amar schreef op woensdag 14 juli 2010, 9:18:


Ik heb wel eens begrepen dat paarden dit doen om de darmslijmvliezen te herstellen en voedingstoffen in een organische vorm, lees opneembare, aan het dieet toe te voegen.

Isabel van der Made schreef op woensdag 14 juli 2010, 10:30:


En toch is het mogelijk in laten slapen van Opal recent door je gedachten geschoten als mogelijk oplossing in verband met je verhuizing. Dit is absoluut niet lullig bedoeld, dat moet je echt van me aannemen, maar het geeft mijns inziens wel aan hoe verdomd lastig sommige zaken liggen, zowel rationeel als emotioneel.

Christel Provaas schreef op woensdag 14 juli 2010, 16:34:


En ik denk dat het antwoord in vele berichten allang gegeven is.

e m kraak schreef op woensdag 14 juli 2010, 17:42:


Heel nuchter gezien: waarom maken we ons druk als we een paard in laten slapen (want paardenvlees eten is helemaal not done als je in de paardelarij zit), terwijl wij diezelfde avond nog een stuk vlees van rund of varken op ons bord serveren?

muriel schreef op woensdag 14 juli 2010, 19:12:


En daar was mijn hiaat aan kennis en ervaring. Ik zag een zielig paard, ik zag een bizarre situatie waarbij 4 hengsten in 3 boxen 24/7 stonden opgesloten in een garagebox. Geen bodembedekking, geen normale ventilatie, niet normaal te vreten ... en een plurk van een vent die ze zogenaamd verzorgde! In plaats van rustig adem in, adem uit, mij een voorstelling te maken wat het zou gaan betekenen heb ik de dieren met de nodige problemen binnen één week weggehaald. Maakte mij geen klote uit, maar daar zouden ze weg gehaald worden. Daarna zagen we wel wat er te redden viel. Als iemand nog de behoefte heeft om de foto's van die akelige plaats en de conditie van toen te zien, ik heb de foto's en ze zijn zo geplaatst.


Ik kan beelden laten zien dat hij los in de bak loopt, dat ik hem aan een dubbele lijn een beetje men, dat hij zich laat afspuiten en lekker rolt of dat hij zich laat verwennen met gefriemel en gefrunnik ... dan zie je een prachtig, glanzend en gezond paard. Maar dat was als ik wat met hem deed en ik zat nu eenmaal niet 24/7 in zijn wei. Hij kwam naar je toe als hij je hoorde, dan liet hij zijn neurotische gedrag eventjes voor wat het was. Na wat incidenten en ondanks alle pogingen hem een veilige plek te bieden, kon ik zijn gefrustreerde gedrag niet meer aan zien. Zo in en in triest, zo afwezig en zo alleen. Ik heb mijn hele terrein voor hem aangepast, allerlei constructies verzonnen als hij door het ene zou lopen dat het andere systeem hem toch zou beschermen tegen de boze wereld vol gevaren. Uiteindelijk sta je met je rug tegen de muur en viel bij mij het kwartje "genoeg is genoeg is nu echt genoeg!" Gisteren vond ik nog een pluk van zijn manen langs de omheining en dacht maar één ding: "Godverdomme jong, wat zijn mensen toch vieze beesten!"

Je hebt gelijk, je kunt de hele wereld niet redden en wellicht was het verstandiger geweest, als ik zo nodig had moeten redden (wat ook weer niet het geval was), rationeler te zijn en een paard met betere kansen uit een benarde situatie te halen. Maar één ding niet vergeten, zijn zoon Nolasco heb ik ook en dat is waanzinnig goed gegaan. Schrale troost misschien, maar er loopt nog een deeltje Ingenioso in reallife rond te banjeren.

Leonieke schreef op donderdag 15 juli 2010, 9:23: