van lennep schreef op zondag 25 juli 2010, 15:26:
> Wat goed van jouw zeg!
> Pfff...je ego opzij zetten...loop ik ook erg mee te knokken.
> Je hebt me aan het denken gezet.
> Maak maar de keus die je hart je ingeeft , en volgens mij is dat dan de
> ardennen...
> of niet?!
>
> Gr Esther
> Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.
jaaaaa het is ook niet makkelijk hoor! ik wordt echt soms gek van mezelf zo erg dat ik zit te piekeren! maar probeer het nu beetje te zien als een uitprobeersel, ik weet dat hij daar zo gelukkig was echt een totaal ander paard! Nu is hij ook wel gelukkig maar hij heeft geen zin meer in clicker spelletjes, hij wil niet wandelen... hij is beetje zijn sprankel kwijt... ik weet niet waar dat precies aan ligt want hij is verder "gezond"
DA bij geweest, bloed geprikt etc. niets aan de hand.... en in de wei speelt hij wel met zijn vriendjes maar als ik hem kom halen om te poesten etc. en hem probeer over te halen om te gaan wandelen/clickeren totaal geen interesse voor en krijg hem echt niet mee! Mss mist hij unique (zijn beste maatje) of weet ik veel, maar ik hoop dat die sprankel weer terug komt als hij in de ardennen staat! 4 jaar geleden had ik het zelfde verhaal (was wel voor het ongeluk) en hij is toen zo opgeknapt, ik had eindelijk een gelukkig en vrolijk paard totaal anders!
het kan ook zijn door dat hij nu totaal geen uitdagingen meer, hij is 15 mankeert behalve aan zijn been verder niets maar hij kan niet meer de dingen doen die hij graag doet: lkkr met mij door de bossen scheuren, spannende strandritten maken, springen, de endurance trainingen...
Wandelen in de polder en elke dag het zelfde rondje (ja probeer zoveel mogelijk te varieren, maar je kan links af, rechts af en thats it) door de woonwijken... tja toen dacht ik we gaan samen hardlopen, maar die langere belasting dat is pijnlijk voor hem en had er al gauw geen zin meer in! Hij had altijd veel plezier in clickeren: dingen oprapen, met de bal spelen, dingen aan tikken etc. maar daar is hij nu ook niet voor te porren... soms snap ik dat niet

Hij is lastig bij te benen, omdat hij snel verveeld is en ik elke x creabea iets nieuws moet verzinnen en tegelijk rekening moet houden met zijn beperking! laatst stelde iemand voor om beetje over balkjes met hem te lopen, ik moest er beetje om lachen maar ik dacht nja mss vindt hij dat wel leuk

hahahaha je ons moeten zien: ik helemaal enthousiast aan het doen, en hij met een hangend hoofd over de balkjes heen. Ik had het kunnen weten, idool is springpaard geweest en hoe hoger hoe beter! Vroeger al vond hij over balkjes lopen maar saai
Maar ik weet dondersgoed wat hij leuk vindt, en dat is avontuur. klinkt mss beetje vermenselijkt maar zo is hij altijd geweest, heel snel verveeld! Vroeger trainde ik voor de wedstrijden (endurance) bij jan en yvonne in de ardennen, hij wilde nooit graag op de wandelpaden rijden, nee tussen de bomen zigzaggen dat vond hij geweldig! hahahah je kreeg hem dan ook nauwelijks weer terug op het pad hoor! en door rivieren wilde hij heen, hij sprong er met gemak in! Dressuur/gymnasticeren noem ik het liever, vond hij maar niets, terwijl ik dat wel interessant en belangrijk vond! in de bak was hij niet vooruit te branden hihihi
Dus ja het is gewoon geen paard (beetje arabier eigenschappen) om saai in een weiland te staan en af en toe zijn bejaarde rondje te maken... mja dat been zit hem enorm in de weg... en daarom hoop ik door hem daar te zetten dat hij wat meer uitdaging heeft en hij wat vrolijker wordt! en als dat helpt dan ben ik ook gelukkig en heb ik er vrede mee, ook als dit betekend dat ik hem minder lang bij me heb... zoals ik al eerder zei wil ik hem niet in een gouden kooitje stoppen

maar jij zit dus ook in een tweestrijd met jezelf? lastig he af en toe paarden houden? het zorgt echt voor kopzorgen af en toe

..