Coralie schreef op vrijdag 30 juli 2010, 16:28:


Mezelf leren kennen of soms tegenkomen, zoals Coulash zegt, ja hoor... Zo wat elke keer

clarissa ruijgrok schreef op zondag 1 augustus 2010, 15:07:


Zeker doen! Probeer opnieuw contact te leggen met je paard op een vriendelijke niet-dwingende manier, noem het een uitnodiging. Je gaat uit van zo weinig mogelijk druk, maar zoveel als nodig.
Hierover vind je meer info in het boek 'Grondwerk' van Inge Teblick. Eén van de eerste hoofdstukken rond contact leggen. Heel interessant.

Groetjes!

Hallo,

Het zou kunnen dat dit onderwerp ooit al eens behandeld werd, maar heeft iemand duidelijke foto's van hoe St JKK er in gedroogde vorm uitziet? Ik ken het wel in bloeiende vorm, maar heb het nog nooit in hooi gezien. Deze morgen kreeg ik haast een hartverzakking toen ik in mijn hooi een roodbruine stengel met minuscuul kleine bloemetjes vond. De stengel is niet rond, maar eerder hoekig met diepe ribbels erin en is gemakkelijk te breken. Er zijn ook restanten te zien van de bladeren en deze gelijken niet meteen op het gekartelde blad van St JKK, maar meer op dat van zuring. Ik vermoed (en hoop) dat het om een andere plant gaat, maar wil toch echt zeker zijn. Voor de zekerheid heb ik dan ook maar de gehele bot hooi weggegooid.
Ik probeer later nog een foto te plaatsen, maar moet even uitzoeken hoe dat werkt

Maar als iemand aan de hand van de beschrijving al iets meer weet te vertellen, graag!

Groetjes, Debbie

Anja S schreef op zaterdag 21 augustus 2010, 11:47:


Bedankt Anja!

Dit is een super interessante link met heel duidelijke foto's. Ik heb jouw bericht dan ook een verdiend sterretje gegeven. Ik denk dat nog wel andere paardeneigenaren met St JKK -paniekaanval hier veel aan zullen hebben. Wat mezelf betreft ben ik er nu wel bijna helemaal zeker van dat het om zuring gaat. Ik probeer alsnog vandaag een fotootje te plaatsen om helemaal zeker te zijn.

Alvast een welgemeende merci van mezelf en m'n Hafjes!

Groetjes,

Debbie

Mijn Hafje krijgt een gigantische wintervacht. Mooi roodbruin en lichter gekleurd aan haar borst, benen en onder aan haar buik (daar is de vacht bijna wit). Ook rond haar ogen en snoet is de kleur lichter. Voor haar veulen wordt het z'n allereerste winter (amai als dat ook zo'n strenge belooft te worden als vorig jaar), maar hij staat al sinds z'n prille eerste uren buiten en 't is een kloek kereltje hoor. Ben wel benieuwd hoe hij er straks uiziet met zijn eerste winterjas! Wat zien ze er in de winter toch oersterk uit hé.

Ik ken hier in de buurt een merrie die de 30 nadert en ook zij krijgt in de winter een mooie dikke vacht. Nooit een deken opgehad en nooit ziek geweest. Zij geraakt haar wintervacht echter wel moeilijker kwijt wanneer het terug warmer wordt.

Groetjes.

Welke voorzorgsmaatregelen (als die er al zijn) kan je dan nemen om je paarden in het najaar/winter zo veilig mogelijk in het land te laten lopen? Er groeit geen JKK in mijn weide, maar het staat hier wel in naburige weiden en in zogenaamde natuurlijke borders met dank aan de gemeente Zo groeit het ook in de slootkant aan de voorkant van mijn weide en ik daar ga ik het steeds handmatig verwijderen. Jaja, met de bottekes aan de sloot in.
Ik heb echt schrik voor dat rotplantje. Ik probeer paardenmensen hier in de buurt erover in te lichten (foldertje van PN afgeprint) en merk dat er nu toch al meer mensen op alert zijn en op een juiste wijze verdelgen.

Peter Donck schreef op woensdag 25 augustus 2010, 15:56:

Hey Ans,
Mijn veulen zal ongeveer net zo oud zijn als het jouwe (11 mei geboren) en ik merk bij mijn merrie nu zowat hetzelfde als jij. Eveneens niet echt te mager, maar vrij schrale kont en een zichtbare schoft. Onlangs was de dierenarts hier voor een ander paard en hij zei me dat ze er heel goed uitzag en niet te mager was voor een zogende merrie. Dat stelde me toen wel een beetje gerust, maar ik volg haar heel nauw op want ook ik ben best bezorgd. Ik begrijp je dus heel goed.


Dus toch spenen onder bepaalde omstandigheden? Mijn merrie was drachtig toen ik ze kocht. Het veulen blijft bij ons en er wordt niet meer gedekt. Ik zou het veulen er ook zo lang mogelijk bij willen laten, maar heb net als Ans twijfels en ben bezorgd om mijn merrie. Wanneer vraagt het zogen te veel van een merrie?

Mss slecht geformuleerd van mij. Het JKK groeit in de berm van de sloot, dus beetje hoger gelegen. Ook staat er niet heel veel water in. Maar om erbij te kunnen moet ik er dus doorheen ploeteren

Hallo iedereen,

Hoe doen jullie dat, rijden (nu ja, veel stappen en af en toe een hobbeldrafje hoor ) met je merrie terwijl je veulen ondertussen als een gek door de bak stuift en bijna tegen je op botst? Ik zou ook heel graag weer een keer een buitenwandeling maken. Maar behoort dat tot de mogelijkheden met zo'n kleine stuiterbal erbij?
Momenteel beperk ik mij tot grondwerk en kleine stapritjes met mams in de bak. Bij het grondwerk loopt mijn veulen rustig mee of gaat zo z'n eigen weggetje. Maar van zodra ik in het zadel zit, dan loopt hij echt als een gek te crossen. Verder is het echt wel een reuzeleuk kereltje. Hij laat zich heel fijn borstelen, voetjes optillen, aan een halstertje meelopen achter mams en hij respecteert intussen ook mooi mijn ruimte.

Groetjes,

Debbie.