Wat een snoepie zeg. En met die hitte zou ik lekker ook niks doen

Wat triestig!
Ondanks dat hij maar kort in je leven was, veel sterkte gewenst met het verlies van deze kleine frummel.

gefeliciteerd!

Hallo Femke

Wat fijn dat het zo goed ging vandaag!
Ik heb nu een jaartje een arabische volbloed van 4.5jaar en heb denk ik al alles mis gedaan wat een mens mis kan doen. De twijfels die je beschrijft herken ik heel erg.
Maar super dat je merkt dat je gevoel volgen zo positief werkt voor jullie twee.
Mijn "spook" heeft nu vakantie en ik hoop dat het tussen ons ook weer goed komt. Met de nodige hulp. Want ook mijn zelfvertrouwen is gekelderd tot het nulpunt.
Maar de opgever wint...toch?

Veel plezier met je paard!

oeps.... die laatste zin moet zijn " de doorzetter wint"
Frudiaanse verspreking

het soortelijk gewicht van water is 1/1 maar dat hoeft voor het poeder zeker niet zo te zijn.
Lijkt me logisch dat het lichter is dus ik zou zeker niet zomaar gokken.
Inderdaad niet zo handig zo`n schepje.

Sterkte met je paardjes! Balen dat hij weer zo slecht loopt!

Wat fijn dat het goed ging!
Hier ook kleine vooruitgangetjes. Met kleine stapjes kom je er ook!

Ook hier hetzelfde verhaal. Paarden worden gek van de vliegen. Heb Kyliam een vliegenmasker op omdat hij laatst 2 zwaar ontstoken ogen had gewoon van de vliegen. Echt niet normaal meer!
Danzen zijn er ook maar dat valt nog mee. Muggen heb ik eigenlijk nog niet gezien. Maar moet zeggen dat ik er nooit zoveel last van heb. Blijkbaar lusten ze mijn bloed niet. Bij de paarden ook geen muggen gezien.

Toevallig is vanmiddag een van de paarden hier op stal gewond geraakt en stond ik bij het gesprek met de dierenarts hierover.
Ze kunnen Serum spuiten wat ongeveer 8 weken direct werkt na de verwonding. De gewone enting werkt pas na een paar dagen. Maar werkt dan wel weer 1 of meer jaar.

Dus ja, het is op zich wel veilig als je bij verwonding serum laat spuiten.

Danielle

Hier ook een merrie die niet opnieuw gedekt werd en die ongeveer anderhalf jaar haar "veulen" gezoogd heeft. Nu is het veulen 2 jaar en zie ik het eigenlijk niet meer. Ze lopen wel nog steeds bij elkaar. De merrie is gezond en heeft er verder nooit problemen mee gehad.

Ik vind het super dat deze dierenarts verder kijkt dan haar neus lang is. En dat het ware welzijn van de dieren voorop staat!

Ik heb begin dit jaar jammer genoeg aan de lijve ondervonden met mijn hond dat enten heel gevaarlijk kan zijn.
Onze dierenarts (die inmiddels dus NIET meer ondere huidige dierenarts is) heeft onze hond geent en daarop heeft mijn hond een autoimmuunziekte gekregen. Het was super naar en ze zou er niet meer geweest zijn als we naar die dierenarts geluisterd hadden. Hij vond dat haar darmen gewoon wat overstuur waren en dat het vanzelf wel beter zou worden. Nadat hij haar een nachtje daar gehouden had (wat ons voor 1 nacht 185 euro kostte) vond hij haar er zo vrolijk uitzien dat hij haar naar huis liet gaan. Terwijl ze nog heel erg ziek was.
Een andere dierenarts herkende de symptomen direct en heeft haar behandeld. Ze heeft enkele MAANDEN cortisonen moeten nemen om het te redden. Maar nu gaat het goed met haar en zijn die zorgen gelukkig weg.

Nu zit ik een beetje in mijn maag met het enten van mijn paardje. Hier op stal worden de paarden zelfs halfjaarlijks met zo`n combispuit geent.
Ik heb hem nu een jaar en nog niet laten enten. Ergens denk ik het gewoon niet te doen naar aanleiding van dit topic. Of alleen tegen tetanus. Lastige keuze.... ben er nog niet helemaal uit voor mezelf...

Danielle

Bedankt voor jullie reacties!!

Ik heb het stuk gelezen en vond het erg boeiend.

Ja mezelf laat ik ook niet jaarlijks een spuit zetten. Daarbij waren mijn ouders vroeger al kritisch en hebben me als jong meisje eerst laten testen of ik antilichamen had tegen rodehond voor ze me(zoals hier in belgie de gewoonte is met 12 jaar) standaard lieten inenten.

Ik wist zelf al van de gevaren bij mensen. Heb met verstandelijk gehandicapten gewerkt (verstandelijk niveau beneden 1 jaar en zware epilepsie) ten gevolge van inentingen!!
Toen ik die dosiers las besloot ik gelijk dat ik mijn kinderen echt niet zomaar dingen laat inspuiten omdat het gebruikelijk is! Dus ja.....waarom zou ik dat dan wel bij mijn paard laten doen???

