kijk hier eens:
http://www.nickyskeet.nl/index.php?main_page=index&cPath=204_150

Groeten Bianca

DOEN!

(paard naar een nieuwe kudde brengen dus....: klinkt al heel anders dan je paard weghalen bij zijn maatje )

Bianca

auw jah: jezelf tegenkomen....

Wat mooi omschreven: ademloos gelezen.
Fox en ik zijn een heel eind, maar er gelukkig nog lang niet helemaal; want het wordt steeds leuker om jezelf tegen te komen, doordat ZIJ er je op wijst en je DAT herkent!

Durf sinds 3 weken weer te galloperen zonder zadel: na jaren van bokjes en valpartijen van mijn kant, galoppeerde ik al 3 jaar niet meer zonder zadel: juist omdat het met zadel goed ging en ik ozoo bang was, dat ik er zonder zadel weer af zou gaan en terug bang zou worden...... In de 3 jaar heb ik het in een stoutmoedige bui weleens geprobeerd, maar het was alsof ze achterom keek, me eens diep in de ogen blikte en zei: lieverd, daar ben JIJ nog helemaal niet aan toe, het lijkt MIJ als paard verstandig om dat gewoon niet te doen......

3 weken geleden waren we na 5 jaar samenwerking ineens samen op een hoger niveau belandt: Toen ik eenmaal genoeg moed had verzameld, op het stuk buiten waar we MET zadel altijd zo heerlijk een handgalopje trekken, vroeg ik haar 1x om een galophulp en vol vertrouwen zette ze hem in: ze keek niet hoofschuddend en wenkbrauwen rollend achterom (ja echt, die van mij kan dat!!) maar sprong vanuit stap de eerste sprong netjes verzameld aan en we hebben gevlogen, gedansd en gedroomd samen! Het duurde maar 8 sprongen, maar juist die acht en het bijbehorende gevoel hebben we de laatste 3 weken, waarin we steeds weer overal en nergens gallopperen zonder zadel, niet meer gehaald:
Dat gevoel, waarin je de tijd tijd hebt gegeven, er niets moet, je intussen jezelf blijft tegenkomen en je blijft bouwen aan 'samen'.

Ik vond je verhaal prachtig: onze namen hadden er kunnen staan!
Bianca en Foxy

Helpt het je, als ik vertel dat ik 2,5 jaar geleden op exact jouw punt stond en nu ergens tegelijk bij het verhaal van de Tevreden Tuttenmutsen... (zie ander onderwerp)
Hoe? Blijven werken met je paard: terug naar af, blij zijn met een gezellig knuffeluurtje, een wandeling te voet ernaast, een keertje eropstappen, de volgende keer alleen wat been geven, een stukje stap, een stukje draf, toen weer een hele poos alleen stap, tot er weer eens iets gebeurde wat ik niet ingepland had en het eigenlijk best wel mee viel wat er gebeurde, ik dat vertrouwen weer kon gebruiken om niet meer alles te willen plannen, toen weer eens wat lessen, toen.... en toen.... Over dat alles heb ik zeker 2,5 jaar gedaan, waarbij ik afgelopen week voor het eerst weer gegaloppeerd heb zonder zadel....

WOW! We hebben niet opgegeven, veel stappen terug gedaan , maar uiteindelijk nog meer stappen voorwaarts en op dit moment zijn we een echt team!

Ik ben mezelf (vaak) tegengekomen en vooral ook al die anderen die steeds maar riepen dat ik haar eens echt aan moest pakken.....

Ik heb HAAR niet aangepakt, maar mezelf: TIJD, tijd, tijd! Je ambieties verleggen en zoals ik nu tegen het wat angstige 8-jarige buurmeisje zeg: we hebben maar 1 doel: we doen vandaag wat goed voelt!

ZIJ heeft vandaag voor het eerst gedraafd op onze shet: we waren supertrots!

Succes en probeer onderweg ook een beetje te genieten: want op een gegeven moment leer je trots te zijn op heeeeele kleine dingetjes en dan zijn het er ineens veel meer dan je vantevoren had gedacht!

Groeten Bianca

Foxy liet me gerust 1 of 2 uur wachten met een stukje voorwaarts gaan......
Het begon bij mij ook zo en voor ik het in de gaten had stond ik ECHT 2 uur en 15 minuten voor de trailer...... ZONDER ook maar 1 mm beweging voorwaarts: blokkeren kunnen ze echt!
Ik heb alle signalen geprobeert op te vangen, er waarschijnlijk 25.587 gemist........
FIk heb mijn hele trukendoos leeggehaald, maar telkens vond zij er weer 1 sterkere, waarbij ze mij aan mijn irritatiepunt kreeg.....
Maar toen ik hulp had (Parelli, thanx Eef!) hebben we het trailerladen een andere wending gegeven: Foxy is erg confident: ze houdt ervan zich lekker te voelen, kan dat echt uit zichzelf opzoeken, zich erin manouvreren (in dat confidente) en zich daar erg lang schuil houden achter een hele hoge dikke muur: niet tot door te dringen en al helemaal niet met geduldig wachten tot ZIJ gaat bewegen...... En de klep (met je voorbenen erop) kan heeeeel confident zijn, als je baasje al 2 uur lang niet anders vraagt dan af en toe wat druk op je hoofd......

