Bedankt voor alle reacties! Even enkele vragen die gesteld werden beantwoorden: Waarom kreeg ze Prednisolon? Omdat ze COPD (dampigheid) heeft, een longaandoening vergelijkbaar met astma bij mensen. Prednisolon - wat een cortisone is- is een notoire veroorzaker van hoefbevangenheid, vandaar moet ik al niet verder zoeken. Aanvankelijk dacht ik : ze is bevangen geraakt door dat medicijn, niet door het gras. Voorheen liep ze 24/7 op gras en dat is nooit een probleem geweest. Ik dacht dus, vermits het niet aan het gras ligt, dat ik haar gewoon op het gras mocht laten. Het weglaten van het medicijn zou het wel oplossen. Niet dus, dat was misschien dom van mij. Ik heb ze een tijdje later, toen het steeds erger werd, van het gras gehaald en op hooi gezet. Daarom duurt het al zo lang en begint ze nu pas beter te lopen.
Het is wel degelijk hoefbevangenheid, dierenarts en hoefsmid/natuurlijk bekapper hebben dat beide bevestigd. De hoefsmid komt regelmatig langs, en je kan de losgelaten witte lijn zien als ze bekapt wordt.
Ik zal ze dus best nog een poosje op hooi houden, tot ze weer echt vlotjes loopt, en dan langzaam weer gras introduceren. Ik vind het zo erg voor haar, ze staat dan alleen in de paddock en ze ziet de andere pony's lekker in het gras lopen. Meestal zet ik 's nachts mijn andere pony bij haar, zodat ze wat sociaal contact kan hebben.

Hallo Ingrid,
Jouw verhaal klinkt inderdaad zeer bekend. Onze pony is "slechts" een gezelschapspony voor de andere, jonge pony waar mijn dochter op rijdt. Het beestje dat dampig is en hoefbevangen, is 19 jaar en heel haar leven ge(mis)bruikt geweest als fokmerrie. Nu mag ze genieten van hopelijk nog enkele mooie jaren bij ons op de wei, waar ze alles mag maar niets moet. Ze wordt niet bereden, dus van haar COPD heeft ze op dat vlak weinig last. Ze hoest wel uiteraard. Ondanks het feit dat we ze gekocht hebben als gezelschapspony voor de andere, zijn we toch zeer gehecht aan haar geworden. Het is zo'n ontzettend lief beestje, en ik wil dat ze haar verdere leven pijnloos en gelukkig kan doorbrengen. Vermits ze niet bereden wordt, ga ik ook niet meer beginnen met Prednisolon of andere smurrie. Liever af en toe kortademig dan weer maanden aan een stuk hoefbevangen!
Ik laat haar nu een 4-tal uurtjes per dag grazen op een wei met lang gras (want kort afgegraasd gras bevat meer fructaan). Voor de rest krijgt ze hooi. Elke dag stap ik ook met haar door de straat, wat nu al aardig lukt. Ze lijkt niet meer kreupel. Ik observeer haar alle dagen, ik kijk alle dagen naar de fructaanindex. Als die hoog is, of de pony gaat weer moeilijker lopen, gaat ze onmiddellijk weer 24/7 op hooi. Maar tot hiertoe is dat nog niet het geval geweest. Fingers crossed!

Hallo,
Ik zou me deze winter graag gaan toeleggen op het mennen van mijn reeds zadelmakke en verkeersmakke pony, uiteraard moet hij dat eerst leren. Hij werd steeds bitloos bereden. Mijn dochter wordt namelijk te groot om op hem te rijden, en hij is nog jong, en heeft veel potentieel. Ik doe hem nooit of te nimmer weg, en om met hem toch nog plezier te beleven, zou ik graag gaan mennen.
Weet er iemand waar ik informatie kan vinden over bitloos (en ijzerloos) mennen? Bestaat daar een boek over? Of is er soms iemand die daar veel over weet of ervaring heeft, waar ik een paar vraagjes aan mag stellen? Alle hulp is welkom!
Groetjes

Hallo,
Weldra komt er bij ons een koudbloed merrie bij. Ze is een Belgisch trekpaard, enorm lief en rustig, schrikt van niks en luistert zeer goed. Graag zouden we met haar veel gaan wandelen. Tot hiertoe werd ze door de vorige eigenaars met bit bereden. Ik ben pro bitloos, dus ik zou dit graag met haar proberen. Alleen weet ik niet goed welk bitloos hoofdstel voor zo'n groot en sterk paard het meest geschikt is. Sidepull? Hackamore? Zijn die dingen wel verkrijgbaar in zo'n grote maat? Heeft er iemand ervaring in het bitloos rijden met een koudbloed?
Alle tips en goede raad zijn uiteraard van harte welkom.

Sinds een 6-tal weken hebben wij een boerenpaard van 4 jaar. Toen ze bij ons arriveerde ging ze kapot van de jeuk en schuurde ze zowat overal. Onder haar manen begonnen plekken te verschijnen die verdacht veel op zomereczeem leken. Haar vorige eigenaars gaven haar dagelijks een halve emmer krachtvoer, onder het motto : een groot sterk paard moet veel eten.
Sinds ze bij ons is, en op een volledig natuurlijk dieet bestaande uit hooi, gras, liksteen en water, is de jeuk langzaamaan beginnen te minderen. Na zes weken zonder krachtvoer is ze er zelfs helemaal van verlost!
Ik wil niet beweren dat ALLE gevallen van zomereczeem hun oorzaak bij het voedsel ligt. Erfelijkheid, en de plaats waar je paard loopt spelen uiteraard ook een rol. Onze weide grenst trouwens aan een bos en een riviertje, dus muggen genoeg!
Ik vond het alleen de moeite waard om te melden, voor de mensen die met zomereczeem te kampen hebben, het zou kunnen helpen uw paard op een volledig natuurlijk dieet te zetten.