Gisteravond ben ik bij een buurvrouw geweest die twee ponys heeft (shetlander en grote pony) en drie weken gelden van haar hoefsmid te horen heeft gekregen dat haar shetlander rotstraal heeft. Verder geen advies wat eraan te doen, gewoon een mededeling.

Aangezien haar shetlander plotseling niet meer wilde lopen, geen hoeven wilde geven en beet toen ze linksvoor wilde uitkrabben vroeg ze mij een blik te werpen. Haar hoefsmid kon ze niet bereiken en ze maakte zich zorgen.

Ik ben me werkelijk rot geschrokken..... De shetlander straalde maar een ding uit: PIJN. Nadat ik het vuil uit de hoef linksvoor gehaald had, bleek dat het ver gevorderde rotstraal was. De hele straal was al zover weggerot dat er na een lichte aanraking bloed uit kwam. De stank was niet te harden, de schamele overblijfselen van de straal waren glibberig, gewoon vergaan, verschrikkelijk...... Ik heb beide voorhoeven wat bijgeraspt, de zool schoon gekrabt, de hielen waren veel te hoog, aan de toon waren rode vlekken zichtbaar, de hoeven veel te warm. De shetlander hangt vaak tegen hoefbevangen aan, is in het verleden vaak bevangen geweest en zo zagen de hoeven er ook uit. De shetlander stond duidelijk wat gemakkelijker en kon ook wat langer de hoefjes optillen, ook het humeur van de shetlander was duidelijk verbeterd. We hebben de linkervoorhoef schoongemaakt, ontsmet en provisorisch verbonden. De buurvrouw was diep geschokt, ze had blind vertrouwen in haar hoefsmid. Vandaag komt haar dierenarts langs. Ben benieuwd wat die ervan zegt....

Vanmorgen zag ik de shetlander wat rondscharrelen, het verband zit er wonder boven wonder nog om. In ieder geval een verbetering in vergelijking met gisteren, toen wilde het beestje geen stap verzetten.

Haar grote pony had overal flares en scheuren, veel te lange hoefwand. De voorhoeven heb ik alleen wat rondgeraspt, een heel andere kijk. De achterhoeven komen deze week ook nog aan de beurt, die zien er ook niet fraai uit. En daar vangt meneer de hoefsmid even Euro 50,-- voor.

Monique

joop schreef op dinsdag 13 juli 2010, 15:39:


Geen bekapper bij ons in de buurt heeft op korte termijn tijd. Gezien de enorme pijn die de shetlander aan de linker voorhoef had, wilde ze dan ook niet op een bekapper wachten, maar er een dierenarts bij hebben. Vind ik persoonlijk een verstandige beslissing.

Ze hoopte dat ik er wat aan kon doen, ze heeft het hele gedonder toen met Indy meegekregen en gezien hoe Indy opgeknapt is. Aan simpele dingen waag ik me nog wel, zoals de grote pony even bijwerken, maar dit is me te link en gaat mijn kennis ook te boven.

Ik wacht af wat haar dierenarts zegt en zal haar dan helpen de pony er weer bovenop te krijgen, desnoods fiets ik er elke dag even heen om het beestje samen met haar te verzorgen. Zij staat er onder de week alleen voor omdat haar man verder weg werkt.

De shetlander was in het verleden erg vaak bevangen, de laatste jaren gaat het eigenlijk aardig. Ze houdt hem goed in de gaten en hij staat op dieet, hij is mooi slank voor een shetlander.

Monique

joop schreef op dinsdag 13 juli 2010, 17:57:


Ja, waardeloos dat niemand kan komen. Ze kunnen allemaal over twee of drie weken....

Voor zover ik weet, weet die dierenarts aardig wat van hoeven, ook van natuurlijk bekappen. Daar heeft een Duitse collega van mij wel voor gezorgd, heeft samen met mij de cursus gedaan en die dierenarts (komt ook bij haar) de oren volgetoetert.

We zullen zien hoe het uitpakt, doen ons best voor de pony.

Monique

Wil schreef op dinsdag 13 juli 2010, 21:40:


Klaas wilde niet eens een kus van mij toen ik thuis kwam... snap jij dat nou Wil?
Die arme ging bijna over zijn nek toen ik thuis kwam....
Heb een half uur onder de douche gestaan en vond toen pas dat de stank enigszins weg was.

Het is inderdaad een vreselijke stank, onbeschrijfelijk. De volgende ochtend rook ik het nog aan mijn handen, ik heb ze tig-keer gewassen. Bleeee.....

De dierenarts is in ieder geval geweest en de shetlander is goed verzorgd. Gelukkig maar. Hopen dat het snel beter wordt.