Het werd mijn taak, om het Foxy IN de trailer meer confident te maken, dan erbuiten. En waar heeft ze een broertje dood aan: aan werken!
Dus: aan het werk buiten/bij de trailer! Niet laden, niet erin, maar gewoon oefeningen bij de trailer: zijwaarts, achterwaarts, weer zijwaarts kleine volte an touw in stap en draf, anmdere kant op, weer zijwaarts, weer achter.... ow stop: ze KIJKT naar de trailer: we laten alle druk DIRECT vallen: ze mag (kijkend naar de trailer) stil staan. Op het moment dat ze ontspant en weer gaat staan 'blokkeren' moet ze DIRECT weer aan het werk: zijwaarts, achterwaarts, weer zijwaarts kleine volte an touw in stap en draf, andere kant op, weer zijwaarts, weer achter.... ow stop, ze kijt weer naar de trailer en op het moment dat ik de druk eraf haal, ZIE ik haar denken: hej, er gebeurt iets, als ik mijn focus op de trailer leg.......
En (echt waar) na 3 jaar niet willen trailer laden en alles te hebben geprobeerd, stond ze die eerste sessie met een ANDERE houding op de klep van de trailer: ze had daar al zo vaak gestaan: compleet geblokkeerd, maar nu keek ze anders: zachter of opener, of hoe ik het ook maar wilde noemen.....
Sessie afgelopen, Bianca met weer wat hoop op lange bosritten buiten Friesland naar huis!

De 2e sessie gingen we weer NIET trailer laden, maar aan het werk bij de trailer. En je raadt het al: na 1 werksessie wil ze zich maar al te graag focussen op dat ding: ernaar kijken!
Binnen 2 minuten stond ze openminded en zacht op de trailerklep, waarna ik haar ben gaan vragen een stapje verder te doen: als ze openminded bleef en effort stak in de trailer, was het goed, zo gauw ik voelde dat ze weer ging blokkeren terug aan het werk:
zijwaarts, achterwaarts, weer zijwaarts kleine volte aan touw in stap en draf, andere kant op, weer zijwaarts, weer achter.... ow stop... ik zie haar kijken naar de trailer en op hetzelfde moment maak ik met mijn rechterhand een stuurbeweging richting trailer.....

Een wonder geschiedt: Fox loopt er zo op... en de grootste beloning is, dat ik NIET mee gaa naar binnen (die stresskip) en dat ze IN de trailer rust krijgt: geen eten, geen knuffels, geen ge-aai en braafgeroep, maar gewoon RUST!

Ik zit op het spatbord van de trailer: voel elke spanningsverandering via de bodemplaat en hoor haar vooral eens uitgebreid zuchten.......: jemig dat duurt dat lang bij die mensen voor ze het doorhebben: 3 jaar en nu weet ze me eens fatsoenlijk RUST te geven in dat ding, ipv altijd maar die stress rondom dat ding....

Hadden we het laatst niet over jezelf tegenkomen????

Let op: ik denk wel, dat dit niet DE methode is voor ELK paard: je moet zeker weten, dat het niks met angst heeft te maken. Foxy WILDE niet in de trailer, omdat ze zich daar gewoon niet zo lekker voelde als erbuiten!

Fox vindt de trailer nog steeds niet leuk, maar ze gaat er nu voor me in, als ik haar dat vraag. Haar dwingen heb ik afgeleerd, niet alleen op het gebied van de trailer!

Het is een heel verhaal geworden, met teveel hoofdletters, maar misschien kan deze stresskip zo haar verhaal het best onder woorden brengen!

Groeten Bianca

Piet, je hebt helemaal gelijk: constante druk, pas loslaten bij een gewenst resultaat (hoe klein dan ook) en dan nogeens vanaf het begin af aan met een consequente, van zichzelfwetende wat hij vraagt-opdrachtgever die staat voor succes: had ik dat 3 jaar geleden geweten en vooral beseft, waren we niet zover afgedwaald samen: inderdaad trukkendoos van mijzelf werd steeds weer overwonnen door mijn paard!

Na al die dwalingen heeft bovenstaande verhaal mij inzicht en besef gegeven in (een stukje van) de werking van de leervaardigheid van mijn paard: Ik ben geen didactisch iemand en kan het niet omzetten in en verhaal van zo moet het en dan komt het goed... Misschien kan iemand er wat raakvlakken (qua paard EN qua zichzelf) er in vinden en er wat handvaten uithalen, zodat ze niet zo ver af hoeven te dwalen als wij!

http://www.mijnalbum.nl/Album=OXQRZXYG

die van mij kan er ook wat van: lekker relaxed controleren of de husband de hoefslag wel goed uitvlakt..... Best lekker koel aan de voetjes trouwens!

