Nils Vellinga schreef op zondag 12 september 2010, 16:47:


Spoelwormen treft men inderdaad vooral bij veulens en jonge paarden aan, paarden worden er met de jaren immuun voor. Juist spoelwormen zijn weer vaak resistent tegen avermectines. Gelukkig nog wel vaak gevoelig voor fenbendazol en pyranthel pamoaat.


Ivermectine en moxidectine zijn niet hetzelfde molecuul, zij behoren wel beide tot de avermectines (afgeleid van de bacterie Streptomyces avermitilis) ook bekend onder de naam macrocyclische lactones.

Er zijn wel chemische middelen beschikbaar die snel en doeltreffend werken voor euthanasie. Een spuit intraveneus met barbituraten ( anesthesie middel) doet de poten van je paard eronder uit slaan, geen leuk gezicht, maar het hart en longen werken dan nog even door, daarom is het het best meteen nog een spierverlammer (curare) te geven waardoor hart en ademhaling ook stoppen. Helaas komt het voor dat de DA met de naald in het bloedvat zit en met het aansluiten van de naald de naald ernaast schiet en de middelen in de spier terecht komen. Dat is erg vervelend. Ik heb het eens meegemaakt dat een pony gewoon bleef staan, tot de DA zijn fout in de gaten kreeg en een 2e spuit gaf. Allemaal heel akelig. Het wordt allemaal makkelijker als je eerst wat detomidine spuit, kan gewoon in de spier in zeer kleine dosis, en is tegenwoordig ook als gel voor oraal gebruik beschikbaar. (uur van te voren of langer) Je paard is dan suf genoeg om niet meer te beseffen wat er precies gebeurt maar blijft wel staan. Je hebt dan verschillende anesthesie middelen die je kan gebruiken om je paard echt in te laten slapen, eventueel samen met de spierverlammers. Ik geloof dat de laatste optie, (iets duurder) wel het beste is, het risico van ernaast spuiten wordt ook veel geringer. Extra optie is een catheter in het bloedvat zetten waardoor je via een slangetje extra middelen kan toedienen en dus niet steeds opnieuw hoeft te prikken als een paard langer blijft ademen dan verwacht.
Ik vind naar het slachthuis geen optie, al dat vertrouwen dat je paard heeft om met je mee op stap te gaan de kudde uit, ik ben het eens met het idee: thuis sterven, in de kudde geeft het minste stress, en voor ons blijft het verdrietig genoeg maar de kudde geeft ook de troost aan de mens.

Hersendood is dood, dat is zeker waar, maar niet makkelijk te accepteren als je naast een hersendood mens of dier staat, ademen en hartkloppen is voor ons ingebakken teken van leven. Ga je hersendood maar ademend de ambulance in, heeft iedereen hoop dat het nog goed komt.

Voor euthanasie van mensen (en ook bij de doodstraf ) worden 3 middelen gebruikt:
eerst de barbituraten in zo'n hoge dosis dat de hersenen dood zijn. Maar omdat het hart nog klopt wordt een curare achtig middel gespoten dat de spieren verlamt. Dan kan nog een kalium oplossing worden toegevoegd. Op dezelfde wijze werkt euthanasie bij paarden. Bij paarden kan je nog een sterk kalmeeringsmiddel inspuiten voor je begint. Volgens mij hangt veel af van de vaardigheid van de DA. De akelige verhalen hebben misschien te maken met fouten van DA's.

Frans Veldman schreef op dinsdag 14 september 2010, 10:36:


Dit verhaal is weer erg grappig. Mijn broer had vroeger geiten, een ware hel, zij liepen zelfs over het dak en geen enkel hek houdt ze binnen. Niet voor niks dat geiten vaak in schuren worden gehouden, hetgeen geitenkaas weer minder aantrekkelijk maakt. Voor wisselbeweding zijn koeien erg geschikt, ook voor parasietenbestrijding.

lijkt een machine vertaling. Soort SPAM, weg ermee.