bedankt voor jullie reacties. natuurlijk blij te lezen dat ik het niet helemaal verkeerd aanpak (maar wel jammer dat er blijkbaar niet veel meer aan te doen valt).
het laatste wat ik wil is haar nog banger te maken door flink te gaan drijven, maar anderzijds wil ik natuurlijk niet dat ze een loopje met me neemt of haar zin probeert door te drijven. gelukkig leer je vanzelf het verschil te herkennen omdat als ze eenmaal ergens langs is gegaan, ze de tweede keer veel makkelijker doorloopt; dan weet je dat haar angst reeel was en ze de zaak nu meer vertrouwt.
Terwijl ze dus ook wel eens gewoon stil blijft staan op een voor haar heel bekend punt. dan nog mag ze van mij altijd wel even polshoogte nemen, maar daarna is het gewoon gaan.
Grappig genoeg is ze ook vaak heel koelbloedig, loopt ze gwoon langs ronkende tractoren of snerpende motorkettingzagen waarbij de bomen haast naast je op de grond vallen. ben dan zo trots op d'r en laat dat merken ook! Sowieso prijs ik haar altijd de hemel in als ze uiteindelijk langs iets heel engs durft te lopen. Ik voel echt dat haar dat dan goed doet.
hoe dan ook, als er nog iemand een tip heeft om achterwaarts lopende paarden weer voorwaarts te laten gaan: graag!
(overigens ging ze in het begin nog wel eens uit pure eigenwijzigheid achteruit. dat 'beloonde' ik dan door haar nog wat meer aan te sporen achteruit te lopen, zodat ze maar wat graag daarna weer vooruit liep. maar dit is niet hetzelfde als uit angst terugdeinzen, dan bevestig je het gevoel alleen maar).
Warboel
