gaby verbruggen schreef op zaterdag 25 september 2010, 11:57:

Als de paarden in de wei bivakkeren is een shet niet zo handig en kun je beter een welsh nemen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Nils Vellinga schreef op zaterdag 25 september 2010, 0:29:


Dat denk jij. Van mijn voormalige smid begreep ik dat dit louter werd gedaan omdat een paard op lange stralen gevoelig loopt. En dan gaat je klant naar een ander.

Je bedoelt dat die pantoffelhoeven gegroeid zijn door druk van de stralen? En niet gewoon door de druk van de tijd?! Waarom zou dat zo zijn?
Ik ben benieuwd naar een oorzakelijk verband, liefst wetenschappelijk of proefondervindelijk aangetoond.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Nils Vellinga schreef op zaterdag 25 september 2010, 18:21:
Dit laatste antwoord snap ik niet als recatie op mijn quote. Ik vroeg naar een wetenschappelijk bewijs voor de aanname dat stralen de hoefgroei zouden stimuleren. Misschien heeft inmiddels iemand dat ergens gelezen? Of is het bewijs er gewoon nogniet?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Anja S schreef op zaterdag 25 september 2010, 17:02:

Onzin. Ik had vroeger een ultra geschikt shetlandermaatje voor mijn paard; ze waren bijzonder op elkaar gesteld en speelden veel. Paarden discrimineren niet naar ras. Het enige probleem met shetlanders is de gevoeligheid voor gras. Omdat ik ze beiden slechts 3 uur per dag in de wei zette, was het mogelijk om de shetlander erbij te houden zonder dat hij bevangen werd.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Wil schreef op zondag 26 september 2010, 14:17:

Ik weet niet of het zo logisch is dat juist de straal dat signaal geeft. Waarom bv niet de hielen? Ik kan me voorstellen dat wanneer de hielen flink 'gemasseerd' worden door veelvuldig bodemcontact, dat ze een signaal via de hoefwand rechtstreeks naar boven doorgeven: groeien!
Toen mijn paarden op ijzers stonden, groeiden de hoeven even hard als nu ze ijzerloos zijn -met straalgrondcontact. De hielen, ofwel de hele hoefwand kreeg toen evenveel klappen te verwerken als nu.
Ik vraag mij nl simpelweg af, wat de precieze functie van de straal nu is.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

gaby verbruggen schreef op zondag 26 september 2010, 12:45:

Een welsh kan ook bevangen raken, maar is doorgaans wat drukker en iets minder sober. Het risico is dan iets kleiner. Gemiddeld.

En ja een shetlander raakt hoefbevangen als hij dag en nacht in de wei staat, da's bijna een garantie. Als de wei kaal is, is het fruktaangehalte van het gras (wat de bevangenheid triggert) veel hoger, dus dan moet je flink hooi bijvoeren als tegenwicht.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Nils Vellinga schreef op zondag 26 september 2010, 15:22:

Ik zou Nooit een Paard 24 uur in de Wei zetten. Als ie het niet is, Wordt-ie het wel (i.r.). Dus: ja onzin om een Shet uit te schakelen als GezelschapsPony van een Paard.

Nee hoor. Ook bij het Groomen hadden Buck en de Pony geen Problemen. De Pony knaagde aan Bucks Schouder en Buck knaagde aan de Pony zijn Rug. Er was geen Rangorde, ze waren Vrienden.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Bedankt Koen, helemaal duidelijk!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Off the hook, goed om te lezen! Zou je eens foto's van haar en de hoeven willen plaatsen? Ik ben erg benieuwd naar het hele paard en ook naar de bevangen voeten.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

joop schreef op maandag 27 september 2010, 10:07:
Het lijkt toch realiteit, bij mij dan.
Ene paard 9 jaar op ijzers nooit hoefzweren. Sinds de ontijzering 5 jaar geleden een keer of 6 een hoefzweer, doorgaans in het najaar.
Andere paard met en zonder ijzers nooit hoefzweren.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

joop schreef op maandag 27 september 2010, 12:44:


Het ligt niet voor de hand dat hij na 9 jaar ijzers zonder hoefzweren ineens wel hoefzweren zou zijn gaan ontwikkelen, toch? Het enige dat toen veranderde was de ijzers eraf. Dieet en beweging waren al jaren hetzelfde en bleven zo. Ik vind 1 hoefzweer per jaar acceptabel hoor en geen haar op mijn hoofd die terug wil naar ijzers. De samenhang tussen ijzers/geen ijzers/hoefzweren heb ik nooit begrepen, hoogstens dat de witte lijn met ijzers beter 'beschermd' is voor vuil van buitenaf.
Bij de eerste hoefzweer die door de da werd uitgesneden -ik kende toen geen animalintex- zag je namelijk duidelijk een zwart lijntje van onder in de witte lijn naar boven lopen om te eindigen in een zwart bolletje. Het leek net alsof er bacteriën via een haarscheurtje van onder naar boven waren geklommen en daar ingesloten door het weer uitzettende hoorn (het speelde in de eerste regenweek na een droge periode).
Andere reden kan zijn dat na de ontijzering de hoef meer is gaan werken en dat die overgang niet zonder slag of stoot is gegaan.
De witte lijn was altijd al breed en wat voor, met en zonder ijzers. Hij krijgt al jaaaaren geen krachtvoer, arm hooi, zeer matig gras en dagelijks verplichte beweging. Toch blijft de wl te breed. Misschien zit het 'm daarin.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •