Aafke schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 20:16:


Ik heb niet geschreven dat ze mét bit reden... Maar, eerlijk is eerlijk, dat deden ze wel.
En het is hier een héél heet onderwerp. Interessante topic voor mij dus, heb er toevallig gisteren in de auto met Anja ook uitvoerig over gepraat.
Voordat ik je ga antwoorden, verwijs ik echter ook even naar mijn bericht 215173: ik wás dus ook overgestapt op bitloos, maar dacht dat "het niet werkte" en ging dus weer mét rijden. Inmiddels weet ik dat het dus iets heel anders was en zal ik (als Banjer weer helemaal mag genezen) alleen nog maar bitloos met hem rijden. Dit dus om even aan te geven, dat ik ook zelf een lang twijfelende en tot voor kort een niet volledig bitloos overtuigde ruiter was. En daarmee dus een heel andere voorbeeldfunctie voor mijn kinderen dan veel anderen hier.

Mijn dochter (10 jaar) rijdt nu mét bit op de club / wedstrijdjes en verder zónder. Vanmiddag heeft ze bv een buitenrit gemaakt: op barebackpad en met alleen een (nb heel dik) touwhalster. En ik heb er bij haar alle vertrouwen in dat in de komende jaren, met het toenemen van haar rijvaardigheid en zelfvertrouwen, uiteindelijk door haar 100% bitloos gereden gaat worden.

Mijn zoon (12 jaar) is een heel ander verhaal. Hij is een echte puber die alles wat ik zeg per definitie ter discussie stelt. Hij was helemaal gestopt met rijden (zijn pony is ook verkocht, maar gelukkig PN terecht gekomen bij Corinne), voor een deel ook als direct gevolg van onze dagelijkse confrontaties: ik PN-minded, hij tradi (en dan ook nog helemaal gericht op "de sport") met op de achtergrond al zijn vrienden die hoog in de sport rijden: op beslagen stalpony's, met de hele winkel van sporen, zwepen, scheren, dekens en vul het verder zelf maar in. En tja, daar stond ik met mijn PN-verhaal en zelf toch ook niet echt een super-ruiter.
In de loop van de zomer gaf hij echter aan dat hij toch die warme neus op z'n schouder erg miste. En sinds een maand heeft hij ook een weer een pony, een echte "sportpony". Bij de vorige eigenaar stond ze altijd op stal, elke week naar concours, werd met sporen gereden, stond op ijzers, etc, etc. Sinds ze hier is zijn de ijzers er onder uit en staat ze altijd op de wei (de pony leeft ook echt op, dat zie je aan haar). Toen ik mijn zoon kort na aankomst hier de wonden en littekens in haar flanken liet zien, gingen de sporen (die hij van z'n vrienden had gekregen) ook rechtstreeks de vuilcontainer in. Maar ja, rijden zonder bit, da's volgens hem toch echt onmogelijk. En tja, eerlijk is eerlijk, mijn dochter en ook ikzelf kunnen helaas voorlopig nog niet het tegendeel bewijzen. En toch hoop ik mijn zoon binnenkort te kunnen laten overtuigen door een stoere, humorvolle, beregoed bitloos rijdende kerel.

Verder sluit ik mij qua visie aan bij wat Tineke hier eerder in de draad schetste.

Arabesk schreef op zondag 17 oktober 2010, 21:27:

Dit vind ik tegenstrijdig: "ze zijn beter aanspreekbaar dan velen denken", maar vooral "NIET in discussie gaan met ze".