Danielle

Koliek is zo naar!
Mijn paardje heeft het in januari heel zwaar gehad dus kan me een beetje voorstellen wat het nu met je doet.
Ik duim dat het inderdaad met een sisser afloopt!

Sterkte

Vorige week ook een prachtig voorbeeld.
Mijn vriendin kwam aan de praat met iemand in een juwelenzaak over paarden. Dat ik een nieuwe plek aan het zoeken ben voor Kyliam. Of ik al wist waar ik hem wilde zetten. Mijn vriendin zei dat we hoopten op Spirit Horses. "OH NEE!! Jeetje die deden NH en de paarden stonden daar dag en nacht buiten, ook in de winter!!! "
Mijn vriendin heeft maar niks meer gezegd.

Ook ben ik op een "stal" gaan kijken. Het was dichtbij dus tja, kijken kost niks.
Het is een ponymanege. Ik vroeg of de paarden dagelijks op de wei kwamen...nee, weiland hadden ze niet. (oke, dat was het einde van mijn intresse maar goed, we blijven beleefd). Over hoeven. Natuurlijk bekappen, daar waren ze tegen. Maar ze hadden wel een goede smit die ze mij kon aanbevelen (nee dank je).

Als ik met Kyliam ga wandelen kom ik vaak fietsers tegen. En ben de tel al kwijt hoe vaak ze me achterna roepen dat ik OP mijn paard moet ipv er naast. Blijkbaar is het wel heel raar dat iemand met een paard aan de hand langs de weg loopt.

Maar ik trek het me niet zo heel erg aan. Kyltje staat lekker 24u buiten met een vriendje en zijn hoefjes hebben geen ijzers. Ik blijf op zoek naar een nieuw plekje voor hem. Maar het moet minstens even paardvriendelijk zijn voor hem. En ja, dan kijken mensen je soms raar aan

Danielle

Ondertussen zijn we een tijdje verder en ik wilde even laten weten hoe hier de zaken staan.

De grootste les die ik de afgelopen weken geleerd heb, is KIJK naar je paard. Raar is dat.
Kyliam heeft een tijdje rust gehad. Dat wil zeggen dat hij het grooste gedeelte van de tijd lekker op de wei heeft gestaan. Soms even er vanaf voor wat poetsen.
Sinds vorige week ben ik dan weer begonnen met regelmatig een stuk met hem te gaan wandelen in het bos. En ik moet zeggen dat dit met grote stappen vooruit ging.
In het begin was het altijd moeilijk om van het terrein af te komen. Het is een vrij lang pad en hij bleef soms elke paar meter staan. En vandaag is hij netjes mee gelopen zonder ook maar 1 keer te blijven stilstaan! Ik was zo trots op hem!!
Tijdens het wandelen mag hij geen hapje gras (meer) en moet zijn aandacht bij mij blijven. Ook dit lukt 100 keer beter dan een paar weken geleden. Geen getrek meer aan het koord.
Ik vraag hem regelmatig om te stoppen en soms enkele passen achterwaards. Dit kan nog beter maar er is geen getrek of geshor meer ofzo. Soms gaat hij met zijn hoofd naar de grond en smekken en dan zie ik aan zijn blik gewoon dat hij veel meer rust heeft nu dat ik de leiding heb.
De terugweg was in het begin ook trekken richting thuis. En met de nodige oefening gaat dit nu ook heel rustig.

Rijden is dan nog zo'n verhaal.
Ikzelf ben geen slechte ruiter maar had gewoon schrik gekregen met de laatste keren dat ik eraf gevallen was. Heel veel onzekerheid.
En Kyliam is hypergevoelig en maakte daar gigantisch misbruik van.
Dus gisteren iemand anders met veel meer ervaring en vertrouwen gevraagd om Kyliam te rijden.
Hij haalde alle mogelijke trukjes uit om niet aan het werk gezet te worden. Maar de ruiter was hem steeds net een stapje voor en na een tijdje gaf hij zich over en deed hij zijn best. Op het einde heb ik hem uitgestapt en eigenlijk voelde ik geen angst.
Vannacht besloten dat wat die ruiter deed, ik eigenlijk net zo goed zelf kan doen. Klinkt stom misschien maar er ging echt een knop om in mijn hoofd. Ik kan best een bok uitzitten, waarom paniekeer ik dan zo als Kyliam dat eens doet? In mijn hoofd helemaal alles op een rijtje gezet.
En vanmiddag heb ik hem opgezadeld en ben "gewoon" gaan rijden. En het ging goed!
Ik ben zo trots op hem!

Dus op dit moment gaat het eindelijk de goede kant uit. Ik voel dat de band tussen hem en mij erg verbeterd is. Dat ik weer kan genieten van hem. En dat is heerlijk!

Ik wil eerst weer een beetje vertrouwen opbouwen en dan de stap zetten naar bitloos. En uiteindelijk weer samen op buitenrit. Maar voorlopig zijn we zeker zover nog niet.

Bedankt iedereen voor jullie hulp. Veel hier lezen en de reacties hebben me erg geholpen. Het gaat met kleine stapjes maar het gaat zeker de goede kant uit.

groetjes
Danielle