Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 1 september 2010, 13:13:
> Voor dat eerste zeker niet.
> Zijn die paar honderd euro slachtgeld dan zo allesoverheersend balangrijk?
> Kun je dan niet beslissen om je paard een spuitje te laten geven door de

> kippen, koeien en wat was het...varkens.
> Ook weer goedgepraat.
> Word even erg misselijk
> Bah
Moet ik toch even op ingaan....
Ik heb helaas inmiddels (ben bijna 50) alles meegemaakt, ook spuitjes, thuis met schot en slacht.
Ja, ik heb een keer een paard naar de slacht gebracht. Dat houdt hier het volgende in; je geeft smorgens evt een kalmerend middel aan het paard in het eten, leidt het de trailer op. rijdt naar het slachthuis, overlegt papieren en daarna wordt het paard van de trailer geladen en in alle rust meteen doorgeleid naar een volkomen schone soort stal (beton uiteraard), waar het een wortel en een kriebel krijgt en een seconde later dood is. Het paard heeft niet eens de kans om gestressd te raken. Het kijkt om zich heen in het gangetje, krijgt iets lekkers en pang... weg.
Niks geen gestressde taferelen, stresstransporten etc. Althans niet op deze manier.
Toen ik Tommy liet inslapen, was hij zo slecht dat het accuut in de wei moest gebeuren, met een spuitje.
Leek me ook een hele fijne rustige manier van sterven in zijn eigen weitje en ik had spuitjes bij
da al heel wat vaker meegemaakt. Slechts een keer een slechte ervaring, toen ik nog kind was en de hond heel lang lag te trillen. Dat was heel erg.
Maar ik wist dat het normaal gesproken heel rustig ging.
Ik had er dan ook vrede mee.
Totdat het narcose middel niet goed bleek te pakken en de
DA nog 3 keer moest bijspuiten.
De pony heeft ellendig lang liggen te trillen en schudden op de grond en ik zat ernaast te huilen,. Kon niets voor hem doen. Zelfs
DA brak het zweet uit (hij had het nooit eerder meegemaakt)
Het heeft enorm lang geduurd voordat de pony dood was. Eerst heel erg lang schudden en rillen, daarna heel zwaar ademen etc... Een nachtmerrie.. echt... ben ik nog kapot van als ik eraan denk.
DA verzekerde mij dat de pony niets meer voelde, maar hoe wil hij dat zo zeker weten?
Ik zal nooit.... nooit meer een paard op die manier laten gaan
Kan me niet schelen dat het normaal gesproken slechts zelden voorkomt dat het zo gaat zoals het bij tommy ging (heb het nu dus 2 keer meegemaakt bij twee verschillende kundige
DA met tussenpoos van zo'n dertig jaar) Ik zou nooit meer dat risico nemen.
Kosten voor deze ellende was 350 euro. Ik heb hem niet laten ophalen, maar in de wei begraven, anders was ern nog zo', 300 tot 400 euro bijgekomen.
En de manier van sterven was, zoals gezegd, de reinste nachtmerrie.
Nooit, nee nooit meer op deze manier.
Wordt misselijk als ik eraan denk... al gaat het meestal goed... het risico dit nog 1 keer mee te maken.... nee.
Dus alsjeblieft, trek geen conclusie als je niet weet wat eea inhoudt
En respekteer de keuze van mensen
Mensen die hun paard laten afmaken nemen iig nog verantwoordelijkheid.
Wat te denken van die mensen die een paard op leeftijd of met gebreken te koop zetten. of bv een draver die moeilijk te verkopen is.. ja, voor zeer lage prijs, zelfs gratis...
Ze zoeken allemaal een goed tehuis, maar de meeste weten wel dat een dergelijk paard slechts bij zeer hoge uitzondering goed terecht komt.
Als een dergelijk paard geen wisselbokaal wordt doordat het in onkundige handen komt, is het veelal een handelaar met mooie blauwe ogen en een prachtig verhaal, tranentrekker, soms in gezelschap van zijn kindjes, het paard koopt om het vervolgens op een afschuwelijk transport naar joegoslavie of Italie te zetten omdat daar geld aan verdiend is.
En de eigenaar wast zijn handen in onschuld.
Want ze hebben het paard niet zelf op dat transport gezet he.
Nee.... daarvoor heb ik geen respekt
Wat mensen betreft die hun eigen verantwoordelijkheid wel nemen...
Ik vind dat ieder zijn eigen keuze moet maken in de manier waarop, zolang het humaan is (en ja, slacht kan zeer zeker ook humaan zijn).
Kwestie van elkaars keuze respecteren.