Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 21 juli 2010, 18:08:

Dat is dus niet zo.
Die cijfers zijn uitgesproken geweest aan de hand van een onderzoek over deze materie. Dat is wat ik me herinner.
Ze kunnen waarschijnlijk niet hardgemaakt worden omdat die mensen waarover het gaat niet gediagnosticeerd zijn geweest. Harde cijfers zullen niet bestaan.
Wat wel bestaat zijn meldingen en verhalen van slachtoffers.
Zelfs zij zijn een topje van diezelfde ijsberg want de meesten worden teveel afgedreigd en laten het wel uit hun hoofd om aangifte te doen of hulp te zoeken uit angst.

Tineke Nolet-Verdel schreef op woensdag 21 juli 2010, 19:15:


Het ging wel degelijk over antisociale persoonlijkheidsstoornissen, onder andere over hoe het is om te leven met iemand met een dergelijke stoornis.
Het ging niet alleen over de zware gevallen, ook over de veel meer voorkomende "lichtere" gevallen en over hoe het is om te leven met zo iemand. Over de ellende en de onmacht, over het zwijgen en over de schone schijn naar de buitenwereld toe en over hoe vaak het voorkomt.
Of ze nu -zonder dat te vermelden - meerdere stoornissen op een hoop hebben gegooid en bijvoorbeeld samen met bijv. narcisme en borderline op een grote hoop hebben gegooid, die indruk had ik niet.
Maar ok, het is niet de bedoeling om te gaan discussiëren over een cijfer, we kunnen het erop houden dat veel meer mensen dan je denkt een dikke kwink los hebben zitten en dat zelfs waarschijnlijk in je onmiddelijke omgeving er wel een paar exemplaren tussen zitten, in min of meerdere mate gestoord.
Het klinkt misschien wel cru maar ik heb aan den lijve al ondervonden dat mensen niet willen weten en niet willen zien. Volgens hen spelen sommige dingen zich alleen af in films, en niet in het echt.
Het heeft er ook mee te maken dat mensen hun illusie van veiligheid niet willen opgeven, dat is normaal, het idee dat je elke seconde in levensgevaar zou verkeren is immers niet leefbaar. We gedragen ons daarom ook alsof we onkwetsbaar zouden zijn. Het zou anders onleefbaar zijn, iedereen zou zich hysterisch van angst gaan gedragen...

Kynshiri schreef op woensdag 21 juli 2010, 20:57:


Weet ook niet hoe het heet maar het heeft te maken met de afgestomptheid van mensen, dacht ik.
Mnesen hebben het idee dat ze naar een film aan het kijken zijn (op film gebeuren zoveel verschrikkelijke dingen dat ze door iemand die verdrinkt nog niet zo erg geshockeerd zijn)
Plus iedereen denkt dat een ander wel zal reageren. Moest het dan echt zijn.

Rox schreef op woensdag 21 juli 2010, 20:27:


Een nachtmerrie om met zo iemand te moeten leven, eentje waar je alleen niet zo gemakkelijk uit wakker wordt...Rox.

Wil schreef op woensdag 21 juli 2010, 21:52:


Hier vind je ook een helder en kort overzicht van aps.

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/9918-antisociale-persoonlijkheidsstoornis-asps.html

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 22 juli 2010, 0:00:


Het is niet dat ik te maken heb gehad met een partner die gestoord was, in mijn geval was het een psychopathische stalker. Heb hem lang van heel dichtbij meegemaakt. Heeft jaren geduurd. Werd niet geloofd, ik was de gestoorde vrouw. Hij bleek meer dingen op zijn palmares te hebben staan. iig hij zit in het gevang nu, al 4 jaar. Komt ten laatste begin 2011 wel vrij. Werd niet vervroegd vrijgelaten wegens wangedrag in de gevangenis. (is zelfs in "opsporing verzocht" geweest ivm verkrachtingszaken (met bivakmuts en groot mes sleurde hij meisjes van hun fiets de bosjes in) in Zeeland.
Nadat hij werd gearresteerd ben ik op zoek gegaan naar herkenning om dingen te kunnen plaatsen door massa info te gaan zoeken.
Herkende hem letterlijk in de beschrijvingen die ik vond.
Psych rapporten bschreven hem als een Narcist met extreme sexuele problemen mèt grote kans op recidive. Maar - en nu komt het - Niet gevaarlijk voor de samenleving.
Werd als onbehandelbaar bestempeld en kreeg dus geen begeleiding in de nor.
Hoe het komt dat hij niet als psychopathisch werd bestempeld, zal in mijn ogen aan het feit liggen dat hij iedereen om zijn vinger draait en heel goed weet wat wel en niet te zeggen. Blijkbaar een probleem in het algemeen. Het is heel moeilijk om een antisociale stoornis vast te stellen met een psych. onderzoek, juist omdat die mensen zo geslepen zijn.
En ja, natuurlijk ben ik als de dood voor het moment waarop hij vrij komt.

Och, kweet niet.
Mssn gewoon maar simpel opsluiten in een donkere kerker en de sleutel weggooien.

Wil schreef op donderdag 22 juli 2010, 13:20:


Hij heeft inderdaad contactverbod gekregen tov van mij en mijn gezinsleden.
Ik had de rechtbank om een regeling gevraagd niet alleen naar mij toe maar ook om mijn kids en dieren veilig te stellen.
Hij had regelmatig dreigementen geuit via hen mij te raken.
Dat verbod houdt in dat hij uit mijn buurt moet blijven en bij een toevallige ontmoeting zelf het initiatief moet nemen het contact te verbreken.
Zo luidde toch het verdict.

En ja, Tineke, nieuwe slachtoffers...de kans is erg groot. Hij was al een recidivist, was al eerder veroordeeld voor verkrachting. Door de psychiaters (twee onafhankelijk van elkaar) wordt de kans op herhaling erg groot geacht.
Toch, straf uitgezeten is uitgezeten.

Wil schreef op donderdag 22 juli 2010, 13:58:


Absoluut.
Hij heeft geen grenzen, hij stopt niet en gaat zo ver als nodig is om te krijgen wat hij wil.

Nooit een film over psychopaten gezien? Die ogen?
Ik hoop dat hij mij, mijn kinderen en mijn dieren met rust zal laten, dat hij het elders zal zoeken. Niet zo mooi maar zo is het wel.

Wil schreef op donderdag 22 juli 2010, 16:22:


Ik denk dat (chemische) castratie alleen maar werkt bij seksuele delinquenten, zij die zichzelf door seksuele drive niet meer onder controle hebben. Bij mensen met een aps gaat het meestal niet om de sex maar om de macht die ze hebben op zo'n momenten, daar kicken zij op. Er zijn trouwens ook verschillende manieren om iemand tot sex te dwingen.

een zalig verhaal en super foto's

Heb voor Carmen (welsh) een barefoot bitloos hoofdstelletje.
Zou ook moeten gaan voor shets maar dan wel voor de grotere denk ik.

Vera82 schreef op maandag 26 juli 2010, 14:54:


Komt je paard dan alleen te staan, moest je hem verhuizen?
Dan lijkt me dat al geen optie.

Ik snap je dilemma maar als ik zo lees waar je paard terecht komt, zou ik ook niet twijfelen. Hij zal zich moeten aanpassen en dat zal wel wat stress geven maar wat meer kun je hem en jezelf bieden dan en een perfect onderkomen en jij ook nog eens lekker dichtbij.
Dat hij zijn maatje kwijt is, is niet leuk maar hij zal er al snel nieuwe hebben.
Soms lopen dingen gewoon even anders dan je had voorzien he.