cindybijl schreef op dinsdag 21 september 2010, 9:43:


waarom is dat paard te mager? Ga op zoek naar de oorzaak en los die op.
Is ze een stresskip, zijn de tanden niet in orde, wormen, slechte kwaliteit hooi, moet ze teveel werken, voelt ze zich niet happy in de groep, is haar bloed in orde etc.

Er zijn veel oorzaken op te noemen voor afvallen van een paard. Als je die weet op te lossen heb je de helft al gewonnen.

Groet, Pien

mirel schreef :


Dat hoef je ook niet meer te snappen.
Het enige wat je kunt doen zonder jezelf te frusteren is zelf het goede voorbeeld geven zodat mensen aan jou komen vragen hoe het kan dat dit bij jou allemaal wél lukt....

Maar ik begrijp het wel hoor, zeker als iemand in een omgeving staat/woont waar ze (nog) andersom denken. Dan is het verdomde moeilijk om je eigen rode draad vast te kunnen blijven houden, al helemaal als het even niet lekker werkt en je toch al onzeker bent. Dan hoor je weer dat 'zie je nou wel, ik had het je toch gezegd'....

Groet, Pien

Nils Vellinga schreef :

Ik lees net die Bokt-ijzerslink die Wil gaf. Ben na de eerste pagina afgehaakt (dus ik weet ook niet hoe de discussie verderloopt).

Tijd (geduld), kennis, maar ook zelfvertrouwen zijn belangrijk bij het overgangsproces.
Wij hebben (inmiddels) makkelijk l*llen want wij weten inmiddels wel dat het altijd goed komt.
Maar als je één paard hebt en bovendien in een ijzerpension en al je vriendinnen gaan uit rijden terwijl jouw paard na een half jaar nog strompelt over steentjes moet je van goeie huize komen om dan toch vol te houden, temeer wanneer diezelfde vriendinnen je voor dierenbeul uitmaken.
Deels heb ik daar wel begrip voor (ik lijk wel in een milde bui vandaag), maar het andere deel in mij zou willen schreeuwen: 'haal in godsnaam je paard daar weg en zoek een plek waar je dat begrip en de ondersteuning wél vindt'.

Ik heb het hierbij over de gewone overgang naar ijzerloos (bit en hoefijzers). Enige nuancering is daarbij wel op z'n plaats.

Maar persoonlijk heb ik net als jij geen begrip voor de winstpuntenjagers ten koste van de gezonde voeten van hun paard. Ik heb daar h e l e m a a l niks mee!

Groet, Pien

Merel Stoffers schreef op dinsdag 21 september 2010, 23:21:


Ow zeker, ik merk absoluut ook de positieve tendens. Mensen zijn steeds beter op de hoogte en in staat de juiste keuzes te maken. Alleen is 'mensen overhalen' niet meer zo mijn ding.
Hier komen gelukkig allemaal mensen die die keuze al gemaakt hebben. Dat werkt een stuk gamakkelijker dan te moeten overtuigen.

Greetz!

Stephanie Pots schreef op donderdag 23 september 2010, 11:45:


Nou.... als er een lezer is die op Vlieland woont en daar iets te observeren heeft ruil ik graag van stekkie. Hier thuis 19 stuks om je mee te amuseren. Owneej, 20, net gehoord dat we er een bijkrijgen....

Groet, Pien

Piet schreef op vrijdag 24 september 2010, 7:33:


Ik ben op dit moment bezig met een vergelijkbare case.
KWPN merrie waarbij ik enkele jaren geleden koopadvies gegeven heb, op dát moment gezond, staat nu 24/7 op stal met ijzers en een problematisch voorbeen. Machtig mooi dier, en ik herinner me nog dat ik wég van haar was. Ik mag haar gaan ophalen, dan komt ze bij ons wonen.

Ik zit beslist niet te wachten op weer een paard erbij, maar deze eigenaar heeft mij ooit enorm geholpen bij het opstarten van mijn bedrijf en nu heeft hij het moeilijk, tja, ik kan hem en het paard niet in de steek laten nu....

Groet, Pien

Christel Provaas schreef :


Ik wijt de problemen aan het langdurig stilstaan en ook nog eens stilstaan op ijzers.

