn uitgevonden voor mensen, omdat het vulling en vezels geeft en geen koolhydraten oplevert. Voor paarden echter zijn zemelen gewoon prima om te zetten in suiker. Geen zemelen voeren aan je paard dus, en voor de vezels hoef je het ook niet te doen want daarvoor krijgt ie al hooi.

Frans

e m kraak schreef op zondag 22 augustus 2010, 20:03:


Binnenkort (einde dit jaar) ga ik hierover een en ander schrijven op deze website. We zijn nog even aan het nadenken aan hoe we dit vorm willen gaan geven. Maar duidelijk is wel dat we de definitie van het Natuurlijk Bekappen wat duidelijker aan de man moeten gaan brengen. Het heeft in ieder geval onze aandacht.

De term "Natuurlijk Bekappen" is voor zover ik weet door mij bedacht. Het was een logische vertaling van de Engelstalige term "Natural Trim" en pastte inderdaad goed bij de naam "Paard Natuurlijk", hoewel de eerste versie van een artikel over Natuurlijk Bekappen toen nog op mijn persoonlijke homepage stond waarop de naam "Paard Natuurlijk" nog nergens was te vinden.

Nou is het natuurlijk zo dat ik deze manier van bekappen in eerste instantie ook niet zelf heb uitgevonden, en ik denk dan ook niet dat ik de destijds gekozen vertaling van "Natural Trim" kan claimen als mijn eigendom. Waar het nu uiteraard wel om gaat is om de invulling aan die term niet te laten verwateren door anderen die mijn vertaling hebben overgenomen. Ik zal hierover een jurist moeten raadplegen om uit te zoeken of anderen zomaar een andere inhoud mogen gaan koppelen aan een benaming die ik zelf al veel eerder dan wie dan ook hanteerde, en die min of meer het "handelsmerk" is geworden van onze methode.

Wat dat betreft is Deurne gevaarlijk bezig als ze een eigen bekapmethode ontwikkelen en daar "Natuurlijk Bekappen" als naam aan koppelen. Aangezien wij zelf een cursus met die naam exploiteren, een boek hebben geschreven onder die naam, en de url www.natuurlijkbekappen.nl bezitten, lijkt me dat een ander niet zomaar mag gaan meeliften op dit succes zonder onze toestemming, of op zijn minst alsnog de invulling ervan in lijn moeten brengen met onze methode. Ik wacht even geduldig af wat er gaat gebeuren.

Frans

Stephanie Pots schreef op donderdag 26 augustus 2010, 15:04:


Niet. Ze hebben niets met elkaar te maken.
Het is in feite een vereniging van mensen die geen hoefijzers gebruiken (en vaak onze cursus hebben gevolgd) en elkaar een oorkonde uitdelen.

Aan de ene kant goed als er een officiele erkenning zou komen voor Natuurlijk Bekappers, aan de andere kant introduceert dat weer beperkingen, en geeft het vooral de suggestie dat je het natuurlijk bekappen aan professionals moet overlaten.

Het hele natuurlijk bekappen is in feite niets meer dan "nageltjes knippen". Alles daarbij is samen te vatten met de regel "kort alles in tot aan de zool, maar niet verder dan dat".

In eerste instantie had ik de hele "handleiding" voor het natuurlijk bekappen gewoon op de website staan, met het idee dat dit voor iedereen zo wel duidelijk genoeg zou zijn.

Toch kregen we hierover vragen, veel vragen, en uiteindelijk ontstond zo de cursus, en later het boek.

Het hele boek kun je in feite zie als een uitleg en verantwoording WAAROM je op deze manier moet bekappen, en de cursus is meer een leidraad over hoe je de gereedschappen hanteert en onderhoudt en om mensen te helpen over hun eerste hoeven-angst heen te komen. Over HOE je precies moet bekappen is gewoon verrassend weinig te vertellen, en in eerste instantie waren we er ook van overtuigd dat hier nooit een cursus mee te vullen zou zijn, en dacht we meer in de richting van een informatie-avondje.