Juist de dialoog aangaan met iemand die denkt dat hij al volwassen is, kan, mits juist aangepakt, leiden tot nieuwe inzichten (bij beiden!).
Ik heb wél kinderen en zit midden in het traject van begeleiding naar hun volwassenheid.
Daarbij wil ik niet "eisen stellen" of "verbieden", laat staan liegen (bovendien weet mijn zoon beter dan ik wat mijn auto kan trekken ). En ik weiger ook dreigementen toe te passen, danwel stellingen in te nemen ("dat doe je maar als je het zelf kunt betalen") waar ik mij zelf als kind blind aan heb geergerd.
Ik heb in mijn leven het meest geleerd van de keuzes die ik zelf heb gemaakt. Soms heb ik die keuzes gemaakt omdat anderen mij kennis en inzicht verschaften. Ik was meer bereid iets aan te nemen van mensen die mijn eigen hersenen prikkelden ipv mensen die mij dingen voor wilden schrijven; dat laatste werkte (zeker op de langere termijn) eerder averechts.
Met die leidraden tracht ik nu mijn kinderen te begeleiden, in de hoop dat ze (uiteindelijk) de keuzes maken die ik met mijn inzichten het beste acht.

He Pien, ook nav de opmerking van Nils mbt die les op die manege die hij zag.
Tijdens mijn zoektocht zag ik op jouw site dat kinderen pas vanaf 12 jaar bij jou welkom zijn, terwijl je volgens mij nou niet echt alleen reuzen van paarden hebt. Waar moeten jongere kinderen dan in jouw filosofie heen als bitloos de enige goede manier is? Zonder les zullen ze immers nooit goed genoeg leren rijden, maar die les moeten ze dan wel ergens kunnen krijgen.

Anja S schreef op zondag 17 oktober 2010, 23:32:


En precies daarom moet de veilige thuishaven anders zijn.
Ik hanteer ook de stelregel "gedrag heeft consequenties", maar die consequentie is dan niet "ik verbied".


Jouw dochter heeft vanaf haar 8e met bit gereden, omdat zowel jij als je dochter niet beter wisten. Toen jij tot het inzicht kwam wat een bit aanrichte heb jij je dochter (toen 18 of zo?) verboden nog met bit te rijden. Maar toen was je dochter al een goede ruiter die die stap dus ook kon maken, zowel qua rijtechniek, als ook qua graad van volwassenheid.
Op enig moment zal ik mijn zoon dus ook die stap dwingen te maken, maar ik hoop dat hij zelf tot dat inzicht komt voordat ik moet dwingen. Hoe? Door mijn voortdurende herhaling van feiten, maar vooral doordat hij ook in aanraking kan komen met andere goede ruiters die bitloos rijden. En juist daarom ook mijn vraag aan Pien.

Spirithorses schreef op zondag 17 oktober 2010, 23:32:


Op de site van de Academy had ik al gekeken (omdat je daar op je site naar verwijst), maar daar niets kunnen vinden (kan trouwens de namen die je noemt ook nu niet vinden). Maar daar gaat het ook niet om, ook niet om Spirithorses overigens, want dat is ook allemaal voor mij veel te ver uit de buurt (zou hooguit voor een enkele keer dus een optie zijn).
Waar het mij om gaat is dat ik al een hele tijd speur naar een ponyclub of manege op PN-leest. Ik woon nb op de Veluwe, paardengebied bij uitstek, maar geen ponyclub of manege waar je met je kinderen voor bitloze lessen (en bijbehorende paardenfilosofie) naar toe kan. Da's toch gek.

Vandaag weer met Banjer in de kliniek geweest.
Het gezwel was met zeker 2/3e afgenomen. Dit was zelfs meer dan de internist had verwacht.
Vandaag hebben ze de weggerotte delen, waar deels schimmels op zaten (tja, die formaline maakt natuurlijk ook "goede" organismen dood) weggehaald en wat er nog van het gezwel was met formaline ingespoten.
Over 3 weken weer terug.
Ik ben maar wat blij met deze ontwikkeling!!

Groetjes,
Angelique

Anja S schreef op maandag 1 november 2010, 21:23:


Heerlijk verhaal Anja, ik zie het ook helemaal voor me!!

