Haha zeker niet de enige ! Ik was gaan rijden met Zaf, in het begin was hij gewoon wat frisser. Op de helft besloot hij dat hij geen zin had om alleen verder te gaan (en aangezien hij niet meer de jongste is en vrij duidelijk is in wat hij wel en niet wilt en dat niet doet om te kloten, respecteer ik dat dan). Op de terugweg nog wat oefeningetjes gedaan en INEENS ontplofte meneer als een jonge god . Bokken dat ie deed joh, hihi. De rest van de terugrit liep hij op veertjes, alleen maar lopen springen en doen. Ik kan er altijd wel om lachen .

Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Ziggy komt natuurlijk uit een natuurgebied en heeft daarna een hele lange tijd veilig in de wei gestaan bij de boswachter. Grote machines zijn geen probleem, maar langsrazend verkeerd kent hij simpelweg niet. Nu we verhuisd zijn, moeten we stuk over de weg wandelen. Dit is een smalle weg met aan 1 kant hekken en hegjes en aan de andere kant een sloot, dus geen uitwijkmogelijkheden. Auto's rijden hier soms echt bizar hard!
Ik ben nu al een aantal keer met hem naar het hek gewandeld en daar staan poetsen enz, zodat hij wat went aan de langsrazende auto's. Hij kijkt nog steeds op maar springt niet meer weg. Ik denk dat achteropkomende auto's het engst zullen zijn. En ik ben niet zozeer bang voor het feit dat hij dan zal rondspringen (dat doet ie in de paddock ofzo aan het touwtje ook wel eens), maar we kunnen op die weg geen kant uit... Hij zal echt niet van paniek in de sloot belanden, maar de auto's houden daar zo weinig rekening met een paard of worden zelfs gewoon heel boos.
Hebben jullie tips over hoe ik dit aan kan pakken? Ander paard erbij is een optie, Zafir kan ook met iemand anders lopen en is ontzettend verkeersmak.

Verder gaat het trouwens allemaal vrij goed. Ons land is verdeeld in stukken en die van mij staan op het achterste. De laatste weken moesten we door een groep van 14 mini paardjes om uit de wei te kunnen. Hij bleef eigenlijk vrij perfect bij me, beetje kijkerig maar meer ook niet. Als de paarden in het buurland gaan stuiteren, wilt ie eerst mee en heeft daarna vrij snel door dat dat aan een touwtje niet gaat. Halster aan en uit levert vrijwel geen problemen meer op. Vreemden kunnen hem nu gewoon aaien, hij loopt er zelfs op af om te kijken wie het is (en of er eten is ).
Ik heb vooral ook veel naar mezelf gekeken, naar de manier waarop ik zafir benader en reageer als die iets 'verkeerd' doet en hoe ik dan bij ziggy doe. Toch wel een verschil , dus daar werk ik nog steeds wel aan!

Ziggy wilt (wilde vooral) ook wel een ' dominant' gedrag vertonen als ik met hem bezig hem, maar dat is dan echt omdat ik dingen op een verkeerde manier vraag, te onzeker, te uitgesproken, onbegrijpelijk enz...
Gisteren was ik bv met hem bezig, hij schrok van het touw en trapte daar echt naar (maar ik stond aan het uiteinde van dat touw, dus hij trapte richting mij). 2 maanden geleden was ik hiervan in shock geraakt en had hij de overhand genomen. Nu ben ik gewoon rustig met het touw naar hem toegelopen, laten zien dat er niks aan de hand was en weer verder gegaan waar me mee bezig waren.
Als hij dus ' dominant' gedrag laat zien, WEET ik gewoon dat er iets in mijn vraagstelling niet klopte. En over het algemeen loopt het niet zo uit de hand dattie trapt naar het touw hoor :). Toen ik hem uit de wei ging halen, trok hij ook eerst zijn hoofd weer weg toen ik zijn halster aan wilde doen. Ongetwijfeld heb ik het dan te aarzelend gedaan, meteen opnieuw gedaan en er was geen probleem.

Maar goed, of het nou agressie of zelfverdediging is, er klopt hoe dan ook (meestal) iets niet aan je eigen houding en vraagstelling...
En dat kloppende hart, wat bij mij erg geholpen heeft is gewoon terug gaan naar oefeningen waarbij ik geen kloppend hart krijg, om er weer vertrouwen in te krijgen...

Ik heb wel redelijk vergelijkingsmateriaal denk ik. Ik stond de afgelopen 5 jaar op een wei die redelijk in eigen beheer was. Het weide onderhoud werd wel over het algemeen door de eigenaar gedaan, maar eten geven, hooi halen, mest ruimen enz moesten we zelf doen. En de laatste jaren hebben we dat met twee gedaan.
Dat was een super tijd, ook omdat ik daar met een vriendin stond hoor :). En je kunt gewoon zelf regelen hoeveel hooi je ze geeft enz. Maar het was ook wel zwaar, omdat ik door de week studeerde ging ik altijd in het weekend en het was gewoon niet altijd even makkelijk om dan mijn tijd te plannen (zeker niet met een vriend die ook nog eens 250 km verder op woonde). De dingen die daar gedaan moesten worden, heb ik nooit echt vervelend gevonden.