Hoe dan ook, als je de hoeven onderhoudt door gewoon alles in te korten tot aan de zool dan zit je in verreweg de meeste gevallen goed en hoef je eigenlijk niets meer te weten.

Het grootste probleem is dat er in de historie de indruk is geschapen dat "nageltjes knippen" vreselijk ingewikkeld is, een timmermansoog vereist, een magisch ritueel is dat alleen aan een select groepje ingewijden is toegewezen. Terwijl het verrassend eenvoudig is.

Ik knip mijn eigen nagels ook gewoon zelf. En ja, ik weet dat er pedicures bestaan, maar zo gaat het ook. En mocht ik ooit vreemde dingen krijgen aan een teen- of vingernagel, dan ga ik naar de dokter. Maar ik ga niet naar de dokter om mijn nagels te laten knippen, en ik ga ook niemand vragen om te kijken of ik mijn nagels wel goed heb geknipt. Ik weet dat er een heilige regel is: "Hou de rand van je vinger aan; knip niet verder dan het topje van je vinger". Als je dat laatste namelijk wel doet dan wordt je vinger gevoelig en kunnen er nare dingen gebeuren.

Meer is het niet.

En natuurlijk zijn er pedicures die vreselijk kunnen uitwijden over het verschil tussen nagels met een schaar afknippen of met een nagelknipper knippen of met je tanden afbijten, en hoe je het mooiste kunt vijlen, en een olietje of zalfje over je nageltjes kunt smeren, en weet ik veel wat nog niet meer. Maar het blijft nageltjes knippen, alles dat verder dan je vingertop uitsteekt mag eraf, maar niet meer dan dat. Voor mij werkt dat prima.

De regels veranderen uiteraard als er een afwijking is. Een ingegroeide nagel behandel je anders, en een loszittende nagel ook. Maar waarom zou je je daar druk over moeten maken als je daar geen last van hebt, of zou je dit zelfs maar moeten weten alvorens je je eigen gezonde nagels wilt gaan knippen? Je kan altijd nog naar een "prof" zodra je een de pech hebt zoiets te hebben opgelopen.

Frans

Stephanie Pots schreef op donderdag 26 augustus 2010, 18:31:


In Nederland wel. Als je een boek schrijft, of zelfs maar een internetpagina, dan heb je vanzelf al rechten, dan mag een ander dat niet zomaar kopieren. Daar hoef je niets voor vast te leggen of te deponeren.

Voor wat het begrip "Natuurlijk Bekappen" betreft hebben wij aantoonbaar al als langste de gelijknamige cursus, boek, en website URL.

Frans

Coralie schreef op donderdag 26 augustus 2010, 21:34:


Ik geloof dat ik al vaker heb geprobeerd uit te leggen dat die zogenaamde Calcium-Fosfor-Magnesium-verhouding een theoretisch verzinsel is waar je feitelijk niets mee kunt. Die verhouding is er wel, maar alleen als je onder of net op de minimaal benodigde grens blijft. Teveel van het ene kun je niet compenseren door dan ook maar wat meer van het andere erbij te doen. Zodra er ergens een teveel van is dan gaat het lichaam het overschot proberen uit te scheiden, waarbij vaak ook andere mineralen (die niet teveel zijn) worden gedumpt. Zo zal bij een calcium-lozing ook magnesium worden gedumpt, zelfs wanneer daar een tekort aan is. En dat teveel aan calcium kun je dus niet "rechttrekken" door dan ook maar meer magnesium te geven. Van fosfor heb ik dat niet direct opgezocht, maar daar geldt hoogstwaarschijnlijk eenzelfde verhaal.
Overigens zou ik me niet al te druk maken over die zogenaamde verhouding; het lichaam is vrij flexibel hiermee. Ik zou in ieder geval geen extra koolhydraten gaan voeren om hiermee een theoretische balans in ere te proberen te houden. Ik hoor niet vaak van een fosfor-tekort, maar wel vaak van een koolhydraten-overschot.