Voor degenen die het gemist hebben: ik ben ruim 2 weken geleden met Anja mee geweest naar Eddy. Ik kende Eddy voordien alleen van dit forum en natuurlijk de enthousiaste verhalen van Anja. En tja, ik heb gezien hoe Anja enorm is gevorderd met rijden dankzij de instructie van Eddy (zie ook de video van het NK TREC van Anja). En ook heb ik al eerder ingezien dat ook ik een goede instructeur nodig heb...dus 1+1 = 2,5 uur autorijden!
Ik heb er geen seconde spijt van gehad. Eddy kende mij niet, maar zag in enkele seconden waar zo al bij mij de schoen wringt. Nog voor ik het eigenlijk zelf doorhad (voor mijn gevoel waren we immers gewoon lekker aan het bosklossen) had ik handvaten waar ik iets mee kon. En natuurlijk, ik ben anders dan Anja (kan niet zo met m'n verstand erbij rijden, misschien heb ik ook gewoon minder brains ). En ik ben al veel verder "verpest" door jarenlang eigenlijk zo maar wat te doen op die paardenrug (en dus verkeerd, veelal met mijn handen), dus het zal nog wel 100x herhaald moeten worden voor het er bij mij "in zit".

Het voelde zelfs zó goed dat ik vorige week wéér naar Eddy ben geweest, ditmaal met mijn kinderen (10 en 12 jaar oud), want zoals in een andere draad geschreven, hoop ik dat zij ook gaan kiezen voor bitloos rijden. De klik met mijn kinderen was er nog voordat de paarden gezadeld waren, ze hingen gewoon aan zijn lippen. Lol dat ze hadden! En zonder dat mijn guppies zich er eigenlijk van bewust waren reden ze bitloos weg op 2 paarden (ze zijn alleen hun eigen pony's gewend). No sweat!
Ik kan dit allemaal op één manier samenvatten: vakmanschap is meesterschap

Inmiddels heb ik Eddy gevraagd om, als Banjer hersteld is, met Banjer en mij aan de slag te gaan. Gewoon helemaal van bodem af aan opnieuw te beginnen. Banjer min of meer opnieuw beleren (en dan ook gelijk helemaal bitloos). En ik feitelijk opnieuw leren rijden, wat lastig zal zijn omdat ik ook verkeerde, maar ingesleten, dingen zal moeten afleren. Maar mijn gevoel zegt mij dat áls er iemand is die dit aan mijn verstand (of beter gevoel want ik ben meer iemand die rijdt op gevoel) kán knopen, dan is dat Eddy!

Nils Vellinga schreef op dinsdag 2 november 2010, 20:25:

Met Banjer "opnieuw beleren" doel ik meer op het gedrag wat hij gaat vertonen als hij alleen dreigt te komen, of wanneer een groep zich splits. Dus wanneer andere paarden van hem weg rijden (of ik probeer alleen met hem weg te rijden). Of gewoon wanneer er veel onbekende drukte (en dan met name andere paarden) om hem heen is. Dan is het echt een tikkende tijdbom; ik kan dan in ieder geval niet z'n aandacht vangen, laat staan contact maken. Op de een of andere manier moet hij altijd de hele groep samen houden. Ook in de wei heeft hij dat, als er bv een of twee weg gaan, en ook al staat hij dan nog met z'n beste maatje.
Ik geloof overigens meteen dat ik in dit verband ook heel wat te leren heb, begrijp me niet verkeerd.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik met Banjer meer eenheid wil worden. Ik hoef niet op elk paard weg te kunnen rijden, in die zin hoef ik geen "goede ruiter" te worden. Als ik met Banjer onder alle omstandigheden uit de voeten kan en hij happy is met mij, ben ik helemaal tevreden! In die zin ligt mijn lat dus ook lager/anders dan die van Anja.

Hé, daar hou ik je aan, oke?

Ik vind zo'n graasmasker waardeloos. De pony die hier in de kudde altijd te dik wordt, wordt helemaal dol van dat ding. Hij is heel de tijd bezig om hem van z'n kop te wrijven / schuren, staat boos op de grond te stampen en is a-relaxed. En dat gaat ook niet over. Bovendien krijgt hij overal wondjes rond z'n kin, waarschijnlijk van het wrijven / schuren.

