Piet... hij is veel erger als Catcher op 4-jarige leeftijd was.
Die had tenminste nog iets respekt en liep tenminste nog netjes mee.

Nu is dit heel herkenbaar voor mij. Voorbenen uitslaan (controlevragen), proberen te meppen, en zeker in de electrische omheining bijten... oh ja... combi gefrustreerd pubergedrag en stijf staan van de brokjes.

Die beide oudere dieren zetten 'm wel op z'n plaats hoor... maar Sue denkt dat ze dan daarmee klaar is.... nou, daar is ze dan nu wel achter.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Denk dat je zus 'm dan al goed aanpakt. Dat puberale uitproberen verdwijnt wel een keertje, als het rollenspel bevestigt is. Dan zijn dat soort controlevragen niet meer nodig.
En idd.... hengstjes vertonen dit gedrag nu eenmaal.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ans Jondral schreef op maandag 20 september 2010, 20:54:
Sommige moeders, vooral bij het eerste veulen, zijn gewoon té lief!
Wij hebben ook ooit eens een quarterveulen gefokt, bijgenaamd EIKEL, die z'n moeder gelijk al kickte. Ook omdat ze de melk niet gelijk liet schieten...
Ze vond het allemaal prima. Ik vermoed dat ze blauwe schenen heeft gehad!

Denk je dat ze daarvan angstig worden? Welnee, je zus slaat 'm toch niet dagelijks met de voerschep? Dit was gewoon een instinctieve reactie van haar, en toevallig kwam de boodschap over. Zo herinneren doe ik het niet, maar ik zal ongetwijfeld best ook weleens een jetser hebben uitgedeeld. Toevallig hadden wij natuurlijk altijd hengstveulens!

Beleefdheid aanleren. In hele kleine (veulen)stapjes. Hoofd laag en never onuitgenodigd in jouw ruimte komen. Achteruit zetten... d'r al wat mee doen.
Wandelen.... Zowel links- als rechtsom meevoeren....
Niet te lang, niet teveel in 1 keer... kleine stapjes. Paar minuutjes en tijd geven om alles te laten bezinken. Dat ene stapje blijven herhalen, net zolang tot hij het snapt.
Dan het volgende stapje....
Ik heb er zelf geen tijd voor om het Monty goed te leren. En ik vind het mijn taak niet. Maar bij mij ging ie eerst eens van alle voer af. Alleen hooi.
Dan apart in een vrij kleine paddock. En aan de lijn... gewoon wandelen. Netjes leren volgen, naast mij, niet voor mij, ook niet achter mij. Gewoon in z'n eigen spoor.
Halthouden en achteruit lopen. Daar ben je al urenlang zoet mee, om ze alleen dát al te leren. Hoofd laag.
Alleen al het feit dat je hem uit z'n veilige (grote) paddock haalt, en 'n paar meter weg van z'n beide maatjes heeft al zoveel impact dat daar de problemen al ontstaan. Want dat vertikt hij dus al. Het feit dat ie eventjes niet kan doen waar ie zelf zin in heeft.... en niet de veiligheid van de 'kudde' op kan zoeken... is in dit stadium al voldoende.
Blocken met je arm door het touw net even ietsje anders vast te houden, zodat ie niet kán bijten. Dat soort dingen.
Een aantal weken geleden liep hij braaf mee, ging achteruit op commando en beet absoluut niet meer. Kan zijn dat ie toen nog te ziek was.... Maar hij wist het donders goed. Ik kon alle vier de benen zonder problemen optillen, geen commentaar.
Daarom viel het gisteren ook zo tegen, ik had dit gewoon niet verwacht.

Dat is nu nog veulenspel. Maar wel het begin van grenzen verkennen...
I.p.v. weglopen er naartoe springen... en het sissen.... maakt echt wel indruk hoor!
Ach.... ik ben er een soort aan gewend. Als ze zo opgefokt zijn dan weet je gewoon dat er een lading controlevragen zit aan te komen. Je moet gewoon zorgen dat je niet in de slagrichting van de achtervoeten komt. Zodra hij draait, draai ik nog veel sneller.
En in geval van steigeren, tsja... niet recht ervoor blijven staan natuurlijk!
Ik had 'm op dat moment trouwens niet aan de lijn, maar Jules.

Van opzij kun je naar 'm toespringen en dan keihard sissen als een slang... beide armen omhoog... Monty stuiterde zowat op z'n kont van verbazing.
Bij Catcher werkte dit ook perfect... Conrad heeft het ooit moeten doen.
Toen dacht Catcher ook dat ie van achteren wel even op Conrad kon springen.
Voordat ik 'n waarschuwing kon roepen had Conrad het al in de gaten, die heeft écht ogen in z'n achterhoofd of hij wéét gewoon dat het komt. Haha... ik vergeet never nooit dat smoelwerk van een hevig beduusde Catcher meer! Giller!

Ben benieuwd!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Nils Vellinga schreef op maandag 20 september 2010, 21:43:


Nils, waarom probeer je de Koenjit/Curcuma niet wat Letje hier zo vaak geschreven heeft? En nu Sue wonderbaarlijke resultaten bereikt heeft met de oude Spartan?
Volgens mij is dit een serieus wondermiddel!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Dapper Britt! Helaas heb ik het niet gezien, maar misschien verschijnen er nog eens filmpjes van jullie op het i-net?

