Hier thuis hebben we 2 kleine weitjes: links en rechts van de tuin. Aan het linkerweitje bevindt zich hun "luxestal", aan het rechter hebben ze enkel wat kleine boompjes om onder te staan.

Gisterenvoormiddag wilde ik ze van het rechterweitje omzetten naar het linker, zodat ze door de dag tegen de vliegen kunnen schuilen in de stal.
Dus met de halsters en touwen naar de wei. Pavana kwam op haar gemak afgewandeld, onze Nexor bedacht zich halverwege en ging terug onder zijn boompjes staan. Ik wachtte nog even, maar meneer wilde echt niet komen.
Oké, prima dus... Met Pavke alleen dan maar naar de overkant naar de andere wei .

Na 30 seconden viel onze Nexor zijne frank, dat 'm alleen zou achterblijven . Dat Pavke voor de verandering NIET bij hem wilde blijven . Dat is ook al wel uitzondelijk, maar ze is nu eenmaal wat gevoeliger voor het vliegend gespuis...

Nexor begint verontwaardigd te hinikken (en nee, dit is geen antropomorfisme, zijn intonatie kon je echt niet anders interpreteren), en begint rond te bokken en te springen . De hele weide rond. Hij haalde alles uit de kast en gedroeg zich als jong veulen in plaats van ruin van middelbare leeftijd. En Pavana, die normaal leuk begint mee te doen, die kijkt van de overkant rustig toe... zo van "nee makker , ik heb vandaag echt geen zin om mee te doen met jou". Enkele vliegen en dazen later gaat hij terug onder de boompjes staan.

Na Pavke nog even wat gekroeld te hebben, ga ik terug met halster en touw naar Nexor zijn wei. Hij krijgt me uiteraard onmiddellijk in het oog, hinikt uitbundig en komt in volle galop recht op me afgestormd. Ik maak me groot en hij komt 1 meter voor mij netjes tot stilstand, met wat je toch wel een slidingstop kan noemen. En dat voor een gepensionneerd springpaard.
Uiteraard wil hij nu ook zo snel mogelijk naar de overkant, en dan moet ik 'm toch weer effe duidelijk maken dat dit op MIJN manier gebeurt, rustig en ordelijk achter mij , en niet op de zijne, zo snel mogelijk over mijn - pas gemaaide - gazon .

Met tegenzin doet hij het, maar is alweer verontwaardigd dat ik halverwege hem nog eens 5 seconden laat halthouden achter mij. Ik ben soms toch een geweldig ambetante baas hoor! Dat zegt hij met zijn hele lichaam. Op zulke momenten is hij ineens 5 cm groter dan normaal. Na op een - voor hem - tergend trage manier het halster netjes uitgedaan te hebben mag hij eindelijk terug naar zijn Pavke . En na nog eens om beurt heerlijk gerold te hebben op de modderplek, is alles weer peis en vree.

Dat is nu wat ik zo heerlijk vind aan paarden houden.

Lena
(grandioos bitloos, )

ORS is Orale Rehydratatie Solutie. Verkrijgbaar bij de apotheek. Er zitten elektrolyten in.
Moest je nu in de buurt wonen Wil, dan zou ik het binnen brengen. Ik heb hier nog wat liggen van toen manlief een salmonella-achtige vergiftiging en 41,3° koorts.

Lena
(grandioos bitloos )

Nils Vellinga schreef op zondag 15 augustus 2010, 19:29:


Yep, helemaal mee eens... En... VEEEEEL leuker om naar te kijken... Ik zou wel eens een tank willen zien galopperen

Lena
(grandioos bitloos )

e m kraak schreef op maandag 16 augustus 2010, 1:47:


Ik doe even mee terzijde... Ik weet niet of ze alles "anders" proeven, maar ik geloof wel dat we een verschillende smaak hebben. Ik vind witloofwortels bijvoorbeeld niet te vreten. En ons veulen lustte geen wortels, terwijl onze tuin heerlijke wortelen oplevert.

Ik proef eigenlijk alles wat mijn paarden te eten krijgen, ook likstenen. Heel boeiend. En mijn conclusie gaat in de richting van: hoe lekkerder IK het vind, hoe ongezonder het wellicht is voor mijn edele viervoeters.