Gewoon niet te geloven dat die hoefsmid dit gewoon heeft laten zitten. Helaas ken ik dat heerschap ook nog, hij heeft destijds Indy inelkaar gemept en gezegd dat ik maar een normaal paard moest kopen waar hij hoefijzers onder kon slaan zoals het hoorde.

Monique

http://www.youtube.com/watch?v=hEep5BrexT0

Ongeloofelijk..... en niemand greep in.

http://horse-today.de/gesundheit/verbluffende-ergebnisse-eines-satteldruckmess-projektes-der-movement-science-group-der-vmu/

Monique

Duitsland tegen? Dit is de laatste stand:
http://www.pferd-aktuell.de/Pferdethemen-A-Z/C-wie-Caprilli/Chip/-.5388/Chip.htm


Brandmerk? Da's paardvriendelijk.....

Kim heeft bij de vorige eigenaar al een chip gekregen, deze Nederlandse chip was gewoon met een Duits aflees apparaat leesbaar. Lily heeft een Engels paspoort en geen chip. Het wordt tot dusver geaccepteerd dat zij geen chip heeft.

Monique

Hallo,

Ik ben weer op het forum aanwezig. Ivm grote drukte prive en op het werk bleef het bij even snel bijlezen.

Kim heeft zich tot een betrouwbare pony ontwikkeld die geen problemen heeft met 5 joelende en aan alles frutselende kinderen om haar heen. Ze laat alles geduldig en met plezier over zich heen komen.

Voor Lily heb ik inmiddels een andere trainer gevonden. De nadruk werd toch weer op rijden met bit gelegd, dat dit gemakkelijker is en dat ik de enige ben die zonder bit rijdt. De bedoeling was haar lichter te maken, de hardheid waarmee hulpen gegeven moesten worden, werd maar niet beter, Lily liet zich ook niet beter sturen. Dit op te lossen met bit was ik absoluut niet van plan, dus maar verder gezocht.

Ik heb eerst lange pauze ingelast omdat Lily haar achterhoeven verschrikkelijk brokkelden en ze om de haverklap struikelde. De zool bleef wegkruimelen, de stralen vielen er met grote stukken tegelijk af en de hoefwand brokkelde aan een stuk door. Er was geen bekappen tegenaan, elke dag hing er weer ergens een los stuk aan. En ik dacht dat er al heel wat van de hoeven afgekomen was....

Inmiddels lijkt het dat de hoeven hun definitieve vorm gevonden hebben. De hielen blijven op dezelfde hoogte, de hoeven brokkelen niet meer, de zool is glad. De toon is nog wat te lang, maar dat is met twee keer bekappen denk ik wel in orde.

Van de nieuwe trainer heb ik inmiddels twee keer les gehad, zonder bit, zij rijdt twee van haar paarden met sidepull en vond het doodnormaal dat ik Lily zonder bit wil rijden. Ook was haar reactie: "He, een tinker, wat leuk!" En niet: "Bij nader inzien heb ik toch geen tijd", zoals ik bij velen gehoord heb. Ze is zacht maar streng, heel duidelijk in haar vragen en uitleg. Lily vond haar eerst wat eng, dat heeft ze bij alle vreemden, maar ze had al snel door dat het in orde was. We doen momenteel oefeningen om Lily soepel te krijgen, haar lichter aan de hulpen te krijgen en haar te leren rechtdoor te lopen, niet steeds steun te zoeken op teugels en been. Ze bouwt steeds weer een ander parcours met palen en verkeershoedjes om te slalommen, tussendoor te lopen, halt te houden, over balkjes stappen, ZONDER onderdelen om te gooien. Lily heeft er ontzettend veel plezier in, ze doet ontzettend haar best en gaat erg vooruit. Ze laat zich steeds lichter sturen. Binnenkort gaan we met haar naar buiten, afwisselend op Lily en op de fiets.

Groeten,
Monique

Gisteren hoorde ik van een ongeluk waarbij 100 paarden op hol sloegen, hun ruiters afgeworpen hadden en over de ruiters heen gedenderd zijn. 44 kinderen gewond, een aantal zwaargewond een meisje in levensgevaar. Het kwam me zo bekend voor, de omgeving. Lily heb ik van deze kindermanege vandaan.

De kinderen hebben hier een enorme vrijheid hebben wat ze met "hun" paard/pony uit willen spoken. Er zijn gemiddeld 150 kinderen aanwezig, en enkele "Betreuer", vaak niet ouder dan de gasten zelf, 15 of 16 jaar houden toezicht dat de kinderen niet geheel uit de band springen, helpen om een bit in te doen, "begeleiden" ritten. Toen ik met Lily een buitenrit maakte, ging ook zo`n "Betreuer" mee. Een meisje van 15 die het niks kon schelen wat ik met Lily deed, hoofdzaak zij kon even rijden zonder 30 kinderen "aan haar hals". Toen ik vroeg of ik mocht draven, galopperen, kreeg ik schouderophalen en "als je dat wilt, kan mij niks schelen, je mag ook hier linksaf, ben je zo terug, ga ik even lekker galopperen". Ik had Lily zo mee kunnen nemen, niemand had wat gemerkt.

