Unartica schreef op woensdag 21 juli 2010, 13:47:


Tja.. ik noem clicker, maar gebruik van bepaald woord valt daar mi ook onder.

Zou het geen optie zijn om een parfumflesje of iets dergelijks te vullen met water en hem te desesiblileren daarvoor? Gewoon naast de clickertraining (of in combi, maar dan vanuit het desensibilisatie-schema)

Dus beginnen op ruime afstand met 'pufjes-geluid' , evt paard leiden aan lang touw en voor je uit pufjesgeluidjes produceren met iets wat erop lijkt. Maw paard loopt dan achter de 'pufjes ' aan. Iets wat zich verwijderd van het paard is minder bedreigend dan iets wat naar het paard toe beweegt. Wandel zo maar eens een eind weg, totdat hij eraan gewend is geraakt. Afstand verkleinen, weg blijven lopen etc...
Ontspanning paard belonen.

hmmm desensibiliseren bedoel ik

Piet schreef op woensdag 21 juli 2010, 17:31:


Die staat ook nog op mijn verlanglijstje.
Momenteel heb ik even een rem op de aanschap van dvds en boeken, omdat het te veel in de papieren liep, maar deze is zeker het eerste wat ik wil zien als ik weer iets aanschaf.

hoe train je normaal gesproken met haar?
Werk je met druk en het weglaten van druk als beloning (negatief reinforcement)
Of werk je normaal gesproken met clicker?

Persoonlijk ben ik voorstander van het duidelijk kiezen van een trainingsvorm en daar consequent in te zijn.

Een paard wat getraind wordt met het opvoeren van fases zoals bv parelli (maar ook met veel andere vormen) leert dvm van vermijding van minder aangename consequenties.
Dus... als het paard niet doet wat je wil, voer je de druk op. Het opvoeren van de druk zet het paard aan tot dat wat je wilt, het wegvallen van de druk leert het paard dat het op dat moment de vraag correct beantwoord.
Maar de reden dat het de opdracht uitvoert, is uiteindelijk vermijding van onaangename sensatie (druk)
Dat is ook de manier die je als 1 van de 2 oplossingen aandraagt, met rust als beloning

Werk je met clicker dan werk je met positie reinforcement. Paard leert iets te doen, omdat het dat wil, niet omdat er een consequentie aan verbonden is als hij het niet doet.
Motivatie komt dus vanuit het paard zelf en is vrijwillig.
Experimenteren van het paard wordt toegestaan en nooit afgestraft.

Volgens een aantal trainers kan verwarrng ontstaan als een eigenaar beide methodes door elkaar heen gebruikt omdat een paard, wat onder bepaalde omstandigheden dingen moet leren om onaangename sensatie te voorkomen, minder gemotiveerd is met clickeren omdat op het ene moment wordt verwacht dat het initiatief neemt/experimenteert en het andere moment onder druk wordt gezet als het 'het verkeerde' antwoord geeft en dat zorgt voor verwarring en kan frustratie veroorzaken,

Zelf kan ik die redenering goed volgen en heb ook ervaren dat een combi lang niet zo goed werkt dat wanneer je duidelijk kiest voor een methode.
In het geval van de trailer zou ik dus gebruik maken van de methode waarmee je altijd werkt.

Ik kwam dit recente artikel tegen, wat een andere stelling aanneemt als de stelling dat laminitis wordt veroorzaakt door glucose.

http://www.voicesforhorses.co.uk/adviceandinfo/read_171_How-does-pasture-cause-laminitis%3F.html

Arina Bezemer schreef op donderdag 22 juli 2010, 13:36:


Er is een verschil tussen het geven van een aanwijzing of het toepassen van druk. Zeer liche druk kan een aanwijzing zijn, maar wij mensen zijn toch heel erg geneigd die druk op te voeren (zeker als je daar vaker mee werkt) als paard niet reageert.
Combi druk/clickeren is over het algemeen geen goede combi en kan reden zijn dat je paard op slot gaat.

Vergelijk de wat meer extreme vorm:
Er staat een pan met kokend water op het fornuis en iemand (je moeder?) wil je leren dat je er niet aan mag komen.
Dus... je raakt aan, brand je vingers en trekt haastig je hand terug.
Op hetzelfde moment clickert je moeder (of die dan ook) en krijg je een snoepje.

Je krijgt dus een dubbele boodschap en in dit geval zal de clicker geen enkel effect hebben (dat heeft de hitte al meer dan voldoende) of je legt een negatieve link Pijn/click.

Ga je werken met druk in combi met de clicker, dan geef je een dubbele boodschap.
Druk weg=ontspanning
Maar tegenlijk komt die click.=voer.
In tegenstelling tot wat je misschien denkt, is dit dan niet dubbel zo sterk, maar komt het paard voor de verwarring dat het druk wilt ontsnappen en dan de click samenhangt met de druk die het wil ontsnappen.
Als je begrijpt wat ik bedoel...

gevoelige paarden kunnen hierdoor in de knoop komen en dat kan dus het op slot gaan versterken.
Misschien moet je voor jezelf een duidelijke keuze maken hoe je met je paard gaat werken enn je daaraan houden, zeker met dit paard, zou ik zo zeggen.
Dat geeft meer duidelijkheid voor het paard.

Wil schreef op donderdag 22 juli 2010, 13:25:


wist ik niet eens.
Maar voer komt hier helemaal niet in beeld.
Gaat puur om de stelling glucose in gras.

Wil schreef op donderdag 22 juli 2010, 13:52:



'
Ok gemist.
Maar de stelling op zich vind ik best boeiend. In die zin... volgens dat onderzoek moet het paard meer gras eten dan mogelijk om de hoeveelheid glucose binnen te krijgen, nodig voor de ontwikkeling van hoefbevangenheid.

Dat overgewicht IR kan veroorzaken en IR bevangenheid wist ik al
Maar de discussies over bevangenheid op dit moment gaan altijd over glucose.
Maar wat als dat nu niet de oorzaak is, maar puur overgewicht?

(en natuurlijk infecties, overbelasting en problemen in spijsvertering)
nja... vond het wel opmerkelijk.

Wil schreef op donderdag 22 juli 2010, 14:39:


Voor zover ik weet (maar ik weet nog niet zoveel ) kunnen infectie, overbelasting en een minder goed functioneren van maag en darmstelsel een belangrijke rol spelen.
Overbelasting ontstaat niet zozeer door hard werken, maar eerder door bv beenproblemen of letsel
Er zijn nog meer oorzaken, meen ik... kom er ff niet op.

Christel Provaas schreef op donderdag 22 juli 2010, 15:16:


Die conclusie zou ik dan ook trekken

Hetzelfde geldt dan voor het op gras zetten. Dus dat HB zich niet ontwikkeld vanwege de fructaan in het gras op dat moment, maar dat IR al aanwezig was die voor de gevoeligheid zorgt.