Tjonge! Bij een hondenpup kijk je vaak naar de dikte en lengte van de poten om in te schatten hoe groot hij gaat worden. Dan moet dit een kat van formaat worden, hoor Wil!

Sneu, hoor, zo´n beestje. Maar als ´ie bij jou de eerste dagen, laten we zeggen week, doorkomt, dan gaat hij het vast redden en dan krijg je een vriend voor het leven!

Hoop dat je andere huisgenoten (incl. Jules) ook blij met hem worden

Succes ermee!

Els.

Nils Vellinga schreef op zondag 15 augustus 2010, 16:59:

Bella de St. Bernard is onze derde hond met wolfsklauwen, nooit een probleem mee gehad

Kleine, Europese Berenklauw is niet giftig, zijn Amerikaanse, veel grotere en in Europa verwilderde variant wel.

Zowel Rode Klaver, als Wikke, als Berenklauw kunnen aanleiding geven tot verhoogde fotosensibiliteit, dus een grotere gevoeligheid voor zonlicht.
Het zou dus best kunnen dat dit in combinatie met de toch al grotere gevoeligheid van deze paarden het probleem veroorzaakt.
Ik zou ze er in i.i.g. niet op laten staan!

Els.

Sneu hoor! Zo klein nog ...
Je sluit ze zo snel in je hart, het is altijd heel verdrietig!

Ik hoop dat hij heeft gevoeld dat jij en heel veel hier op het forum aan hem gedacht hebben en dat hij niet alleen was!

Je hebt i.i.g. (weer ) je best gedaan!

Els.

Bij Willem hingen een aantal winters terug door de nattigheid ook de vellen aan zijn stralen.
Ik heb toen alle losse einden weggesneden om ophoping van vuil te voorkomen, op sommige plekken zag je de lederhuid zitten. Zie foto-album http://www.paardnatuurlijk.nl/index_js.htm?http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=168
Willem heeft hier geen moment kreupel van gelopen en alles is vanzelf weer aangegroeid.

Els.

Bij ons valt het nog toe allemaal wel mee.

Ik heb hier nog geen daas gezien en ben zelf (thuis dan, op vakantie in Drenthe was het wel anders) nog door geen mug gestoken.

Waar de paarden wel last van hebben is van een soort kleine steekvliegen (ze zijn iets kleiner dan een gewone huisvlieg). Die zitten af en toe in hele trossen op hun ruggen en het meest op de aalstreep. Als je ze doodmept komt er bloed uit, maar de paarden reageren er niet heel erg op. De ettertjes steken ook mensen, je krijgt er maar kleine bultjes van, maar die jeuken wel extreem.

Op het moment waait het hier flink en dan is al het vliegend ongedierte gauw gevlogen.

Els.

Coulash schreef op maandag 23 augustus 2010, 20:50:


Katten schijnen bleekwater sowieso onweerstaanbaar te vinden, het waarom is niet bekend.

Ik heb een hond gehad die gek was op zeeppoeder. Ik waste toen de paardendekens op de hand buiten in een grote kuip. Eerst zeep erin, dan naar binnen om emmers warm water te halen. Kwam ik terug was de zeeppoeder op! Ik snapte er helemaal niets van

Ik weet dat het tegenwoordig omstreden is, maar ik heb in het verleden (zo´n 20 jaar terug) een paard gehad wat heel koliekgevoelig was. Met haar moest ik indertijd altijd aan de hand gaan stappen als ze koliek had, niet continue, maar telkens 5 minuutjes en dan zo´n 4x per uur. Vond ze niet echt leuk, maar zette wel de darmen aan de gang.

Els.

Aafke schreef op donderdag 26 augustus 2010, 18:08:


Is iets wat ik me ook afvraag als ik jou verhalen lees Aafke, waarom zet je Nancy nu toch ´s nachts op de wei? Ze is al zo kwetsbaar gebleken.
Ik houd Willem nu een vol jaar van het gras af. Hij is nooit écht bevangen geweest, maar als ik hem iets te lang op het land liet staan (anderhalf uur i.p.v. één uur) liep hij wel gevoelig en wilde niet meer over het beton. Dat ging zo af en aan. Dan ging het een tijdje goed, dan was het weer mis.
Sinds hij niet meer op het land komt, heeft hij geen stap meer gevoelig gelopen en beginnen zijn hoeven er weer perfect uit te zien! Behalve het van het land houden is er qua omstandigheden niets voor hem veranderd.

Ik vind het zelf niet leuk hoor, overdag één paard op het land en één in de paddock, maar ik doe Willem meer te kort door hem wel op het gras te zetten dan door hem er af te houden!

Els.