Arabesk schreef op dinsdag 10 augustus 2010, 10:33:


Er zijn ook een boel paarden waarbij de hielen steeds slijten en de tenen niet.
Zoals wordt beschreven in de link die hier kort geleden gegeven is:
http://www.all-natural-horse-care.com/forward-foot-syndrome.html

Ik heb er zo een.
En eerlijk gezegd, ik heb liever een paard waarbij de tenen harder slijten. Daar is veel makkelijker mee om te gaan.

vagebond schreef op zaterdag 7 augustus 2010, 9:56:


Tjee Ingrid,
Wat een gedoe!
Als je er ooit achter komt wat het (geweest) is, laat je het hier dan weten?

Coulash schreef op dinsdag 10 augustus 2010, 0:16:


...knip...


Mooi verhaal Bianca, bedankt.

Trudy schreef op dinsdag 10 augustus 2010, 23:01:


Ja, helemaal met je eens Trudy, verschrikkelijk!
Maar t komt omdat er te weinig mensen gebruik hebben gemaakt van de alternatieve DNA regeling.
Verreweg de meeste mensen hebben gewoon hun paard laten chippen.
Voor zo'n klein groepje gebruikers van de DNA-regeling hoeven ze geen ingewikkelde uitzondering te maken.

Fem schreef op woensdag 11 augustus 2010, 12:34:


Ik vind dit een heel raar verhaal.
Hoefzweren komen echt niet zomaar aan alle kanten de hoeven uit barsten!
Het doet mij eerder denken aan ernstige hoefbevangenheid, waarbij ontschoening op de loer ligt...!
Sorry dat ik je nu ongerust maak, maar ik lees jouw berichten al langer met veel vraagtekens in mijn ogen.

Krijgen ze nog gras, granen of andere suikerhoudende voeding momenteel?

Hallo Fem,
Kan jij zelf wat bijvijlen aan de hoeven?
Lijkt me namelijk heel erg belangrijk dat de hoefwanden zo kort blijven dat er geen gewicht op komt.
Het duurt minimaal 5 maanden voordat er een nieuwe hoefwand zal zijn gegroeid.
Tot die tijd is extra zorg en aandacht nodig.

cindybijl schreef op donderdag 12 augustus 2010, 13:30:


Ik meen me te herinneren dat iemand hier geschreven heeft dat er in lijnzaad vrij veel koper zit.
Correct me if I m wrong...

Trudy schreef op donderdag 12 augustus 2010, 18:47:


Als je Rendac belt en vraagt of een chip verplicht is in het op te halen kadaver, zeggen ze NEE.
En ze zijn ook niet van plan dit in de toekomst te gaan veranderen.

Stephanie Pots schreef op zondag 15 augustus 2010, 9:05:


Een paardenwei vol zuring en boterbloem komt heel veel voor. Kijk maar eens om je heen naar andere paardenweiden!
Toen ik nog weiland in eigen beheer had, heb ik me ook mijn hoofd daarover moeten breken en van alles geprobeerd.
Als je niet met gif wilt spuiten (wat ik niet wilde) helpt het volgende:

De zuring wordt houterig (bloeistengel) en laat zich dan vrij makkelijk uittrekken. Bossen heb ik er van uit getrokken. Iedere keer als ik wat tijd over had, deed ik weer een groepje planten.
Soms breekt een plant af, nou jammer dan. Je krijgt het toch niet in één keer helemaal weg.
Bij mij werd het ieder jaar beduidend minder, en uiteindelijk waren er nog maar een paar planten over (dat houd je altijd, zie je zelfs in koeieweiden waar veel gespoten wordt, daar krijgen ze de zuring ook niet helemaal weg).
Ik heb ze dus nooit uitgestoken. Wat veel meer werk is, en bovendien de graszode kapot maakt, waardoor er meer onkruid kan kiemen.

Boterbloemen heb je in soorten.
Sommige soorten groeien in pollen: met z'n allen bij elkaar. Die soort maaide ik regelmatig af met de zeis. Met tot gevolg dat er steeds minder van groeide.
Andere soorten staan individueel. Dat zijn de moeilijkste. Ik heb ze met een mesje uitgestoken (op plekken waar ze wel erg dominant geworden waren), maar dat is knap tijdrovend. Hoewel het wel hielp...

