Christel Provaas schreef op maandag 4 oktober 2010, 9:54:
> Jacqueline v d Berg schreef op maandag 4 oktober 2010, 8:23:
>
>> Ik beloon eigenlijk niet echt en zeker niet uitbundig als ze ergens langs

> oid en dan toch doorloopt, zeg ik goed zo, ook als er zo op het oog niets
> is gebeurd. Paard weet daardoor dat jij "mee" bent in zijn beleving.
>
> • Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •
Ik geef hooguit een vluchtige aai over haar hals of minikriebel in haar manen, zeker niets uitbundig.
Vroeger deed ik dat wel, prees haar uitbundig maar ik vond dat ze telkens voor dezelfde dingen evenveel angst bleef houden, ik had het gevoel dat ik ze beloonde voor iets dat eigenlijk vanzelfsprekend zou moeten zijn. Ik respecteer haar angsten en onzekerheden maar ga er heel gewoon mee om, ga er niet in mee, ook niet in de beloning. Ik overhaast haar ook niet, het duurt zolang het duurt, maar als ze er dan langs of over gaat, krijgt ze hooguit een kleine aai of een goed zo. Heb gewoon het gevoel als ik 'goed zo' begin te roepen en uitbundig ga belonen , ze de boodschap krijgt, goh, het wàs blijkbaar inderdaad erg eng, mijn baasje vond dat ook want anders zou ze zo niet reageren.
Heb het gevoel dat ze zo veel 'cooler' is geworden toch.
Ik denk wel dat het per paard enorm kan verschillen hoe je ermee omgaat. Kan ook niet anders, ze zijn ook allemaal weer anders.