Groet Bianca

Dat is wel zo'n beetje 80% van de dag haar uitdrukking: ongeloofelijk confident is dat beest: niet snel van haar voetstuk te krijgen, mits ik iets met druk vraag...
Heeft even geduurd voor ik daar achter was (bewust tenminste) maar die 'verloren ' tijd wordt nu met goud terugbetaald!

Groeten Bianca

Mijn ene kater (jeweetwelkater) was wel helemaal gek van de chloorbus op het toilet:kopjes geven, aflikken en zelfs rijden op deze fles.........

Mineralentekort? Of gewoon een paardje met problemen onder de rand ???

jawel die van Egon zijn minimaal potty-trained!!

Was op de nautural dag van stal Mansoer en kreeg het volgende in de handen gedrukt:
Fibra all in one:
www.fibra-paardenvoeders.nl

Ik vond het zelf erg vreemd, dat ze een mix gingen maken, waarmee je je ruwvoer kunt vervangen en terug kunt brengen naar de helft tot minder (ik zou juist de andere kant op willen denken) maar nu blijkt maar weer dat er ook uitzonderingsgevallen zijn: jij kan je paard juist geen ruwvoer meer geven......

Het zou complete voeding zijn en als ik het zakje hier voor me zie:
korte stukjes (max 2cm) hooi/thimothee/luzerne/maisvlokken/ontsloten tarwe en wortelstukjes.....

Op hun site staat de analyse.

Ik geef het aan de konijnen (dat testzakje: ze vinden het heerlijk)
Misschien kan jij iets met de info....

geen melasse
2,2 % suiker
21,3% zetmeel
oa......

Gr. Bianca

oja, je kan er ook een voersysteem bijkopen (emmer met gazen rek erop) waardoor je de etensopname verlengt van 5minuten naar 3 uur (volgens de folder)....

Ze hebben er in ieder geval over nagedacht.........

Ik sluit me bij Geertje aan: Na Foxy (mijn paardje) trainen op de trailer zou er voor elk paard een methode moeten zijn!

Goed plan van je om een trailer te vragen en gewoon te gaan oefenen!
Als ze 1.20 is, kan je dan niet met 4 platen een soort hok bouwen met 2 zijkanten, bovenkant en een 4e plaat op de grond ervoor als een soort van trailerklep......

Of gewoon voor de stal eens een houten plaat neerleggen en haar/hem vragen eroverheen te lopen de stal in.....
Klein balkje eronder aan de kant van de stal: lijkt net een trailerklep!

Als je die 6 uur (6x60 =360 minuten) wandelen nu eens opdeelt in sessies van 10 minuten en haar dagelijks 10 minuten lang dat soort oefeningetjes laat doen: in een smalle ruimte lopen (gewoon een houten schot rechtop langs de weilandafscheiding: 2 meter ertussen en voila: dat lijkt al op een trailer!
Volgende keer een balkje erbij waar ze overheen moet, dan eens achterwaarts erdoor (leuk joh!) dan eens erin, daar even wachten en er weer uit (achterwaarts),.......

Dan heb je 36 dagen lang leuke spelletjes (want dat is belangrijk: maak er een leuk iets van: geen stress, geen druk, alleen maar spelen- al of niet ondersteunt met clicker) en bovendien ben je na deze 36 dagen een heeeeeeel stuk verder samen dan na 1 wandeling van 6 uur!!

Leuk joh: gewoon doen: genieten met en van je paard!!!
(want je doel per dag is niet het trailer laden, maar SAMEN leuke spelletjes doen, uiteindelijk is het trailerladen dan zo maar ineens de volgende stap!!)

Succes, groeten Bianca.

Op wat voor ondergrond staat je paard???
Zorg (als je dat al niet hebt) voor een grindbak rondom zijn eten of een tegelpad waar hij overheen moet!

Groet Bianca

Wij hebben een angorageit en ALS je geiten wil, kan ik dit ras van harte aanbevelen: ze stinken niet, ze klimmen niet, ze ontsnappen niet, ze slopen minder.

MAARR dan kan ik alleen maar spreken over die ene van mij: woont in de kudde met de schapen en gaat, als ze er genoeg van heeft, gewoon naar haar eigen weiland, waar dan weer konijnen wonen: ze loopt los op ons erf!
Ze weet echte wat ze wil en voor je het weet loopt ze bij de gasten in de bed and breakfast in de kamers: altijd op zoek naar eten... Het is een echte madam, heb door haar zeker leren vloeken, maar wel op een hele luchtige manier: ik wordt elke dag weer erg vrolijk van haar en haar streken: de windt de gasten om haar vinger binnen 2 minuten na aankomst: ze is de ambassatrice van onze B&B!

Groeten Bianca en Hannelore met de hangoren!