Sandra van Bommel schreef op dinsdag 13 juli 2010, 18:41:


Ik weet het niet Sandra. Heb sinds vorige week (zoals ik mijn update over Nancy) 4 paardjes in de weide staan eerst voor enkele uurtjes, daarna waarschijnlijk langer.
Dit zijn stalpaardjes, eigen kleine boxen... wel kunnen ze aan elkaar zien en aan elkaar komen. Twee ervan hebben nog nooit een weide gezien.
Geen van de vier maakt een ongelukkige indruk. Natuurlijk... het was heerlijk om te zien hoe ze genoten van hun eerste uurtje weidegang. Ruimte... groen gras, eten... spelen, rennen.. geweldig gewoon.


Ben het natuurlijk met je eens, maar... dat is dan ook het plaatje wat ik persoonlijk zie.

Wat te doen bij bijv. een blind paard (nee, niet speciek die van Anja! daar gaat deze topic niet over) In de pure natuur had het niet meer geleefd, was gedood vanaf het moment van blindheid. Zo simpel is het...
Is een hele ruim stal waar rust heerst dan een verkeerde optie? Een plek waar het dier zich veilig kan en mag voelen. Waar de mens rekening houdt met zijn mankement. En hem van daaruit leert om te gaan met zijn blindheid? Dit door bijv. 'enge dingen' toe te voegen aan zijn eigen veilige omgeving? Zijn zomaar gedachtes hoor.....


Ik weet het. Zelfs Nancy die ondanks de pijn in haar voorhoef netjes een paar pasjes voor mij loopt omdat ik het heel simpel aan haar vraag.
Nancy die in de pure natuur waarschijnlijk ook al gedood was vanwege haar hb (uiteraard is het de vraag of ze in de pure natuur hb was geworden)


Ook ik denk er over na... al sinds we weer paardjes hebben. Daarom ook mijn aanbod richting de buren (zorgboerderij) om hun paardjes hier voor niets neer te zetten in de weide. Ook wanneer de onze weer op de weide kunnen (als dat tenminste ooit weer kan voor Nancy) mogen ze blijven. De zorg is voor henzelf... ze lopen enkel op ons stukje gras.


Ik weet het niet. Zal misschien per paard verschillend zijn. Nancy laat in ieder geval op verschillende manieren duidelijk zien dat ze pijn heeft. Niet alleen door kreupel te lopen. Ze zoekt mijn aandacht, ze gaapt aan één stuk door wanneer de pijn heftig is (gisteravond een tijdje)

En vergist je niet, gisteravond even weer "gespeeld" met de gedachte hoelang en waarvoor gaan we door met Nancy. Wanneer is het tijd om er een eind aan te maken.

Ook maakte iemand de opmerking dat sommige mensen die langdurig ziek zijn graag uit het leven willen stappen. Dat is niet altijd zo. Ongeveer 3 weken geleden is onze buurvrouw (als een oma voor onze kids) overleden. Vanaf december 2009 in het ziekenhuis en daarna verzorgingstehuis gelegen. Eerst door een val in huis, daarna een gescheurde aorta. Dood en doodziek.... toch wilde ze leven. De artsen hadden haar in januari nog 6 tot 8 dagen gegeven. Operatie was niet mogelijk, ze was te zwak, at niet meer. Alleen nog drinken en vla/yoghurt/astronautenvoeding. Die 6 tot 8 dagen zijn 5 maanden geworden. Puur door wilskracht, ze wilde geen afscheid nemen. Ze wilde er zijn. Was, zo als ze me toevertrouwde, ook doodsbang dat haar kinderen met de artsen zouden overleggen het 'proces' te versnellen. Dat ze eerder dood zou gaan. Heb haar gezegd dat zij de baas was, dat het haar leven was en daar voor mocht vechten. Reken maar dat er vele emotionele momenten zijn geweest. Vooral wanneer wij weer naar huis gingen na een bezoekje.