Klasse dat je dit gedaan hebt in ieder geval!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Nee... ik had wel foto's van hem van toen ie nog zo ziek was...
Maar daarna heb ik geen foto's meer gemaakt.
Misschien doe ik dat nog wel.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ow Pien.... dit had ik eventjes helemaal vergeten, maar je hebt gelijk!!
Verdorie..... Sue voetbalt dagelijks met Monty!!
Terwijl ie helemaal 0,0000000 respect voor haar heeft!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Spirithorses schreef op maandag 20 september 2010, 23:33:


Yep..... En toch zal ze het zélf moeten doen.
Sue is een type wat het wel heel gemakkelijk vind als iemand anders het oplost.
En dan zit ik er nog voor maandenlang aan vast. Ga ik ditmaal écht niet doen.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Stephanie Pots schreef op dinsdag 21 september 2010, 9:35:

In ons geval, (Chaser en ik) na een fikse glijpartij en een zowat over de kop slaan door 2 losse voorijzers.... het definitieve besluit om NOOIT meer ijzers onder 'n paard te laten timmeren.
En ik ben niet bewust met losse ijzers gaan rijden, dat zou ik dus nooit doen.
Ze zaten 'muurvast' toen we vertrokken voor een fikse buitenrit. Van te voren gecontroleerd door de hoefsmid, beslag zat er net 2 weken onder. Voorijzers waren er al 2 x onderuit gevallen en waren opnieuw vastgezet. Het was speciaal beslag met leren zooltjes en siliconen.
Halverwege hoorde ik een soort 'tikken' en vroeg me af waar dat geluid vandaan kwam.
Achteraf zal dit de eerste nagel geweest zijn die eruit kwam.

Enfin... die buitenrit heb ik ernaast lopend afgemaakt. En nog voordat we fatsoenlijk thuis konden komen draaiden beide ijzers rond z'n voeten, hangend aan nog slechts 1 nagel. De noodsmid die de volgende dag kwam heeft ze verwijderd. Helaas, doordat de nagels flinke gaten in de wanden hadden gemaakt moest hij Chaser dermate kort bekappen dat de arme ziel helemaal niet meer kon lopen en op de pijnstillers kon.
En dat..... was gelijk en heel erg definitief het einde van de hoefijzerperiode.

Losse ijzers zijn dus levensgevaarlijk. In een manegehal loopt het dier het risico dat ie z'n eigen ijzer eraftrapt, en met medeneming van een flink stuk wand.
Om nog maar niet te spreken over eventueel nog aanwezig zijnde losse nagels!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Kij hier:

http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=111&t=1358604&

maar eens... hoeveel moeite het kost om zaken proberen goed uit te leggen en mensen te overtuigen.
En dan wordt er nog niet eens over opstalling/voeding gesproken....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

cindybijl schreef op dinsdag 21 september 2010, 10:58:

Je zet, zo te lezen, een beetje in dezelfde situatie als waar ik vorig jaar in gezeten heb.
Chaser bleef ook maar afvallen tot aan schrikbarend mager toe.
Ik heb me serieus schuldig gevoeld alleen al bij het idee dat ik daar nog op zou gaan rijden.... hij was zowat een skelet.
We hebben eigen nooit iets kunnen vinden. En echt alles is onderzocht.
Het enigste waar ik nu wel in geloof is dat het toch de verhuizing van onze eigen plek in Drenthe, naar tijdelijk België, en later het zware transport naar Portugal is geweest.
Ontheemd.... en dat heeft hem veel meer aangegrepen als ik ooit zou kunnen vermoeden.

Wat ik ook bijvoerde... emmers met lucerne, bietenpulp, alfarobe... het deed gewoon helemaal NIETS. Ook een Pro Biotica kuurtje deed geen moer.
Pas ná het toedienen van de Vit. E die hier op PN te koop is (hij had wél een bewezen Vit.E tekort!), de Chevivit, is hij pas weer op gaan knappen en kwam er weer vlees op.
Nu nog is hij niet dik. Je ziet heel vaag de ribben. Het paard wat ik vroeger speklapje noemde is nu een slanke den. Maar wél een gezonde slanke den, glanzend en vrolijk.

Of het aan de Chevivit heeft gelegen.... zeker weten zal ik het nooit doen.
Inmiddels staat hij al weer heel lang, zonder Chevivit, op uitsluitend langstengelig, kruiderig, goede kwaliteit hooi... water.... en likstenen. En verder helemaal niets.
Hij ziet er gewoon geweldig uit!
Misschien heb je hier iets aan.....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Geweldig Cindy, zoals je dit alles beschrijft!
Heerlijk om dit zo te lezen, zoals het gegaan is...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Haha.... ja, soms is het wel lachen!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Nee... gelukkig niet! Contacteer Esther Hegt eens op

http://www.jakobskruiskruid.com/website/

volgens mij heeft zij er hier weleens een artikel over geschreven!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Mee eens Joop.... zo'n dier kan verdorie wel 35 worden!
Moet ie dan nog 15 jaar op die k...ijzers rondsjokken?
Geef 'm juist dán de kans nog om te genezen! Maar wel op een paardvriendelijke wijze.
Ik denk echt dat het nooit te laat of te vroeg is om de ijzers eronderuit te halen.

Verder: WAUW: ijzers vervormde wrakhoeven.
Mooi (nou ja...) vertolkt!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.