Ik heb ze ook nog 100% op stripbegrazing staan. En ondanks dat dikke bolle buiken en heel veel energie. Als het niet gaat vriezen, kunnen ze zo nog tot ergens in januari voort.
De proef op de som: strip gras erbij en tegelijk hooi in de bak. Nou, dat laatste bleef dus onaangeroerd.

Sanne Bronsgeest schreef op zondag 14 november 2010, 23:50:


Heb ik ook geprobeerd, maar hij werd daarmee alleen nog meer gesterkt in het idee dat hij 'm wel af kon schuren. Heb 'm ook strakker en losser geprobeerd, maar helaas.

Ik heb nu een andere oplossing, niet echt ideaal, maar beter dan niets. Het dikkertje staat op een kale wei en krijgt iedere dag een streepje gras bij. Ik wissel de andere pony's, die staan om de beurt bij hem. Zo staat niemand alleen, kunnen de anderen na een schraler dagje weer inhalen en krijgt hij altijd weinig. Alleen heb ik de mazzel dat ons dikkertje het met alle andere pony's goed kan vinden, dit geluk zal niet iedereen hebben.

Koen Theys schreef op vrijdag 10 december 2010, 19:29:


Nou Koen, daar zou ik niet zo zeker van zijn. Ik ben van mening dat de heftigheid van Piet's reactie vooral terug te voeren was op zijn boosheid om zijn eigen gebrek aan daadkracht.
Dat hij dit vervolgens over de eigenaar van dat paard heen stortte, vind IK zwakte ten top (of gebrek aan zelfkennis, dat kan natuurlijk ook).
Maar goed, ik heb dat blinde paard en zijn gedrag wél gezien (en mág er dus een mening over hebben). Bij Piet is dat paard nooit meer dan toetsenbord-wijsheid geworden, dit zelfs ondanks zijn meervoudige toezeggingen / beloften om in de sokken te komen.
Ik denk dus dat je van Piet niet zo veel hoeft te verwachten.

Piet schreef op zaterdag 11 december 2010, 5:45:

Goh Piet, jij had dan misschien niet verwacht dat ik gewoon ronduit zou zeggen wat ik van jouw handelswijze vind, daar staat tegenover dat jij me met de dag meer tegenvalt. Ik had niet verwacht dat jij zó anders bent dan de schijn die je wilt wekken!!
En je had beter moeten weten, immers ik heb er eerder hier op PN duidelijk over geschreven. Zo duidelijk dat je direct meende mij te moeten mailen in een ultieme poging je eigen straatje schoon te vegen. Nooit over nagedacht zeker waarom ik daar niet op gereageerd heb? Of ook daar je eigen antwoord op gegeven en tot waarheid verklaart? Zo zie je maar hoe mis je kan zitten als je alleen van je eigen waarheid uitgaat!
Dat je in die mail ook nog aanbood de mailwisseling tussen Anja en jou over Ingenioso te forwarden, dat vind ik gewoonweg vies.
Toen het verhaal over Ingenioso speelde was je bezig met het filmmateriaal voor je DvD. Daarvoor reed je naar Enschede, en om je topografische kennis op te frissen, dan rij je langs Kootwijk! Dus kom mij niet aan met het excuus dat je “als een gek even drie uur naar Kootwijk had moeten rijden”. Effe stoppen langs je route en je had meer dan genoeg kunnen zien. Maar ja, de handel gaat voor hè, dan verdraai je de zaken toch gewoon effe….bah!!
Ik vind het zo vies, arrogant en zelfgenoegzaam om iemand voor moordenaar (je ooit afgevraagd wat dat met iemand in een rouwproces doet???) uit te maken als je niet weet waar je het over hebt en ook nooit de moeite hebt genomen het echt te weten te komen, daar heb ik geen woorden meer voor!!