Ze heeft het laatste half jaar geleefd op bed + af en toe in de rolstoel. In een klein kamertje van enkele vierkante meters. Weg uit haar eigen huis, weg van het platteland waar ze geboren en getogen was. Het laatste half jaar had ze pijn, had ze verdriet... maar leefde om te leven met de mensen om haar heen die van haar hielden. En was zo het laatste half jaar gelukkig. Het was goed zo.... (ze is niet overleden aan de gescheurde aorta die ze had maar kreeg een ontsteking bij de katheter wat haar fataal werd)

joop schreef op woensdag 14 juli 2010, 9:52:


Ze was niet bang. We hebben hele diepe gesprekjes gehad. Met weinig woorden kon ze veel zeggen. Ze maakte ook totaal geen bange indruk.

Ze heeft dit laatste half jaar een diepe indruk bij mij achtergelaten. Ook haar kinderen hebben het laatste half jaar als heel bijzonder ervaren.


Zoals ik al aangaf zullen mijn paardjes nooit een kliniek van binnen zien. Daar ligt de rationele grens. Wil niet zeggen dat ik moeite zal hebben om de beslissing te maken Nu naar Nancy kijkende zal ik haar vreselijk missen. De zure merrie die ik in drie jaar heb zien veranderen in een lieve zachte merrie.
Winsor die al op de nominatie slacht stond wanneer wij hem drie jaar geleden niet hadden gehouden/gekocht. Losse knie, liep toen af en toe behoorlijk kreupel. Nu af en toe niet helemaal zuiver. Is van een angstig dier (die eens over mijn toen 11-jarige dochter heenwalste in paniek/angst) is een dier wat rust en vertrouwen uitstraalt. Moet nog veel leren, zijn nog vele enge dingen die overwonnen moeten worden.... maar we rijden voorzichtig op hem (3 jaar geleden onvoorstelbaar... weet je nog Piet?) Wandelen af en toe op het fietspad met hem, Nancy als geleidepaardje die rust uitstraalt. Kortom.... eigenlijk wil ik geen van beide missen. En toch... toch zal dat moment eens komen.....

Anja S schreef op woensdag 14 juli 2010, 10:08:


Hoeft niemand anders te begrijpen, als ik het zelf maar begrijp.

Isabel van der Made schreef op woensdag 14 juli 2010, 10:30:


Precies, dat bedoel ik. Roeien met de riemen die je op dat moment hebt... (je worden aangereikt of kunt vinden)

Twee van de paardjes die hier nu in de weide mogen grazen doen dit voor het eerst van hun leven. Ik zie ze genieten... (maar hiervoor wisten ze niet anders en misten ze het niet eens, waren op hun manier paard)
Dan maar geen 'rusthuis (cq opvang) voor paarden'... blijkt gewoon dat mensen er niet voor willen betalen. Gratis "aanmeldingen" genoeg. Dan kies ik voor de buurpaardjes..

Zomaar een paar foto's. Aflopen vrijdag genomen...

De buren hadden het dammetje klaar, draad in orde gemaakt en paardjes in de weide gedaan. Wist niet dat ze zo snel waren.... totdat 1 van mijn dochters riep. Mam.. help, Ralfh is hier en zegt dat de onze paardjes ineens heel veel vriendjes hebben. Hij was in lichte paniek,... zag de paarden allemaal al in het jong aangeplante groen lopen (heesters)

Wat was er nu gebeurd... 1 van de paardjes van hen was in haar enthousiasme door de draad gegaan van het looppad. Winsor en Nancy bedachten zich geen moment en stonden voordat het mogelijk was om in te grijpen in de weide met veeeel gras. Hmmmmm... lekkerrrrr... (maar uiteraard niet goed voor Nanceflans)

We hebben ze maar even bij elkaar in laten staan, elkaar onderzoeken, kennismaken, rennen... samen vreten.... feest... (had in de gauwigheid al mijn camera meegenomen, dus foto's maken maar)

Twee van de paardjes hebben nog nooit in de weide gelopen. Inmiddels staan ze er elke dag even in. Geniet van het feit dat zij plezier hebben.

