spook noem ik die van mij ook vaak! ik denk ook dat het wel goed komt hoor, want achter dat spook zit ook wel een heel lief paard..

Wat ben ik blij dat ik mijn bericht (na lang twijfelen ) toch gepost heb! En dat ik niet de enige ben die het af en toe niet meer ziet zitten. Maar vaak is het natuurlijk zo dat het maar LIJKT dat het anderen allemaal heel makkelijk af gaat (stalgenoten, mensen die je met het grootste gemak buiten ziet rijden), terwijl je niet weet waar zij allemaal aan gewerkt hebben.

@Coralie, voelen is inderdaad het allerbelangrijkst, en je komt dan in zo'n 'flow' dat alles vanzelf gaat en je ineens precies weet wat je moet doen. Als dat lukt, nou dan heb ik echt een heel goede dag Maar wel erg moeilijk, het lukt mij bij lange na niet elke dag.

@Sandra, wat ontzettend knap dat je toch elke keer weer de moed hebt kunnen opbrengen om weer met een paard te gaan werken! Zoals ik het lees waren/zijn het ook zeker niet de makkelijkste paarden. Dan is het helemaal lastig om je vertrouwen te behouden. Maar toch leer je elke keer weer zoveel.

Ik ga zometeen weer op pad naar Fyodor, eens kijken of ik hem vandaag met de targetstick helemaal de wei uit krijg en zo niet, dan is er morgen weer een dag.

groetjes, Femke

Alvast een kort verslagje. Het ging heel goed vandaag! Hij liep keurig mee, neus zowat over de grond, zeer veel interesse voor de targetstick (bal aanraken met neus = beloning). We hebben nog een stukje ruiterpad gewandeld, door het mechanische hek gegaan met knisperend grindpad (was allemaal niet eng). Daarna de volgende uitdaging, hoeven uitkrabben. Van het begin af aan al is hij daar niet heel makkelijk mee. Maandag begon hij met geirriteerd uithalen met zijn achterbenen als ik zijn achterhoeven wilde uitkrabben. Nu weer, en na mezelf ervan verzekerd te hebben dat het niet kwam door pijn, blessures, wondjes oid heb ik hem in een paddock gezet, lange lijn aan zijn halster (die ik vast bleef houden). Voorhoeven gingen wel goed, dus die duidelijk beloond. Daarna daadkrachtig en assertief bij zijn achterhand gaan staan (zo van: ja, ik ga echt je hoef uitkrabben), rustig gevraagd, en hij gaf z'n voet keurig, zonder uit te halen Maandag schrok ik er enorm van en heb ik hem maar snel weer terug gezet. Vandaag had ik zoiets van: ik blijf rustig, neem de tijd en communiceer duidelijk wat ik wil. En, heel belangrijk, uitgebreid belonen als het lukt. Ik zal zeker weer tegen andere moeilijkheden aanlopen, maar als ik deze aanpak onthoud moet het lukken. Echt blij dat ik weer een beetje op de goede weg ben

Bedankt iedereen voor de reacties! Inderdaad heel fijn die herkenning. En niets moet alles mag is ook een heel goede, ik ben een ster in het rationeel verpesten van iets wat eigenlijk prima is zoals het is.... Ik zal zeker blijven schrijven over mijn vorderingen