Frans

Piet schreef op donderdag 26 augustus 2010, 19:00:


Yep, 20 kilo of zo, zonde om mee te sjouwen.
Maarre, we komen toch maar met de auto, ook al is het een kleine 4 uur rijden... De meteo staat ons niet aan, en bovendien willen we 's avonds terug in verband met andere verplichtingen, en 's nachts gaan we maar niet met het vliegtuig.
We nemen dus die trafo gewoon mee.
Tot morgen!

Frans

Coralie schreef op vrijdag 27 augustus 2010, 21:13:


Ik heb me meer in mineralen verdiept dan jij wellicht denkt.


Waar schrijf ik dat JIJ dat moet veranderen?
Jij geeft iemand het advies zemelen te voeren, en ik geef het advies om dat niet te doen. That's all. Volgens mij heb ik minstens even veel recht om op dit forum adviezen te geven als jij.

Frans

Coralie schreef op vrijdag 27 augustus 2010, 21:16:


Heb ik iets gemist? Ging het bij de topic starter over een oud paard zonder tanden in de mond?

Frans

Nils Vellinga schreef op donderdag 26 augustus 2010, 19:55:


Precies. Zo heb ik dat bij mijn kinderen ook gedaan. Voor ze naar de lagere school gingen waren ze al klaar met dat alles, alle ziekten al gehad op een leeftijd waarop de risico's en overlast minimaa zijn, OF de ziekte helemaal niet gehad (verrassend vaak) maar wel overduidelijk in aanraking geweest met de ziekte en dus een natuurlijke immuniteit opgebouwd.

Ik kan er met mijn pet niet bij dat sommige andere ouders dat raar vonden, dat je je kind doelbewust de kans geeft ziek te worden. Korte termijn politiek, want je ontkomt niet aan deze kinderziekten, al dan niet natuurlijk of middels een injectie. In alle gevallen geldt dat hoe jonger, hoe kleiner de kans op complicaties. Ik heb veel "oudere" kinderen gezien die ernstig ziek werden van de waterpokken, de bof, en dat soort spul. Wat dat betreft snap ik niets van ouders die doelbewust het moment van aanraking met een onvermijdelijke kinderziekte zo lang mogelijk proberen uit te stellen.

Frans

joop schreef op zaterdag 28 augustus 2010, 11:19:


Voor elke vaccinatie geldt dat bij herhaling de inprenting beter wordt.
Toen ik in militaire dienst ging moest iedereen de standaard kinderprik (DKTP of zoiets) nog eens opnieuw krijgen, die dan na een maand NOG een keer herhaald zou worden. Terwijl niet dienstplichtigen het gewoon met de standaard enkelvoudige prik moesten doen. Die "boost-injectie" heb ik overigens nooit gekregen, want na twee weken wilden ze me niet meer op de kazerne zien, en werd ik nog een paar maanden betaald als "buitengewoon dienstplichtige" op voorwaarde dat ik voorlopig ver uit de buurt zou blijven van militairen. Dat waren nog eens tijden!

Enfin, kennelijk wordt een eenmalige injectie voor de meeste toepassingen als afdoende beschouwd, maar kun je voor zeer risicovolle gelegenheden een herhalingsinjectie toepassen.
Ik meen dat mensen als afdoende gevaccineerd worden beschouwd als ze eenmalig een tetanus injectie halen. Hoewel ze voor mensen die met opzet aan risico's als oorlogsverwondingen worden blootgesteld een boost blijkbaar wel zinvol achten.

Voor paarden is het natuurlijk maar de vraag of je die wilt indelen onder "normaal risico" of "extreem risico". Als het de verwachting zou zijn dan ik te paard naar Afghanistan zou moeten en er hier en daar onderweg op ons geschoten zou worden, en we af en toe over een landmijn struikelen, dan zou ik een dubbele tetanus-injectie voor mijn paard overwegen. Voor huis-tuin-en-keuken gebruik van mijn paard zou een eenmalige injectie waarschijnlijk wel afdoende zijn.

Frans