Ik maak me er niet zo druk over, eerlijkgezegd. Het paard is naar de kliniek geweest en kon gewoon bereden worden (meer weet ik nog niet).
Paard is van dochter van eigenaar en die kijkt er niet meer naar om (tja, andere interesses). Eigenaar gaat elke dag worteltjes voeren en kan verder niks met het paard als even aaien terwijl het met het hoofd over de staldeur staat
Hij blijft voorlopig eigenaar en over een half jaar bekijken we de zaak opnieuw, dan weet ik ook hoe het met dat been zit. Mijn voorwaarde hierbij is wel dat ik bij binnenkomst de ijzers eronderuit sloop en vanaf dat moment geen bit meer in die mond ga doen.

De rest zal de groep en 24/7 buiten beweging moeten helen....
Ik kan alleen maar de basisvoorwaarden creëren, rest zal het paard zelf moeten doen.

Ben erover aan het denken er een (foto)verhaal over te schrijven (net zoals het verhaal van Puck op mijn site). Want dit soort zaken komen we zeer regelmatig tegen, ik neem alleen nog maar zelden een paard hier op.

Groet, Pien

Christel Provaas schreef :

Overigens gaat het de eigenaar niet om het probleembeen, dan had hij haar al twee jaar geleden weggedaan. Het is wel iemand die zijn verantwoordelijkheid neemt (ook al is dat een andere manier dan hoe ik het zou doen, maarja).
Ook als het dier goed geweest was zou hij deze beslissing hebben moeten nemen (eigen bedrijf en credietcrisis).

En zo heeft ieder zijn eigen redenen....

Greetz!

joop schreef op vrijdag 24 september 2010, 10:51:


Dat hebben wij nou met de peren in de weide, het is wedstrijdje wie er het eerst bij is, de paarden of wij....

Groet, Pien

joop schreef op vrijdag 24 september 2010, 10:55:


Ja, en als je dan weet dat zo'n dier daar zo staat.....
Ik zeg nu in principe altijd nee bij dit soort verzoeken en maak van mijn hart een steen.
Maar heel soms is er toch nog een ja, zoals bij dit paard (ook omdat ik het niet kan maken hem er nu mee te laten zitten, deze man heeft mij ooit financiëel ook geholpen en dat is me erg veel waard).

Eerlijk is eerlijk, we hebben het ook over een rendabiliteitsverhaal, ik ben geen filantropische instelling.
Het paard krijgt een kans en dan zien we wel verder.

Greetz!

Myriam schreef op vrijdag 24 september 2010, 11:39:


Laten ze daar nou hoefschoenen voor hebben uitgevonden....
Groetjes, Pien

Koen Theys schreef op vrijdag 24 september 2010, 16:01:


Weetik.... (anyway toch bedankt voor je waarschuwing).

Groetjes, Pien

Myriam schreef op vrijdag 24 september 2010, 17:14:


Wat je ook kunt doen is afwisselen.
Als je een week bijvoorbeeld meer rijdt doe je de ene dag wel en de andere dag geen hoefschoenen aan. Met het kiezen van de paadjes kun je daar dan rekening mee houden (voor zover er iets te kiezen valt in ons Limburgse Landschap). Naar mijn mening hoeft geen enkel paard te strompelen; het ziet er niet uit, je maakt je zorgen, het paard heeft er geen plezier mee en overbelast zichzelf dus het leidt tot niks.
We hébben hier nou een maal keiharde ondergrond met veel stenen. Al mijn (getrainde) paarden lopen er prima op, maar als wij veel kilometers maken (en dan heb ik het over meer dan 100 per week) gaan ook zij minder comfortabel lopen. Hoefschoenen zijn dan geen schande..

Groet, Pien

Myriam schreef op vrijdag 24 september 2010, 17:14:


Hoefzweer? Heb ik iets gemist? Zeumert er iets?
Weet je dan wel zeker dat het een hoefszweer is?

Groet, Pien

gaby verbruggen schreef op vrijdag 24 september 2010, 15:01:


Gewoon volhouden! Naar voren kijken en je blik vooruit richten, niet steeds omkijken maar doen alsof er niks aan de hand is en je niks hoort.
Kwestie van steeds kleine stukjes weggaan en dat uitbouwen, zorg dat de achterblijver iets te knabbelen heeft (niet dat dit veel helpt). Binnen een week is het over hoor (als je het goed aanpakt en de ander niet zielig gaat staan vinden....)

Als je hier niet doorheen gaat worden beide paarden een siamese tweeling en kun je nooit meer ergens alleen naartoe.

Succes!
Pien