'Rusthuis voor paarden' krijg ik toch niet 'van de grond'.. tenminste, ik heb de moed opgegeven. Elke keer mails met verzoeken tot plaatsing... maar dan wel als schenking. Tja, dat was niet de bedoeling. Dan laat ik liever de buurpaardjes gratis een hapje mee eten. Er is toch teveel gras nu. Heb ze wel op het hart gedrukt de weidegang voorzichtig op te bouwen. Diertjes zijn niets gewend qua gras.....

Unartica schreef op woensdag 14 juli 2010, 11:13:


Omdat ik bang ben dat niemand zal begrijpen dat we daar het geld niet voor hebben. Zoals Anja al zo mooi elders verwoordde, wij werken in een failliete bedrijfstak. Reken maar dat we elke cent een aantal malen omdraaien voordat we het uitgeven. Ik kan simpelweg geen duizend(en) euro spenderen aan een kliniek.

Dat is net zoals het feit dat er aangehaald werd om het hooi/stro te laten testen. Ok, op zich nog te doen. Maar dan... wat als blijkt dat het niet goed is. Op zoek naar ander voer, dat eerst laten testen (weer kosten maken) Daarnaast... is goed voer op dit moment wel vindbaar? En wat te doen met het voer wat hier allemaal nog aanwezig is.
Het voorjaarsgras van dit jaar is te rijk! Krijgt daardoor het gevoel met de rug tegen de muur te staan. Testen is voor mij zinloos,... omdat ik mocht er iets mis zijn toch niet adequaat kan ingrijpen. Overigens geloof ik er niets van dat er teveel suiker in ons hooi/stro zit. Heb Nancy zien opknappen de afgelopen 2 maanden. Denk sterk aan een hoefzweer, het restgevolg van de hb.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 14 juli 2010, 12:08:


Geeft niet, is goed zo...
Ben blij met jou toevoegingen!

e m kraak schreef op woensdag 14 juli 2010, 13:30:


Klopt, heb je gelijk in. Maar mijn reactie was op het laten testen van hooi. Om nu op dit moment van een ander hooi te kopen met mijn 'eis' laag in het suiker valt niet mee. Wanneer ik hooi moet kopen van een andere boer is het 99 van de 100 keer hooi wat al vrij vroeg gemaaid is.

Zelf hebben we het gras nu ook lang laten staan, net gehooid. Mooi langstengelig hooi, 70 pakjes.

Clara van der Horst schreef op woensdag 14 juli 2010, 13:57:


Jij verplicht maar wat.... gelukkig hoef ik me daar niet aan te storen.


Een garantie voor 100% in orde heb je nooit. Een groot deel van de dieren die naar een kliniek gaan worden nooit meer beter, gaan daar dood of anders later thuis.
Ik ben niet van plan om daarvoor te betalen (verzekeringspremie, die zo duur is omdat er veel mensen gebruik (of misbruik) van maken)


Weljahhh.... moet ik zeker ook een verzekering voor de kat afsluiten.

Maar goed, dit soort reacties had ik al verwacht.

Anja S schreef op woensdag 14 juli 2010, 16:40:


Ja, het antwoord heb je allang gegeven in een aantal berichten. Ik heb het gelezen en begrepen. Het is jouw beslissing geweest, jouw weg met Ingenioso. Daar hebben wij verder af te blijven. Tuurlijk blijven er vragen voor de omstanders, mede omdat het 'keerpunt' niet door jou gedeeld is op het forum... pas op het moment dat het 'al te laat' was hoorden wij van zijn dood. Denk dat enkelingen dat hier niet kunnen verteren...

Of er nog opties open waren voor hem, ik denk bij een ander wel. Bij jou niet meer. Laat het daarbij, ga je niet nog meer verdedigen. Laat Ingenioso rusten in vrede... geef jezelf de tijd om dat een plek te geven voor zover je dat al niet gedaan hebt.

Sterkte!

Anja S schreef op woensdag 14 juli 2010, 18:06:


Sterker nog, met name frikandelen en hamburgers bevatten paardenvlees.

Leonieke schreef op woensdag 14 juli 2010, 19:28:


Natuurlijk mag je dat afkeuren, alleen mag je m.i. niet als rechter optreden.