Ik heb daar ook met een aantal gasten gesproken, de een was laaiend enthousiast "hier kun je doen wat je wilt", de ander kwam nooit weer, die voelde zich in de steek gelaten, kreeg geen begeleiding tijdens ritten, er werd niet om beginnelingen gedacht, ze moest maar met de massa meegalopperen. Deze kindermanege is goed bekend bij de ziekenhuizen in de buurt, elke week leveren ze er een aantal kinderen af met hersenschuddingen en botbreuken. Hun "Fackelritt" werd mij een aantal malen aangeprezen door de gasten, het was "fantastisch, geweldig, te gek", zij pochten erop dat ze stiekum in het donker anderen lieten schrikken, toch geweldig als iemand eraf viel of gewoon met paard en al met een groepje verdwenen om een eigen "spookrit" in het donker te maken. Gemerkt heeft dat niemand, gniffelden ze. Ook geen wonder met officieel slechts twee "Betreuer" op 30 kinderen. Tijdens de Fackelritt met 90 of 100 kinderen (de leiding weet niet eens hoeveel het waren ) waren er 6 "Betreuer" aanwezig, die samen voorop reden met de fakkels in hun handen.

http://www.ndr.de/nachrichten/niedersachsen/fackelzug102.html

Monique

Toen ik Lily ging bekijken was net een wissel aan de gang - 150 kinderen gingen naar huis, een nieuwe lichting 150 schreeuwlelijkerds verscheen. Alles krioelde door elkaar, pony`s werden ook nog door die drukte gesleept, velen moesten nog even een half uur huilend op "hun" pony door de buitenbak crossen, alsof hun leven ervan af hing. Anderen gristen "hun" pony uit de handen van iemand die nog even afscheid nam en namen het beest onder handen, eindelijk rijden en gingen er in hoog tempo vandoor. Geen respect voor het paard, gewoon doen waar je zelf zin in hebt. En is je bezwete paard wat sloom, dan schop je gewoon wat harder, had ie maar geen paard moeten worden. Je hebt tenslotte een paardrijvakantie geboekt, dus rijden zal je. De paarden krijgen 1 uur rust per dag, dan staan ze in grote hallen dicht opelkaar te suffen, totdat ze weer aan de beurt zijn. Lily heeft nog geluk gehad dat ze dit slechts twee maanden heeft moeten meemaken. De meeste moeten er met drie jaar al aan geloven, Lily zag er met vier nog erg onvolwassen uit, dus gelukkig een jaar langer rust. De littekens in haar tandvlees zeggen echter genoeg.

En hoe ouders hiermee accoord kunnen gaan? Geen idee, je ziet gewoon de chaos. Ik snap niet dat zij dat niet zien, misschien niet willen zien.

Morgen komt een therapeute langs om Lily haar schoft nog een keer te bekijken en los te maken, ik wil uitsluiten dat daar iets klem zit, aangezien ze naar rechts niet goed inbuigt, alsof ze door een bepaald punt heen moet. Zij zal ook proberen Lily haar hoofd leeg te maken, lekker ontspannen, alles helemaal loslaten. Ik hoop dat Lily al in staat is daarvan te genieten.

Monique

Kim heeft sinds kort donkere vlekken op de kont. Mijn trainster noemt haar niet meer Kim maar Kimalousa...

De vlekken worden steeds donkerder. Ik heb dit nog nooit eerder gezien bij een eigenlijk egaal bruin paard, wel eens bij apalousa's. De fokker moest Kim kwijt omdat zij een wit vlekje op de kont had die er niet hoorde, als hij dit zou zien, dan zou hij flauwvallen.....

Ik vind het wel grappig!

Monique

Zie foto.

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=1289

Kim heeft die vlekken eerder nooit gehad, ze zijn binnen enkele weken verschenen. Kunnen dat soort vlekken eigenlijk ook weer verdwijnen? Vind het wel interessant, had ze tot dusver nog niet op een egaal paard gezien, wel bij appalousa's.

Groeten,
Monique

Leuk, zo'n toverbal!

We zullen zien wat er nog bij Kim verschijnt...

Piet schreef op zondag 5 september 2010, 8:26:


Ik.

Bij dit paard betrof het geen achterstallig onderhoud zoals bij Lily die vier jaar lang niet bekapt is, maar gewoon door een of andere idioot jarenlang verkeerd bekapt. De hoeven waren schots en scheef, twee erge bokhoeven.

Monique