Momenteel sta ik in pension bij een eigenaar die wel met de gifspuit werkt, dus dit probleem heb ik niet meer.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Eindelijk eens tijd genomen om het interview te lezen met Klaus Hempfling, dat Karen vertaald heeft en wat Frans op PN heeft geplaatst onder 'PN in de pers'.
Ik vind het echt een interessant verhaal, dank je wel Karen!
Wat ik hier nog even onder de aandacht wil brengen, is het verhaal van Klaus over de bouw van 'modern' gefokte paarden: lange smalle hals, waardoor het paard van nature op de voorhand gaat lopen.
Hij stelt dat dergelijke paarden niet zonder teugels gereden kunnen worden, om ze te helpen hun achterhand te gaan gebruiken.
Het is al eerder aan de orde geweest op het forum. Toen werd er van uit gegaan dat Klaus het bit gebruikt. Maar dat staat er niet, lees maar. Integendeel, hij zegt dat bitten totaal geen nut hebben.

citaat:

Het natuurlijke paard is een paard dat een specifieke balans heeft tussen de schouders, tussen de rug, tussen de het achterwerk en tussen de hals. En als we een paard hebben zoals bijvoorbeeld een Camarque paard uit Frankrijk, of bijvoorbeeld als we kijken naar Welsh Cob ponies, of we kijken bijvoorbeeld naar veel, heel veel pony types, bij wijze van spreken, dan kun je zien dat de hals bijvoorbeeld, relatief kort is, relatief massief, en de kaken en, ik weet niet het juiste engelse woord voor de botten in het gezicht, die zijn ook relatief massief.

En als je dan kijkt naar het "normale" foksysteem, waar je ook kijkt, of het nou dressuurpaarden zijn of springpaarden of baroque paarden zoals de Spaanse of Portuguese rassen of wat dan ook, dan zul je je andere lichaamsverhoudingen vinden. Je vindt andere vormen en andere plaatjes waarnaar gestreefd wordt. Als ik kijk naar bijvoorbeeld Harmon. Het laatste paard dat ik hier had, dit paard heeft, opmerkelijk genoeg door de manier waarop hij gefokt is, heeft hij teugels nodig. Hij heeft teugels nodig. Omdat als ik de vorm van dit paard vergelijk met een normaal paard zoals deze Welsh Cob, of dit Camarque paard, etc., dan zul je zien dat Harmon relatief lang en smal is, hij is een hengst, maar hij heeft een smalle lange nek en de juk- / kaakbeenderen van het hoofd bijvoorbeeld, die zijn ook anders, smaller en kleiner.

En als zo'n paard - je kunt het zien op de video - als het paard uit zichzelf rent dan zul je altijd het gevoel hebben dat hij op de voorhand loopt. In de videoclip Quiejo's First Dance, kun je het heel duidelijk zien, eerst zie je het paard uit zichzelf lopen en daarna ondersteun ik hem. Dus, wat ik in wezen doe met het paard door middel van mijn lichaamstaal, ik bewerk zijn achterhand, op een bepaalde manier overdrijf ik het. Ik stop zo veel belangstelling en zo veel focus in die achterbenen dat het paard op de een of andere manier aangemoedigd wordt om zijn hals richting zijn lichaam te brengen. Maar als je het paard op die manier begint te rijden, ik doe dat met een halster bijvoorbeeld, zeer zeer zelden met een bit van welk type dan ook omdat, zoals je eerder al zei, over iemand anders, bitten absoluut niet effectief zijn. Ze hebben geen enkel nut. Ik zal daar straks op terugkomen.

Maar normaal gesproken als ik signalen wil geven, dan met het halster of wat ik ook gebruik is de cavesson. Dus een leren ding rond de mond, zeg maar, en er is een grote kans dat je dan maar één touw, dus geen twee teugels, dat je maar één touwtje gebruikt richting de neus.

Karen Koomans schreef op maandag 16 augustus 2010, 1:22:


De gewone berenklauw wordt als paardenkruid beschouwd. Mijn paard is er gek op.
Eet het al jaren. Nooit iets aan gemerkt.

Trudy schreef op maandag 16 augustus 2010, 21:45:


Hij noemt welsh cob, camarque paard als voorbeeld, maar zegt dat er meer rassen zijn.

Verderop in het interview zegt hij dat hij af en toe toch ook met bit rijdt, maar dan alleen met loshangende teugel. Een bit met strakke teugel vindt hij mishandeling van het paard.
Dus je zult ongetwijfeld gelijk hebben...

jennet schreef op woensdag 18 augustus 2010, 21:18:


Ik ga regelmatig al wandelend op zoek naar blaadjes met m'n paard. Terwijl ze voldoende gras heeft in de wei, wil ze graag van allerlei kruiden eten onderweg. Ze mag zelf uitkiezen welke. Mooie aanvulling op haar dieet.

FemkeV schreef op donderdag 19 augustus 2010, 14:39:


Goed hoor!
Ik merk zelf dat ik vroeger geneigd was om te DENKEN, zoals bv:
hoe hoort het, wat zou het beste zijn, doe ik het wel goed, moet ik nu niet ingrijpen, enz.

En nu begin ik door te krijgen dat denken helemaal niet werkt bij paarden. Dat het gaat om VOELEN.
Paarden voelen veel meer dan wij, en reageren heel precies op onze gevoelens. Van onze gedachten worden ze alleen maar onzeker (want onzekerheid is het gevoel dat onder onze gedachten zit).
Ik zit nog midden in dit proces. Ben zo gewend om te denken! Maar hoe meer ik in m'n gevoel blijf, deste beter en fijner het paardrijden is!
Ik herken jouw verhaal dus helemaal.