Ai....: geen geld = geen kinderen.... (even doortrekken die streep)
Begin er dan niet aan, kinderen kosten ongelofelijk veel geld.... (wil jij daarom mensen verbieden kinderen te krijgen...?)
Mensen mogen zomaar kinderen krijgen, ook al hebben ze niet eens een relatie.
Echtparen die kinderen willen adopteren of (tijdelijke) pleegouder willen worden moeten cursussen volgen, vele papieren invullen, worden zwaar gescreend.... Hoe oneerlijk?

En dan wil jij het liefst mensen verbieden een dier aan te schaffen als ze de kosten van de duurste dingen niet kunnen betalen. M.n. de kliniek (want daar ging het om)
Mensen verplichten een verzekering 'te kopen'..... (waarin nooit gegarandeerd kan worden dat jou dier de juiste behandeling krijgt)

Wist wel dat mijn reactie reacties zou losmaken (daarom wilde ik het in eerste instantie ook voor mezelf houden)
De basiszorg geeft ik aan onze paardjes, dat wat nodig is + extra. Maar... naar de kliniek is voor ons een stap te ver. Ok, een kleine simpele behandeling wat niet gigantisch veel kost en wat even nodig is met uitzicht op een verder goed leven is het overwegen waard. Maar nee, wanneer er hier één koliek krijgt en de da kan niet meer helpen is het helaas.... en zal ik ze met veel pijn in mijn hart 'in laten slapen' op hun eigen veilige plek.

Fred reageert niet op mijn mail, weet dat hij vakantie heeft. Vind het vervelend om hem te storen. Toch twijfel ik of ik hem moet bellen....

Nancy is alleen rechtsvoor kreupel. Weet nu wel vrij zeker dat er ergens een hoefzweer moet zitten. Als ik op de zool druk is dat pijnlijk. Lijkt ook een kleine verdikking te zitten.
Ze wikkelt tijdens het lopen haar hoef niet meer goed af, was gisteren nog niet zo.

Hoeveel kwaad kan het om te wachten totdat Fred zelf reageert? Zit niet te wachten op nog meer schade/problemen. Wat kan ik eventueel zelf doen (als leek)?

Is idd balen. Hoor heel veel van mensen die hun paard(en) hb hebben. Lijkt wel of het dit jaar extra erg is. Kan natuurlijk ook zijn omdat ik er nu zelf mee te maken heb....

Heb de hoef vanmorgen geweekt. Ging ineens een behoorlijk stuk straal loszitten. Het eraf gehaald en schoongemaakt, zat ook weer behoorlijk wat gruis. Ook de andere hoef net even gedaan, zag daar ook een stuk loszitten.
Had ze al eens eerder, heb toen Fred gebeld die het op dezelfde manier af heeft gehaald zoals ik het nu ook heb gedaan.

Aan de eind van de middag eens kijken of dit iets heeft geholpen. Geen idee wat voor effect zo'n stuk dood weefsel kan hebben op de rest van de hoef. En of ze daar kreupel van kan lopen....

Dank voor het voorstel om Remco te bellen, goed idee.... wacht alleen nog heel even af of Fred nog reageert. Of... wie weet heeft het schoonmaken effect gehad. Ook de S-rasp voor het eerst even gebruikt. Fred heeft het me geleerd,... maar stelde het steeds uit (dombo die ik ben ) ben veelste bang om iets fout te doen.

Wil schreef op donderdag 15 juli 2010, 14:58:


Doe sowieso even niets met haar. Ze mag zelf bepalen hoeveel ze nu stapt. Ze blijft even in de paddock en op het looppad (bijna zwartgelopen weide)


Weken gaat ook niet moeilijk, tijdens het hooi eten even haar voetje in een teiltje. Eerst wilde ze niet. Maar door het hooi wat in de bak lag gaf ze haar verzet al snel op. Bleef blaaf in het teiltje water staan.


Ja, dacht een bobbel te zien in de zool. Maar ook op de zool zat dood weefsel wat ik er voorzichtig af heb geschraapt met een hoefkrabber.


Moet dat.....