Nu zijn we verhuisd (die 250 km verderop :)) en staan ze op een pensionstal. Super relaxed want ik hoef zelf niks te doen. De meisjes daar zorgen echt heel erg goed voor ze. Maar je hebt het niet meer zelf in handen en dat vind ik soms wel moeilijk. Nou sta ik wel op een stal waar alles een beetje in samenspraak gaat, dus overal kan over gepraat worden. En tja, het is vanzelfsprekend een stuk duurder dan eerst, maar daarvoor hoef ik geen mest meer te scheppen, geen hooi meer te halen en kan ik komen wanneer ik wil (en eerst moest ik toch op redelijk vaste tijden gaan gezien de hooivoorraad enzo) en niet komen als ik dat niet haal.

Ik zie persoonlijk niet zoveel verschil tussen een kleine paddock en een grote stal... Het voordeel is misschien dat ze in de paddock met andere paarden staan, maar op een kleine ruimte kan dat ook stress geven.
Ik wil hier nu absoluut geen stal aanprijzen, maar soms komt het hier over alsof iets helemaal geweldig is als je je paard maar buiten zet, maar ik denk dat ook daar nog genoeg kanttekeningen bij te maken zijn.
Ik reed laatst langs een stal waar ieder paard een minipaddockje had, alleen, en echt niet groter dan een stal (en niet eens een grote). Die stonden daar allemaal te sippen. Nou, dan zie ik het voordeel van buiten echt niet, dus dan vind ik het ook niet beter dan een stal. Dan mss nog liever een grote droge stal, dan een mini blubber paddock.

Zoals ik al zei geef ik NIET de voordelen van een stal, maar de NADELEN die een paddock kan hebben. Er wordt hier gewoon heel snel gezegd 'zet em in een paddock en het leven is prima'. En dat is gewoon grote onzin. Er zijn hier mensen, waaronder het grootste deel, die hier al jaaaaaaaaaaaren rondlopen en die allemaal hun zeer uitgebreide ideeen hebben over paarden in paddocks. Nieuwe mensen, zoals deze persoon die de vraag stelde (die weliswaar nu een andere kant op gaat maar kom), die denkt misschien echt 'buiten is prima. Die zou bij bovengenoemde stal op bezoek gaan en het als hemel op aarde ervaren want de paarden staan toch buiten?? En ik vind dat daar te gemakkelijk overheen wordt gestapt.
En kleine modderige paddock, helemaal waar het paard alleen in staat (ook als er paarden omheen staan), vind ik NIET beter dan een stal. Daarmee prijs ik een stal alles behalve aan, daar wil ik alleen mee aangeven dat er meer komt kijken bij 'buiten' dan gewoon de buitenlucht.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 13 november 2010, 17:50:


Vanzelfsprekend, dat vind ik ook....

Geen idee, het klinkt wel logisch dat je haar veel eiwitten moet voeren voor de spieren toch. Bodybuilders eten ook zoveel mogelijk eiwitten. Totaal niet natuurlijk (maar ik denk dat dat in dit geval sowieso niet meer aan de orde is), maar pavo heeft toch een of ander spier buildup goedje?? Misschien zit daar iets nuttigs voor je paard in?
Ik zou eigenlijk in dit geval zoveel mogelijk proberen te lezen erover en ervaringen van anderen lezen... En tja, brokken enz zijn niet goed voor een paard, maar of er in 'natuurlijke voeding' nu genoeg voor je paard zit... ik zou het er niet op durven wagen.

Ik krijg altijd kippenvel van berichten van overleden paardjes, deze misschien nog wel meer... Zo oneerlijk, nog zo jong...

Heel veel sterkte Ans, voor jou, je zus en de mama van Jamaica...

Ook hier heeft mijn arabiertje dit jaar een dekentje op omdat hij onder de regenschurft zit van die enorme regenperiode in de herfst.
Bij Zafir is het trouwens wel ontploft toen mijn deken op een nat paard ging. Laatst heb ik de deken er een paar dagn afgehaald omdat het toch mooi weer was, eind van die week was het mistig en was hij een beetje nattig. Ik heb toen wel gewacht tot hij echt helemaal droog was voor die deken er weer op ging...

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 1 december 2010, 8:52:

Tuurlijk niet joh!!! Ze kan toch schuilen, dan is het toch meer dan prima??? Ze staat niet te rillen, ze heeft lekker te eten, meer kun je niet doen. Ik zou haar zeker geen deken opleggen nu! Je paard weet zelf prima waar op de wei ze nu het beste staat en het blijft geen maanden waaien toch.
Die deken kost geld, die deken wordt vies en eigenlijk heeft een deken stiekem alleen maar nadelen. Alleen in het uiterste noodgeval moet je zo'n ding gebruiken. En jij hebt nu echt geen noodgeval, gewoon een slim paard dat weet wat ze moet als het veel te hard waait!

Merel Stoffers schreef op maandag 29 november 2010, 20:26:


De bekendste bakker die er is voor Maastrichtenaren (en ook de goedkoopste, misschien dat dat er wat mee te maken heeft...).
Hij gaat in ieder geval inderdaad dicht als alles op is en dat is vrij snel .

Piet schreef op zondag 5 december 2010, 13:18:


Dat is niet waar, er wel degelijk iemand die strasser als bijkomende methode gebruikt maar die zichzelf gewoon niet uitgeeft als strasseraar, NB'er of wat dan ook.
Hij snijdt wel in de straal als hij dat nodig vindt... Ik was altijd wel blij met hem.

Peter Donck schreef op vrijdag 10 december 2010, 15:34:


Wilde gewoon even deze quoten omdat ik het een hilarisch bericht vind .

Verder zou ik de deken ook oplaten nu en eraf halen als de schuilstal klaar is. Waarom nog meer proberen te veranderen nu? Het gaat nu toch ff lekker, laat hem eerst een beetje bekomen...