Jeetje... wél hardnekkig zeg!

Lyme: gelukkig dus niet!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Aafke schreef op donderdag 15 juli 2010, 14:52:

Gruis is dood materiaal. Komt er vanzelf af als ze b.v. over grind loopt.
Als je een zweer vermoed zou ik eventjes niet over grind lopen met haar.
Weken in warm biotex water kan echt geen kwaad, als het wél een zweer is zal hij eerder doorbreken. Zodra dat gebeurd is, dus de druk er vanaf is... zal ze zeker weer beter lopen. Je hebt 'n beetje pech Aafke.... )
Ik heb nog nooit een zweer hoeven te behandelen, maar ik weet dat na hb of vlak na ontijzeren dit voor kan komen. Zie het als 'opruiming' van rommel wat er uitmoet.

Het kan bést hoor... dat zo'n stuk (misschien hard materiaal?) ervoor gezorgd heeft dat ze gevoelig liep. Maar je schreef ergens dat ze gevoelig was en je een bobbel zag... dan moet het haast wel een zweer zijn.
Voortaan gaan luisteren naar Fred he????
Heb ik ook ooit gedaan

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Trudy schreef op donderdag 15 juli 2010, 22:29:



Tsja... soms is dat kennelijk de methode. Als vriendelijk vragen gewoon niet helpt? Wat moet je dan? Je moet wel altijd aan jullie eigen veiligheid denken hoor, dat is het belangrijkste! Ging ze ineens weer in staking dan? Vreemd vind ik dat toch... ik begrijp gewoon niet waarom, wat de reden dan is....

Maar wat heb je nu dan Trui?? Iets goed verrekt of zo??

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Isabel van der Made schreef op donderdag 15 juli 2010, 23:21:


Ik 'n keer 'n emmer vol met voer. Onbeschoft + onopgevoed en stikverwend paard wat dacht mij even omver te kunnen lopen en te kunnen gaan vreten nog voordat ik de emmer neer kon zetten. Foutje.... Was ook niet de eerste keer dat ie het flikte.... en dan z'n zin niet krijgen en gelijk z'n kont naar je toe draaien.. achteruit hupsend om eens flink uit te kunnen halen! Jaja.... Hij was al een paar dagen aan het klieren en uitproberen. Ditmaal was ik het zat. Ik heb de volle emmer zo naar 'm toe gesmeten, en het was nog raak ook. Meestal gooi ik hardstikke mis, ik kan helemaal niet gooien!
Het was zó raak dat ie flink geschrokken naar de andere kant van het weiland is gegaan... daar heeft ie een hele poos gestaan. Nee, geen voertje meer gehad die dag!
En ik geen problemen meer met hem.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Isabel van der Made schreef op donderdag 15 juli 2010, 23:29:

Weet niet Isabel... denk niet dat het aan jou lag.
Catcher is gewoon een sneaky uitprobeerder. Doet ie bij iedereen.
Eventjes uitproberen tot hoever die kan gaan.
Wint ie... heeft ie mazzel toch? Misschien stap je wel af... of draai je om en ga je terug... kan toch?
Je zou zeggen dat na al die tijd hij het opgegeven zou hebben, echter ik haal ook uit zo'n karakter dat ze eeuwig zullen blijven uitproberen. Veel en veel langer als de meeste paarden.
Gisteren had ie mij weer te pakken hoor... met z'n lievige gelebber. Hij weet dat het niet mag.... en toch probeert ie het dan weer 'n keertje. Gevolg: schoon T-shirt gelijk rijp voor de 60-graden was. Ja hoor... ik hou ook best wel van 'm....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Trudy schreef op vrijdag 16 juli 2010, 13:45:

Denk dat je een grote spier goed verrekt hebt of zo.... geen liesbreuk? Kan ook nog...

Schijnt dat dit soort paarden, en Catcher valt daar hoogstwaarschijnlijk ook zo af en toe onder, een excuus zoeken om niet te gaan lopen.
Waarom, geen idee. Was al zo met trainen... veelal meewerken, maar zo af en toe zichzelf volkomen afsluiten, verbeten bekkie... en gewoon helemaal geen poot meer verzetten. Dit soort paarden zijn de moeilijkste die er zijn om mee te werken.


Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Piet schreef op vrijdag 16 juli 2010, 15:28:

Maar daar moet je alteid blei mee zein!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.